maandag 31 oktober 2016
Sectie 3 mag de speelweide op.
Onze hondjes van secties 3 mogen weer op het veld en hierdoor blije snoeten vandaag !!!
Help ons onze honden veilig naar hun nieuwe thuis vliegen!
Help ons onze honden veilig naar hun nieuwe thuis vliegen!
Door de jaren heen hebben we onze kooien steeds opnieuw hersteld, gelast en
geplakt maar nu beginnen we er stilaan door te zitten. Mochten jullie in een
verloren hoekje misschien nog een vliegbench hebben staan en deze aan ons willen
schenken, dan zouden we daar enorm mee geholpen zijn.
Plannen jullie een actie de komende weken voor ACE/SHIN, besteed dan deze
centjes gerust aan de aankoop van vliegbenches, bij voorkeur maat L of XL.
Wensen jullie ons te helpen in de aankoop van nieuwe benches via een
donatie, dan kan dat op de volgende rekening
Nederland:
ABN AMRO te Venlo
Rekening nummer: NL02 ABNA 0463 518 128
T.n.v. T. v.d. Broek inzake ACE-Charity
België
Rekening nummer: BE42 7805 9221 8254
t.n.v. Animal Care Espana Honden In Nood
Spanje:
Solbank Banco Sabadel Calahonda
Rekening nummer: ES74 0081 0619 5800 0145 7846
t.n.v. Animal Care Espana Honden In Nood
Wij zijn jullie enorm dankbaar voor al jullie steun en betrokkenheid.
Namens onze honden heel erg bedankt!!
Sandy en Luna,
Sandy en Luna, niet alleen schone tandjes maar ook in de hemel !!! Ons mama verwent ons gewoon en t is toch normaal !!!
Aankomst Rotterdam 30 oktober
Weer 4 honden naar hun nieuwe baasjes gevlogen, we wensen ze veel geluk in hun gouden mandje en hopen zo af en toe wat van ze te lezen.
Bamba, fokteefje kent eindelijk geluk,...
Bamba een van de vier fokhondjes is eindelijk thuis, leert eindelijk geluk
kennen,…
zondag 30 oktober 2016
Onyx
Onze Onyx is niet meer weg te denken.nog geen week hier maar dikke vrienden met onze lady.
Een echte lieverd.
Een echte lieverd.
Lima en Fausto in Mijas
Dag iedereen!
Wij zijn Lima en Fausto. Ik, Lima, ben geadopteerd als puber op 23 juni 2013. Een goed jaar later ben ik hoogstpersoonlijk mijn eigen broer gaan uitkiezen en die kwam ook uit het asiel in Algeciras, hij is bij ons sinds 11 oktober 2014.
Dan is Totie erbij gekomen, haar verhaal hebben jullie wel gelezen.
Ze is gestorven toen we in Spanje waren 😢
De eerste dagen heb ik haar zo gemist, gelukkig ging baasje veel met ons weg, speelde ze veel met mij en mocht ik zwemmen in het zwembad.
Ik ben Mijas Pueblo gaan bezoeken, zoals je kan zien op de foto's ben ik nogal een curieus hondje 😃
Cabo Pino hebben we ook gedaan, al een volleerd fotomodel poseer ik even bij de boten.
Onze zus is dan gestorven, het was een trieste dag... We hebben die dag niet veel gedaan, de mensen gehuild en mijn broer en ik waren door onze mensen compleet uit ons doen.
Ze hebben zich gelukkig snel herpakt en de volgende dag met ons naar onze Spaanse 'familie' gereden.
Ik kon niet wachten en wilde direct het asiel in Algeciras binnen! Mijn broer, af en toe een schijtluis, durfde eerst weeral niet 🙄
Eenmaal binnen was het wat snuffelen met Migdal, Braulio, Sixto en nog een paar. Fangoria heb ik van ver hallo gezegd en dan richting bureau, daar mochten we met Banzai wachten terwijl onze mensen wat rondliepen.
Na een babbel, vele knuffels en een foto met Victoria reden we terug huiswaarts.
Ons baasje kwam af en toe thuis ruikend naar andere honden, ik zei nog tegen Fausto: we gaan het terug vlaggen hebben, e, ze gaat er nog 1 meenemen! Fausto, goedgelovig als altijd, zei: nee, Totie was een 1-malige opvanger die blijven plakken is.
We zijn dan nog naar Malaga gegaan, baasje wilde graag eens afspreken met Romina aangezien ze werkte in ons asiel. Door omstandigheden is ze verhuisd naar Malaga, ze mist de honden in Algeciras veel en was heel blij ons te zien.
Na een fotootje op het strand nemen we afscheid.
Na nog wat plonsen, zonnen, wandelen en genieten keren we huiswaarts. Het was een volle vlucht, hondjes konden we niet meenemen want het ruim zat al vol.
Maar ik was wat aan het spreken met de medereizigers en er zaten nog 2 rescue honden bij ons, 1 uit Spanje en 1 uit Portugal.
We waren wel blij thuis te zijn en wat moe na de reis.
Ik had 2 weken later terug gelijk want ineens kwam de mama van ons baasje binnen met Mishka, maar dat verhaal is al verteld door ons baasje.
Wij hebben dus een super reis gehad en kijken uit naar volgend jaar!
Groetjes!
Klik hier om de foto's van ons avontuur te bekijken!
Wij zijn Lima en Fausto. Ik, Lima, ben geadopteerd als puber op 23 juni 2013. Een goed jaar later ben ik hoogstpersoonlijk mijn eigen broer gaan uitkiezen en die kwam ook uit het asiel in Algeciras, hij is bij ons sinds 11 oktober 2014.
Dan is Totie erbij gekomen, haar verhaal hebben jullie wel gelezen.
Ze is gestorven toen we in Spanje waren 😢
De eerste dagen heb ik haar zo gemist, gelukkig ging baasje veel met ons weg, speelde ze veel met mij en mocht ik zwemmen in het zwembad.
Ik ben Mijas Pueblo gaan bezoeken, zoals je kan zien op de foto's ben ik nogal een curieus hondje 😃
Cabo Pino hebben we ook gedaan, al een volleerd fotomodel poseer ik even bij de boten.
Onze zus is dan gestorven, het was een trieste dag... We hebben die dag niet veel gedaan, de mensen gehuild en mijn broer en ik waren door onze mensen compleet uit ons doen.
Ze hebben zich gelukkig snel herpakt en de volgende dag met ons naar onze Spaanse 'familie' gereden.
Ik kon niet wachten en wilde direct het asiel in Algeciras binnen! Mijn broer, af en toe een schijtluis, durfde eerst weeral niet 🙄
Eenmaal binnen was het wat snuffelen met Migdal, Braulio, Sixto en nog een paar. Fangoria heb ik van ver hallo gezegd en dan richting bureau, daar mochten we met Banzai wachten terwijl onze mensen wat rondliepen.
Na een babbel, vele knuffels en een foto met Victoria reden we terug huiswaarts.
Ons baasje kwam af en toe thuis ruikend naar andere honden, ik zei nog tegen Fausto: we gaan het terug vlaggen hebben, e, ze gaat er nog 1 meenemen! Fausto, goedgelovig als altijd, zei: nee, Totie was een 1-malige opvanger die blijven plakken is.
We zijn dan nog naar Malaga gegaan, baasje wilde graag eens afspreken met Romina aangezien ze werkte in ons asiel. Door omstandigheden is ze verhuisd naar Malaga, ze mist de honden in Algeciras veel en was heel blij ons te zien.
Na een fotootje op het strand nemen we afscheid.
Na nog wat plonsen, zonnen, wandelen en genieten keren we huiswaarts. Het was een volle vlucht, hondjes konden we niet meenemen want het ruim zat al vol.
Maar ik was wat aan het spreken met de medereizigers en er zaten nog 2 rescue honden bij ons, 1 uit Spanje en 1 uit Portugal.
We waren wel blij thuis te zijn en wat moe na de reis.
Ik had 2 weken later terug gelijk want ineens kwam de mama van ons baasje binnen met Mishka, maar dat verhaal is al verteld door ons baasje.
Wij hebben dus een super reis gehad en kijken uit naar volgend jaar!
Groetjes!
Klik hier om de foto's van ons avontuur te bekijken!
Dog Rescue. Het leven zoals het is...
Werelddierendag.....we volgen Fabienne op deze dag.
Klik hier om het filmpje (ong.20 minuten) te bekijken.
Met dank aan Hélène Hutsebaut.
Klik hier om het filmpje (ong.20 minuten) te bekijken.
Met dank aan Hélène Hutsebaut.
zaterdag 29 oktober 2016
Aankomst Schiphol vanmiddag 29-10
De 2 Galgo broers Jack en Wendell werden meteen goed verzorgt en gingen tevreden mee naar hun nieuwe thuis.
Grimm en Buti gingen snel naar huis, daarom geen aankomst-foto.
Grimm en Buti gingen snel naar huis, daarom geen aankomst-foto.
Grimm
Buti
Hero vh ACE Kero
Begin mei 2016 hebben wij Hero (toen nog Kero) van het vliegveld in Rotterdam
gehaald.
Lang daarvoor hadden wij hem gezien op de site van ACE. Een hondje dat gevonden was
in een veld, zwaar mishandeld. Zijn bek was met tape vast gemaakt en er was iets op zijn
kop gegooid. Met de kracht die hij nog over had is hij weer op zijn pootjes gaan staan
en zo liep hij jankend van de pijn in het veld.
Gelukkig is hij nog op tijd gevonden. Wij wilden heel graag voor hem zorgen en hem veiligheid bieden.
We wilden er zeker van zijn dat hij nooit, nooit meer mishandeld zou worden.
Nadat we dit kenbaar hadden gemaakt kwam er huis bezoek. Alles was in orde.
We moesten nog wel erg lang wachten voordat Hero naar Nederland kon komen. Hij moest namelijk
eerst goed op krachten komen. Hero heeft erg moeten lijden. Zijn linker oog heeft men moeten verwijderen.
We dachten een heel angstig en schichtig hondje te krijgen maar niets was minder waar. Hero deed direct alsof
hij hier altijd al had gewoond en hij wilde gelijk baas spelen over onze andere hond.
In het begin wilde hij niet te veel aangehaald worden. Wanneer wij hem wilden knuffelen dan verstijfde hij en
probeerde weg te komen. Nu wil hij de hele dag wel aangehaald worden en ligt het liefst bij ons op de bank.
Sinds enkele weken durven we hem nu ook los te laten lopen tijden de wandelingen.
We gaan dan naar een groot veld in de buurt en daar mag hij rennen. Hij luistert goed en komt direct wanneer we
hem bij ons roepen. Ook thuis probeert hij niet meer het hek uit te komen als hij denkt dat hij de kans krijgt.
Natuurlijk houden we het wel goed in de peiling en sluiten het hek steeds direct weer zodra we weg gaan of thuis komen.
Wij zijn heel erg blij dat we Hero zijn wereld hebben kunnen en mogen redden!!
Groeten,
Wolter, Gonny en Anne.
Lang daarvoor hadden wij hem gezien op de site van ACE. Een hondje dat gevonden was
in een veld, zwaar mishandeld. Zijn bek was met tape vast gemaakt en er was iets op zijn
kop gegooid. Met de kracht die hij nog over had is hij weer op zijn pootjes gaan staan
en zo liep hij jankend van de pijn in het veld.
Gelukkig is hij nog op tijd gevonden. Wij wilden heel graag voor hem zorgen en hem veiligheid bieden.
We wilden er zeker van zijn dat hij nooit, nooit meer mishandeld zou worden.
Nadat we dit kenbaar hadden gemaakt kwam er huis bezoek. Alles was in orde.
We moesten nog wel erg lang wachten voordat Hero naar Nederland kon komen. Hij moest namelijk
eerst goed op krachten komen. Hero heeft erg moeten lijden. Zijn linker oog heeft men moeten verwijderen.
We dachten een heel angstig en schichtig hondje te krijgen maar niets was minder waar. Hero deed direct alsof
hij hier altijd al had gewoond en hij wilde gelijk baas spelen over onze andere hond.
In het begin wilde hij niet te veel aangehaald worden. Wanneer wij hem wilden knuffelen dan verstijfde hij en
probeerde weg te komen. Nu wil hij de hele dag wel aangehaald worden en ligt het liefst bij ons op de bank.
Sinds enkele weken durven we hem nu ook los te laten lopen tijden de wandelingen.
We gaan dan naar een groot veld in de buurt en daar mag hij rennen. Hij luistert goed en komt direct wanneer we
hem bij ons roepen. Ook thuis probeert hij niet meer het hek uit te komen als hij denkt dat hij de kans krijgt.
Natuurlijk houden we het wel goed in de peiling en sluiten het hek steeds direct weer zodra we weg gaan of thuis komen.
Wij zijn heel erg blij dat we Hero zijn wereld hebben kunnen en mogen redden!!
Groeten,
Wolter, Gonny en Anne.
Deze foto is gemaakt toen men Hero in het veld vond.
Deze foto is gemaakt bij de dierenarts vlak nadat hij gevonden is.
Deze foto is gemaakt bij ons thuis. Heerlijk slapend in zijn 'gouden mandje'.
Ben ik niet mooi???
Heerlijk spelen in het water met mijn "broer"
Eens een Spanjaard, altijd een Spanjaard, zonaanbidder Hero
Klik hier nog voor een filmpje samen met mijn broer in het veld.
En nog een filmpje, klik hier.
Tiemon
Over 2 dagen is Tiemon een jaar bij me en we zijn nog steeds erg gelukkig
met elkaar!! en dat gaan we vieren hoor!!
Hoewel zijn hartproblemen wat erger zijn geworden (veel hijgen en hoesten)
redden we het nog steeds goed met behulp van hart en plaspilletjes. Wel hadden
we een probleempje met een grasaar in zijn pootje, wat de artsen er niet
uitkregen. Vanwege zijn hartconditie wilden ze geen narcose toedienen, dus moest
de bult tussen zijn tenen tot 4 x aan toe opengesneden worden en opnieuw een
antibiotica-kuurtje gevolgd worden. Al die keren is het een heel dapper ventje
geweest met wel een gil, maar zijn DA deed het iedere keer zo snel mogelijk.
Maar hoerahoera, bij de 4de keer kwam het grasaartje tevoorschijn, en nu is
alles weer OK. We doen het gewoon lekker rustig aan met veel kleine loopjes en
veel hondepuzzelspelletjes. Zijn nieuwste liefhebberij is mij in de
middagwandeling naar de haringkar sleuren, war hij het staartstukje (in 4 kleine
deeltjes) van de zoute haring en het laatste stukje augurk (mag ik niet
vergeten!!!) krijgt. Hij is al berucht, want als de haringman hem ziet aankomen,
wordt de haring vast schoongemaakt!!.
Bijgaand stuur ik nog wat foto's, waarvan de eerste twee betrekking hebben
op zijn grasaarpootje, de 3de met stropdas, de 4de is genomen bij mijn moeder
(93j) waar hij stierlijk verwend wordt (Ik vind dit een bijzondere foto met die
hele oude hand) en een met een paar van zijn puzzels.
Met lieve groeten, Inge Krabbenbosch
Ziek pootje
Met babysokje......
Mooie man ben ik hè
Oma er staat ook nog taart op tafel.....
Puzzelen is wel erg vermoeiend hoor.
Natita
Onze lamme Natita krijgt stulaan gevoel in de pootjes met water therapie....ze werd gedumpt aan ons een jaar geleden...vond een baasje Karin uit Oostenrijk...ondanks haar handicap is ze de meest gelukkige hond...wonderen bestaan!!
Lieve Floyd, mooie blonde jongen,
Je mooie ogen en trouwe blik deden mij ooit voor jou kiezen. Je woont in het verre Spanje, onder de hoede en zorg van ware dierenliefhebbers. Zij doen er alles voor om het wachten naar een tof baasje dragelijk voor jou te maken.
Ik was dan ook zo blij met het nieuws , een paar dagen geleden, dat een adoptie-kandidaat zich aandiende. Ik wachtte in spanning af naar het verloop van de procedure.
Deze morgen kwam het verdict. Met ongeloof en spijt staarde ik naar het scherm. De adoptie kon niet doorgaan. Maar naast het verdriet voelde ik ook trots. Trots op de man of vrouw die deze beslissing heeft genomen. Trots op de moed en integriteit die deze persoon heeft getoond. Want Floyd, deze mens heeft aan jouw geluk en welzijn gedacht. Allemaal willen we voor jou een warme, veilige thuis waar je als een echt gezinslid wordt gekoesterd.
Lieve Floyd, het wachten gaat verder. Zo graag zou ik mijn armen om je heen willen leggen en je toefluisteren dat alles goed komt. Maar ik woon hier, en jij daar. Ik beloof je dat ik elke dag naar je foto zal kijken, zo hard zelfs, dat je haast moet voelen dat ik aan je denk.
Het ga je goed grote jongen,
Ann Van Impe en ace hondje Chanty
Ik was dan ook zo blij met het nieuws , een paar dagen geleden, dat een adoptie-kandidaat zich aandiende. Ik wachtte in spanning af naar het verloop van de procedure.
Deze morgen kwam het verdict. Met ongeloof en spijt staarde ik naar het scherm. De adoptie kon niet doorgaan. Maar naast het verdriet voelde ik ook trots. Trots op de man of vrouw die deze beslissing heeft genomen. Trots op de moed en integriteit die deze persoon heeft getoond. Want Floyd, deze mens heeft aan jouw geluk en welzijn gedacht. Allemaal willen we voor jou een warme, veilige thuis waar je als een echt gezinslid wordt gekoesterd.
Lieve Floyd, het wachten gaat verder. Zo graag zou ik mijn armen om je heen willen leggen en je toefluisteren dat alles goed komt. Maar ik woon hier, en jij daar. Ik beloof je dat ik elke dag naar je foto zal kijken, zo hard zelfs, dat je haast moet voelen dat ik aan je denk.
Het ga je goed grote jongen,
Ann Van Impe en ace hondje Chanty
Voor meer gegevens over Floyd klik hier.
1 Jaar in Nederland............
Het is vandaag 1 jaar geleden dat ik op het vliegtuig gezet werd, vanuit malaga spain naar Nederland , vol verwachting ik was nerveus , bang en onzeker wat de toekomst mij bracht . Maar kijk nu ..... van een rot leven naar een geweldig bestaan samen met mijn broeder jannus en mijn lieve baasjes , kon echt geen beter leven krijgen. Mag heel veel ........tuurlijk zijn er grenzen ..... maar kijk ik heb zelfs een schapenvachtje gehad om heerlijk op te slapen ... life is good dank je wel. Ace ace charity. 🐾💕🐾💕🐾
Cooper (ACE Rutger)
Afgelopen zondagochtend hebben wij Cooper (ACE Rutger) op Schiphol opgehaald. Wat een heerlijk sociaal hondje! Hij is zindelijk. Wandelen vind hij super, hij loopt goed mee aan de riem. Heel sociaal en niet bang. En hij matcht perfect met onze twee dames. Er wordt flink wat gespeeld. We zijn heel blij met hem!!
Groetjes Linda & Jeroen
Abonneren op:
Posts (Atom)