dinsdag 31 maart 2015

Gisteren hebben we 40 levens gered !!

Hallo Mensen, 

Onze missie is gisteren geslaagd geweest wat de geredde levens betreft, maar we hebben er nog veel te veel moeite achter laten,…het is on overzichtbaar,..de aantal levens dat je machteloos ziet weg glippen, …maar laat ons denken aan de 40 levens die we gered hebben,…waar zet je die??  ..In een reeds overvolle refugio,..wel vrienden en kennissen hebben nu ook een hond in foster,..
Iedereen heeft massaal geholpen, en deze zijn alleszins gered,..het was heel laat voor alles rond en veilig was, maar het is ons gelukt,..
Eerst en vooral dank aan iedereen die zijn steentje bijdroeg, erg gewaardeerd en zo bedankt, er zijn heel wat hondjes bij die zeker geen kans zouden hebben gemaakt, en daar doen wij altijd net iets meer om, ook al weet ik dat het vaak moeilijk is, maar moeilijk is net een uitdaging, en de karakters die achter deze harten schuilt is heel vaak de drempel voor mensen om net hen een kans te geven,..
De verschillende verhalen achter enkelen van de honden en de vele foto's volgen zo vlug mogelijk, een Finse fotografe die aanbood mee te gaan en foto's te nemen gaat dit weekend deze aan ons bezorgen en die krijgen jullie dan ook nog te zien, ze nam 1300 foto's !!!

Enkelen van onze studenten en enkele vrijwiligers gingen mee, het was voor hen een emotionele ervaring maar vooral een trieste dag uit hun leven, want hoe druk je ook bent en hoe blij je ook bent dat je levens gered hebt, die die achter blijven,…zijn vandaag waarschijnlijk niet meer,..het is als ik altijd zeg, niet meer van deze tijd, maar dat is jammer genoeg voor Spanje een dovenmansoor…

De hondjes krijgen eerst volgende dagen hun ontworming, hun check van de dierenarts, er zijn er enkele bij in een bezorgde situatie, sommige heel mager, en anderen in een vacht die sinds jaren niet werd verzorgd, alles zal worden bekeken en de verzorging, medische attentie wordt nu ingezet, ze zijn pas zichtbaar voor adoptie op ons face book, en web site, binnen een 14 tal dagen, de foto's en verslag van de fotografe zal nog volgen maar de adoptie kan pas ingaan van het moment dat de hondjes hun verzorging, ontworming, vaccins en controle van de dierenarts zijn volbracht, nu eerst zorgen dat ze zich een beetje goed voelen, wassen en ontvlooien,  hun maagjes gevuld zijn en hun tweede kans kan ingaan, daar doen we het voor !!!!


Groetjes Fabienne

Klik hier voor het filmpje wat gemaakt is van de foto's die Fabienne me stuurde.


SPEKSE WITH HER NEW MUMMY IN AUSTRIA


6 popjes aan de deur in een plastieken vuilzak,...

Soms zou je blij zijn de mensen niet te moeten ontmoeten die het doen, die 6 pupjes in een plastieken zak steken en voor de deur zetten,..
6 kleine pupjes,..het is niet te geloven maar waar,..ze zijn nu in veilige handen maar telkens weer ben je hiervan in shock,...















JUANITA is content, bedankt aan iedereen die hier voor recht stond !!!!!




maandag 30 maart 2015

Het kleine SKELETJE gaat goed...



Toen we in het dodingstation waren, kwam er net een man binnen die uit zijn binnenzak een hondje haalde. Och arme, zo een klein dingetje, niet om aan te zien, zo verwaarloosd! Ze woog amper een paar honderd gram, had een blauw en een bruin oogje en keek je triest aan. We namen haar onmiddellijk mee en toen we onderweg een babypapje kochten in een benzinestation, at ze letterlijk en figuurlijk onze vingers bijna op. De boterham ging er volledig aan en ze bleef maar eten zoeken, ze was volledig uitgehongerd. De andere broertjes en zusjes werden niet mee gevonden. Ze weegt een paar honderd gram. Laat ons hopen dat we dit zo dapper kleintje mogen redden...

Het heeft me echt zo aangegrepen, hoe dit kleine wezentje leven wilde, hoe het onze boterham aanviel in de auto en duidelijk maar heel natuurlijk toonde dat zij honger had. In onze handen voelde zij zich plots zo veilig, zo klein als ze is, wat een scheetje. Zo klein, maar alles zit erop en eraan. God, wat is de wereld voor een kleintje als dit dametje?
Kleine pruts stelt het momenteel goed. Duimen maar! Dit leven is haar wereld en we hopen dan ook dat de hemel op aarde er voor haar komen mag





zondag 29 maart 2015

donderdag 26 maart 2015

Met onze Juanita gaat het niet goed,...

Met onze Juanita gaat het niet goed,…ze werd door haar baasje gebracht,..helemaal kapot van verdriet en onbegrip ging ze de grote gemeenschap van onze refugio binnen, ze werd een van de zovelen, die elke dag eten, verzorging en een aai over het hoofd kregen, maar voor heel wat hondjes is dat troosteloos en onaanvaardbaar, ze kunnen er niet mee leven,..ze kunnen niet het drastische verschil begrijpen …
Haar baasje was een boer die na 7 jaren haar niet langer wilde op het erf hebben , ze bracht altijd maar pupjes op de wereld, een van hen had nu haar plaats genomen en dus was het tijd voor de boer dat Juanita verdween,..dumpingtijd,..heel heel gewoon en met een grijns en een lach op zijn gelaat ging ie de deur weer uit alsof hij net van de bakker kwam.

Ondertussen zijn we bijna 6 maanden later en Juanita is nog een schaduw van ziczlef, mager en ongelooflijk triest kijkt ze door je heen, eet nauwelijks, ze laat zih helemaal gaan,..

Graag wil ik Juanita in de aandacht zetten,..wie weet is er iemand die haar een kans wil geven,..



 
Hier de link naar het filmke

http://youtu.be/D9FQgbvbm80





woensdag 25 maart 2015

Bericht van mijn ex opvanger Duardo

Ola Hélène 
 
Ik heb het hier nog steeds naar mijn zin. 
 
Ik mag mee op weekend en mag zelfs waar andere hondjes niet mogen omdat ik zo flink ben J (weekendje Rotterdam, en in principe geen hondjes in het restaurant. Aha, maar ik wel J)
 
Ondertussen heb ik al eens een weekje op dierenhotel geweest. Was ook super, heb mij daar goed geamuseerd met de andere hondjes.
 
En hier heb ik een upgrade gekregen van mijn slaapmand. Ik heb nu een heuse “deense dog”-mand met donsdeken en kussen om te slapen ’s nachts. Super, en zeker met het dekentje : kunnen ze mij lekker instoppen : mijn cosy house (Plaats zat J; zie foto’s)
 
Heb je al een nieuwe sloeber kunnen halen om een nieuwe thuis te geven ? 
 
En die gekke baasjes hebben weer een lang weekend gepland in Italie en ik mag weer mee J
 
Als die nog eens een weekend vrij hebben , kom ik je nog eens een knuffel geven 
 
Groeten 
 
Duardo
(gecensureerd door Gino en Hilde )



Soms ligt het geluk op een klein plaatske...

Het was een huis dat sinds maanden leeg stond en waar geen mens meer binnenkwam. De buren wisten dat de vroegere bewoners een poes hadden, maar dachten dat ze het meest normale hadden gedaan en hun poes hadden meegenomen! Geen mens dacht nog aan de poes, noch aan de mensen!
Er zijn zovele mensen die terug naar hun land keren, nadat ze het geluk hier niet konden vinden, zo ook deze mensen.
De huisbaas, die pas na enkele weken besefte dat zijn huis niet langer bewoonbaar was, vond toen hij het huis binnenkwam een mama poes met 3 kleintjes. Mama poes was bevallen achter gesloten deuren en had zich gevoed met alles wat ze nog kon vinden, maar was uitgehongerd toen ze werd gered met haar pasgeboren kroost.
De baasjes waren voorgoed weggegaan in het holst van de nacht en hadden hun poes achtergelaten. En of dat nog niet genoeg was hadden ze haar achtergelaten en de deur dichtgedaan! Had de huisbaas een maand langer gewacht, waren deze arme poezen allen van ontbering omgekomen.

Mama en poesjes stellen het wel, hadden een ongelooflijk geluk met een ongeluk. Hopelijk mogen we hen vlug naar huis zien gaan...







Caprio en Rolex

8 september 2014, het was zover, ik stapte voor het eerst in mijn leven het vliegtuig in om een avontuur aan te gaan. 4 maanden stage lopen bij ACE Charity, wetende dat ik verliefd zou worden op een diertje ook al mocht dat niet van mezelf. Maar het gebeurde toch. Een fantastisch, klein hondje genaamd Rubiales had mijn hart gestolen. Maar met pijn in mijn hart, heb ik hem laten gaan, zodat hij een beter leven zou kunnen krijgen dan wat ik hem te bieden had.
            Weer overtuigde ik mezelf ervan dat ik niet verliefd moest worden. Hopende dat het niet weer zou gebeuren, werkte ik steeds vaker boven op de berg, het zogenoemde honden- en kattenhotel. Dat mocht niet baten want naast alle honden die daar zaten, hadden de katten ook een eigen afdeling. En het begon allemaal weer opnieuw. Maar dan met katten.
            Caprio, een klein, rood katertje dat me ontzettend deed denken aan onze eigen kat thuis. Die oogjes die me aankeken, hadden me meteen aangegrepen. Ik wilde hem mee, hoe dan ook.
            Maar er kwam nog iets tussen. Ik woon nog thuis en zomaar met een kat aankomen, zat er niet in voor mij. Dus bij de wekelijkse skype sessies met het thuisfront, vertelde ik van alles over hoe het werk daarboven was. En ik legde extra nadruk op Caprio. Het worp een beetje zijn vruchten af. Er werd om foto’s gevraagd.
            Om het niet extra op te laten vallen, deed ik er foto’s bij van andere katten daar. Ook zodat ze thuis een beeld zouden krijgen over hoe mijn stage tijd daar was. En ik kreeg een onverwachte reactie: “Awh… die witte kat met die felblauwe ogen is zo leuk.” Mijn ouders waren gevallen voor de charmes van Rolex. En toegegeven, Rolex is een ontzettend mooie kat en een schat, maar dat was niet de kat waar ik voor ging.
            Na een skype sessie op de kattenafdeling zelf, dachten mijn ouders er serieus over na om er een kat bij te nemen. Maar ik maakte een deal: “Jullie mogen Rolex als ik Caprio mag.” Er werd hard over nagedacht en het leek erop dat ze alle twee mee zouden gaan.
            Met wat moeite ging dat ook echt gebeuren. Want Rolex was, net voordat mijn ouders toestemming gaven, gereserveerd. Op de site stond de gereserveerde status er alleen nog niet, dus ik probeerde het alsnog. Na wat heen en weer gemaild te hebben, kwam er bevestiging dat Rolex, samen met Caprio, met mij mee naar huis zouden gaan.
           
19 december 2014, het was zover, na een ongelooflijk fijne tijd te hebben gehad, zou ik weer naar huis gaan. Blij dat ik weer thuis kon zijn, maar bezwaard dat ik Spanje en refugio achter zou moeten laten. Gelukkig heb ik de beste herinnering die ik kan bedenken, twee katten, gered uit barre omstandigheden, die ik naar een gouden mandje bij mij thuis kon vliegen.
            Thuis aangekomen, was iedereen natuurlijk erg benieuwd naar de twee nieuwe gezinsleden. We lieten ze eerst rustig wat eten en drinken en daarna was het tijd om onze twee ‘jonkies’ kennis te laten maken met onze twee oude katten. In het begin ging het niet heel erg soepel maar gelukkig veranderde dat snel en zijn ze alle vier vrienden van elkaar.

            Nu zijn ze alweer drie maanden bij ons en het voelt alsof ze altijd al bij ons hebben gehoord. Rolex, speelt met alles wat beweegt: zijn eigen schaduw, een stukje papier, een wilgenstokje (na het eerst uit het konijnenhok gevist te hebben). Caprio is een lomperd, struikelend, liggend in de raarste posities, maar een ontzettende knuffelkat. Alle twee ontzettend ontdeugend en uitproberend wat ze ons wel en niet kunnen maken. Al drie maanden zijn ze deel van ons gezin en we houden ontzettend veel van ze. Voor geen goud zouden we ze willen missen.










Aankomst Eindhoven 24 maart

En ze zijn weer veilig geland! Hele gelukkige adoptanten! Dulce genoot meteen van het knuffelen en Roco keek zijn ogen uit! Zijn nieuwe jonge baas was zo trots als een Pauw op zijn nieuwe kameraad! Het gaat jullie goed lieve hondjes!!

Dank je wel Vivian voor het opvangen van de honden op vliegveld Eindhoven!













dinsdag 24 maart 2015

Chico geniet van de Lente!

13 maart was het groot feest.... Chico is 1 jaar geworden!
En daarmee ook een extra feestelijk moment, omdat Chico nu langer in zijn leven een lekker leventje 'thuis' heeft dan in het dodingstation waar hij dankzij ACE uit is gehaald.
Elke dag is dat weer onmogelijk te begrijpen dat er mensen zijn die honden zomaar kunnen wegbrengen om hen van het leven te beroven.
Wij zijn heel blij met Chico in ons leven en genieten elke dag weer van alles wat hij aan het ontdekken en leren is.

Zo ook de seizoenen die Chico allemaal voor het eerst in Nederland beleeft.
En met het mooie voorjaarsweer en de bloemen die weer opkomen, vermaakt Chico zich uitstekend.
De bloemen worden met veel aandacht onderzocht en hij geniet lekker van het vrije leven.
Hierbij een sfeerimpressie van onze kanjer.
Bedankt ACE, dat we dankzij jullie ons zo'n gouden maatje hebben gevonden!

Zonnige groetjes,
Dennis & Charlène en poot van Chico



Gina en Papi

Zoals je hier kunt zien maken Gina en Papi het goed. Met elkaar en met de anderen gaat het prima. Natuurlijk is het ook lekker warm zo met elkaar in de stoel. Ook op de andere (zoek)foto is het lekker warm.
Vooral Simon tekkel is de klos. Alle honden zoeken hem op, als hij in de stoel ligt. Ook was dat met Alois het geval, toen hij nog leefde.  Zij stralen blijkbaar heel veel warmte uit. Letterlijk en figuurlijk.
 

Groetjes, 

Gerrie Bakker.
Gina en Papi

Zoek Simon Tekkel....

Petra G

Hoi Petra, je hebt gereageerd op een heel oud bericht, ik denk niet dat Karin dit leest.
Misschien wil je me mailen dan kan ik je een mailadres van iemand geven die enkele Bodeguero's heeft. ace.shin.blog@gmail.com
Groetjes Ineke

maandag 23 maart 2015

Aankomst Schiphol 22 maart.

Wat een enthousiaste adoptanten, deze vier lieverds werden met zoveel liefde ontvangen...heerlijk!!
Wil-I-am,...Playboy en Zahara zijn naar hun gouden mand en Dylan is in opvang en zal binnenkort ook naar zijn gouden mand gaan.


Klik hier voor de foto's.

10 Mei hondenwandeling in België.

Op 10 mei is er een shin/ace hondenwandeling in Schaffen bij Diest. Meer info volgt!

zondag 22 maart 2015

Weer gratis transport naar Spanje.

En weer gratis transport naar Spanje, kennels, voer, snack's etc. Gesponserd
door www.dierenbenodigdhedenlevon.nl 

Ik wilde ook graag Janny en Ton bedanken voor al de doekjes voor de
vliegtuigkennels, tassen, en voor de clinic.
Ook sturen er mensen met pakjes naar me  met medicijnen, halsbandjes, etc.
die wil ook graag bedanken.

Iedereen bedankt namens Yvonne