Tijdens ons bezoek aan het dodenstation,
gebeurde er iets om nooit meer te vergeten.
Toen het vangbusje aankwam met weer nieuwe
levens in om te vernietigen, zagen we weer een heel aantal honden toekomen.
Heel het busje zat volgepropt. De honden zitten met zo een angst en zo een
doodsgevoel dat je het van hun eerlijke en pure snoeten kon aflezen. Altijd even
afgrijselijk om te zien, gaat dieper dan je tenen, vooral de machteloosheid,
want geen van hen mag mee. Ze moeten, of hun 10 dagen aftellen, of ze hebben een
chip en dan moet de eigenaar worden opgespoord, zo
zegt de wet het!
Eén van de honden, een galgo, werd door één
van de ijskoude handen uit het hok van de bus gehaald en wat zij ook deed, weten
we niet, maar het ging allemaal zo vlug en ze ontsnapte. Grote paniek en gevloek door de vanger
die er achteraan ging met zijn lasso en zijn woede, maar de galgo was veel
vlugger en verdween.
Iets later zagen wij hoe ze in onze auto
kroop en er niet meer uit wilde. Ze wist dat ze goed zat, door ons liet ze zich
strelen, maar ze wilde er met geen geweld meer uit.
Ze heeft zichzelf gered en wij hebben
een handje meegeholpen. Gelukkig had ze geen chip. We hebben met het
dodenstation afgesproken dat als er niemand haar opeiste binnen de 10
dagen, ze
van ons is. Zolang wachten we in spanning.
In de refugio aangekomen, sprong onze Lady
direct uit de kooi en ging rustig drinken. Het zat goed zo, amai, wat een dag,
zo dacht onze slimme "GET AWAY" :::::
Klik hier voor de hele reportage van Get Away's ontsnapping.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten