Loesje

Loesje is alweer een jaar bij ons, dat hebben we gisteren ook samen met haar gevierd! Het jaar is omgevlogen zeg!

We hebben Loesje een half jaartje geleden (9 maanden na haar tests in Spanje) laten testen op Ehrlichia, Leishmania en hartworm. Op alle drie testte ze negatief gelukkig. We zullen haar waarschijnlijk over een half jaar of jaar weer laten testen op Leishmania en Ehrlichia.

Een aantal zaken zijn licht verbeterd, dus er zit een langzame stijgende lijn in!  Ze jaagt een stuk minder op andere honden zolang we haar tijdens ontmoetingen goed begeleiden. Ze went al veel sneller aan vreemde mensen dan ze in het begin deed. Ze heeft nog wel steeds buit-drift, maar dat is in eerste instantie een primaire reactie zonder nadenken. We zijn daar nog steeds mee bezig. Wat wel lukt is om te voorkomen dat ze iets opeet of oppakt van de grond. Ze luistert dan wel goed. Maar als ze onverhoopt toch iets lekkers gevonden heeft en het al eenmaal in haar bek heeft….dan geeft ze dat niet altijd zonder slag of stoot aan ons. Maar we zijn nu al zover dat wanneer ze iets vindt wat ze slechts een beetje lekker vindt (dus geen vlees of vis, want dat is hap-slik-weg!), ze het loslaat in ruil voor een koekje of zelfs uit haarzelf bij ons brengt in ruil voor een koekje!

De verlatingsangst is nog niet helemaal weg, het gaat wel al beter. Ze kan goed een poosje alleen thuis blijven, of bij mijn zus en haar gezin blijven terwijl ik en mijn man dan een poosje weggaan. Dat vindt ze prima. Alleen in de auto blijven geeft haar enorme stress, dat heeft het al vanaf de allereerste keer gedaan. Wij denken dat dat nooit goed en rustig opgebouwd is, dus dat ze alleen zijn in de auto al direct associeert met stress/anxiety. We moeten dat dus helemaal opnieuw opbouwen, alsof ze een pupje van 10 weken is. Alleen is daar niet zoveel gelegenheid voor in dit Hollandse klimaat, want ’s winters vind ik het te koud voor haar om in de auto te blijven, en zomers is het al snel te warm. Dadelijk in het voorjaar gaan we daar weer mee aan de slag.

Verder zijn we sinds een aantal weken begonnen met kleine stukjes met haar rondrijden, zonder een bestemming, en dan weer naar huis. Ze was namelijk altijd enorm opgewonden en ging steeds harder piepen en soms zelfs gillen tijdens het rijden. Naar ons idee omdat een ritje in de auto altijd iets leuks voor haar opleverde: bos, hei, strand of ergens op visite. Vindt ze allemaal superleuk, dus autorijden = opwinding. Ze ging nooit mee naar voor haar saaie dingen, zoals winkels, omdat ze (nog) niet goed alleen kan blijven in de auto. Door op bijna dagelijkse basis een stukje naar ‘niets’ te rijden met haar, leert ze de auto op een andere manier kennen. En nu hebben we het afgelopen weekend een rit naar Utrecht en naar Hoevelaken zonder piepen en gillen van Loesje kunnen doorbrengen! Op de bekende route naar de hei of het bos raakt ze nog wel wat opgewonden, maar daar blijven we mee oefenen. We laten haar bij de hei ook pas de auto uit, als ze gekalmeerd is.

Inmiddels heeft ze ook de cursus ‘Gehoorzame Huishond’ met goed gevolgd afgelegd, en gaan we kijken of we met haar op een Behendigheidscursus kunnen.

Verder genieten we volop van onze heerlijke knuffelkont! Ze is superlief, en het gaat (altijd onder supervisie) heel goed tussen haar en ons konijn en de kippen. We kunnen een hoop leren van onze Spaanse prinses, en hopen nog heel veel jaar van haar te mogen genieten!

Hartelijke groet,

Patricia