Ik ben dolgelukkig met Moekie. Hij is een beetje mijn
schaduw. Hij is Heel erg lief en dapper en erg grappig. Een lief boefje. Hij is
ook heel erg makkelijk. Wij hadden hem nog maar twee weken toen hij meeging naar
Texel en daar kon hij al gewoon los lopen op het strand. In het park en in het
bos loopt hij ook gewoon los achter ons aan. Hij wil ons gewoon niet
kwijt!
Hij is één keer achter een kat aangevlogen maar toen
ik naar huis rende om iets lekkers te halen om hem mee te lokken, stond hij al
weer achter me! Hij is gek op autorijden en metro en tram zijn ook geen
probleem. Dit jaar gaat hij ook mee in het vliegtuig, naar Kreta en op de Stena
Line naar Zweden waar we gaan kanovaren. Ik heb een goeie oppas gevonden voor de
dagen dat mijn vriend en ik moeten werken. Met de kat gaat het ook steeds beter.
Moekie past door het kattenluik en begraaft soms botjes in de tuin. Vervolgens
mag de kat dan niet van hem naar de tuin! Ik ben nu een beetje spaarzaam met
botjes geven. Als Moekie er een krijgt doe ik het luik dicht. De enige
minpuntjes zijn dat hij moeilijk alleen kan blijven. Dat probeer ik op te
bouwen. Verder heeft hij aan beide achterpootjes patella luxatie, 2e graads. Hij
zou moeten worden geopereerd met 6 weken benchrust maar hij wordt panisch in
een bench. Dus daar ben ik nog een oplossing voor aan het zoeken. Een leven
zonder Moekie zou zo saai zijn. Ik zou niet meer zonder hem kunnen en willen
leven. En mijn vriend ook niet!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten