Ikor is een klein hondje van 3 jaar oud, een cross cavaliertje of
een cross marquisje, zeg het maar: een schatje.
Zijn baasjes belden één van onze opvanggezinnen om te vragen of ze
het hondje konden opnemen. Dat kon, maar pas in het weekend vanwege drukke
werkuren.
Een diepe zucht aan de andere kant van de lijn. Ze stuurden foto's
naar de fostermensen en beloofden contact op te nemen en het hondje in het
weekend te brengen.
Een dag later belde de dierenarts naar onze fostermama om te
vragen of we a.u.b. konden helpen een klein hondje op te nemen, opdat hij
anders geëuthanaseerd zou worden op aanvraag van de baasjes. Hij kon het niet
over zijn hart krijgen en vroeg daarom onze hulp.
De fostermama reed naar de arts en toen ze het hondje
zag, stond ze perplex, aan de grond genageld. Het was Igor, zijn baasjes hadden
geen twee dagen meer kunnen wachten; hij moest en zou eruit gaan.
Omdat we nog het nummer van de baasjes hadden, belde
de fostermama hen op en vroeg waarom ze dit gedaan hadden. Onverschillig en zwaar geïrriteerd lieten ze weten
dat zij met die hond deden waar zij zin in hadden, dat de hond plots weggelopen
was en ze hem niet eens gemist hadden.
Ze wilden geen hond meer en dus was het "WEGLOPEN" voor hen de
ideale oplossing geweest. Igor zou hen niet meer langer
storen.
Ze weten niet wat ze missen, want het is een heerlijk
karaktertje.
Hij is nu bij ons en wat een lieverd is hij: dankbaar
en hij kijkt je aan met zijn grote bruine trouwe ogen. Hij is ook een beetje
modelteckel, een beetje cavaliertje, een beetje marquis. Wat hem zo gemaakt heeft,
weten we niet, maar het is een prachtige kleine lieverd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten