Toen wij 20 jaar geleden naar Spanje
kwamen, was het een heerlijk land. We werden nooit geconfronteerd met
dierenleed, genoten van heerlijke
vakanties, prachtige uitzichten, wandelingen door de ruwe robuuste natuur, de
typische straatjes met de Spaanse families. We genoten van hun land, van hun restaurantjes
met de tapas en hun fiestas…
Stilaan kwam ik in de wereld van het
dierenleed en in de crisis terecht. Het werd jammer genoeg zeker een hele
andere wereld. De intrede van de euro heeft hier geen
windeieren gelegd! Alles ging vanaf toen alleen maar slechter: mensen verloren
hun werk, hun hebben en houden. Ouders namen hen
terug op in hun midden, indien mogelijk! Drama's speelden zich af, maar ze
zorgden zoveel mogelijk voor elkaar.
Toen de crisis pas echt doorbrak, zag
je stilaan de armoede in al zijn facetten. Dit wordt tot op de dag van vandaag
sterk ontkend, maar als je hier leeft en in de
dagelijkse realiteit staat, dan zie je het echte Spanje zoals het nu is. Mensen
zijn nors en ontevreden, jongeren hangen maar wat rond, zoeken werk, maar
vinden geen job en zeker niet aan deze kant van Spanje! De lonen liggen
zorgwekkend laag en toch moeten deze mensen overleven...
Laatst sprak ik met een man van 53
jaar, die altijd gewerkt had, nu 3 jaar werkloos was. Zijn vrouw verdient als
voltijds kleuterleidster 750 euro per maand en daar moet heel het
gezin momenteel mee rondkomen.
Spanje heeft zoveel te bieden. Het is
een mooi land, maar de mensen krijgen de kans niet meer gelukkig te zijn, het
meest noodzakelijke te ervaren: een jong gezin, een
eigen huis, een tuin, een job, een ideaal. Het is voor hen nu op dit moment echt
allemaal wazig en ver weg.
Het dierenleed kent hierdoor ook een
nooit geziene kanteling. Het paadje dat gelegd was in de goede richting, ligt
alweer ver achter ons. Nooit werden er zovele dieren verwaarloosd, afgestaan,
gedumpt en de dodenstations zijn er alleen maar rijker van aan het worden. De
dierenbeschermingen krijgen nu zoveel eisen en
verplichtingen opgelegd dat er velen stoppen en sluiten, wat nog meerdere dieren
naar het onvermijdelijke stuurt: de dodenstations!
Spanje was prachtig en als je op vakantie
komt en dit allemaal niet weet, is het misschien nog charmant, maar als je hier
leeft en ziet wat er dagelijks speelt, dan verlang je zo naar dat vroegere
Spanje, toen de wilde paarden bijna door je tuin kwamen, de geiten klingelend op
de helling op je afkwamen, rustig en zo natuurlijk gelukkig, de Spaanse families
in de campo gezellig een BBQ hielden. Dit alles is nu vervangen door een jungle
van stenen urbanisaties, appartementsblokken, de overal opkomende golfterreinen
die de echte natuur verorberd hebben in hun drang en hebzucht naar altijd maar
meer en meer geld. Hoe jammer maar hoe echt en onomkeerbaar is dit nu
geworden…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten