Een vriendin van me belde me dat er twee pupjes in het
dodenstation waren, die morgen ingeslapen zouden worden.
Eén van onze opvanggezinnen wilde wel helpen om hen even op te
vangen en dus gingen we ze halen. Daar aangekomen vertelde ze dat ze net van hun mama weggenomen waren
en de mama helemaal tekeer ging, waarop ik vroeg: "Waar is dan de mama?" Die wordt morgen ingeslapen, maar we hebben je dat
niet verteld omdat zij een grote hond is. Dat kon je toch niet laten passeren en dus ben ik de
mama gaan halen. Toen zij haar twee bolletjes terug zag, huilde en kreunde de
mama en ze likte en likte haar kleintjes, kroelde met hen en zij met hun mama. Het was prachtig
om te mogen ervaren, het ging door merg en been. De drie familieleden waren erg
mager en hadden een onwaarschijnlijke honger. Ze bleven maar eten.
Helaas heeft 1 van de pupjes het niet gered. Ze waren te ondervoed en te zwak.
Deze strijd voor het kleine broertje hebben we niet gewonnen.
Mama Valerie is van karakter een echte herder. Ze is een hond die
een baasje zoekt met tijd en met haar wil werken...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten