De adoptie van Nelson is het argument voor de adoptie van een
oudere hond. Hij was ten tijde van de adoptie al 13 jaar. En wat hebben wij van
dit jaar genoten. Hij geniet van ieder klein dingetje. Vanzelfsprekend vooral
van het eten. Het is heerlijk, hem door de tuin te zien rennen en gekke sprongen
te maken. Ook al verliest hij daarbij soms zijn evenwicht. Maar dat scheelt hem
niet, hij staat op en loopt verder. En zo doet hij dat met alles.
Mogelijk denk je ook, dat een oude hond zich niet meer hecht. Niets is
minder waar. Hij heeft zich duidelijk gehecht, hij is blij, wanneer je thuis
komt en laat je dat goed horen.
Het is een cadeau voor ons hem te zien genieten op zijn oude dag, nadat hij
13 jaar van zijn leven met wat lotgenoten in een klein hokje met veel te weinig
voer, beweging en liefde moest doorbrengen. Een van zijn lotgenoten zoek
overigens nog een warme mand. Misschien durft iemand het na dit bericht aan met
Sixto.
groeten, Katharina
Nelson pas bij de adoptanten
Nelson vorige week
Geen opmerkingen:
Een reactie posten