Kenzo woont nu bijna een maand bij ons.
Hij is zo bijgekomen. Steeds minder
bang en veel zekerder van zichzelf.
Hij heeft één grote passie en dat is
pantoffels pikken.
Vorige week zijn we voor het eerst naar de dierenarts
geweest. Gewoon om de ervaring mee te maken en om pillen te halen voor zijn
leishmania.
Hij was meteen de lieveling van de kliniek en kreeg voor alles
een koekje. Oren nakijken: koekje, tanden nakijken: koekje enz. Enz.
Helemaal
gezond verklaard gingen we weer naar huis en Kenzo gaat volgende keer als het
echt nodig is (voor zijn prikken) vast probleemloos mee.
Loslopen in het park
vindt hij prachtig en bekenden groet hij dan ook uitbundig. En we hebben heel
veel bekenden, dus uitlaten duurt altijd wel even.
We zijn ook een keer op de
trein geweest, maar dat was toch wel heel eng. Dat gaan we volgende week nog een
keer doen. We hebben best wel geoefend door een paar keer alleen maar naar het
station te gaan, maar werkelijk de trein ín was een heel ander verhaal. Toch zal
hij daar wel aan wennen. En de beloning is dan dat we bij "oma" aankomen, die
natuurlijk ook weer lekkers heeft.
Kenzo woont ook samen met twee katten. In
het begin werd hij heel nerveus van ze, maar dat is nu ook helemaal over. Alleen
de oudste kater wil niet veel van hem weten. Dat laten we gewoon zo. Ze zijn
geen vrienden, maar ook geen vijanden.
Ik ben zo blij dat ik deze hond via
ACE kon adopteren.
Groetjes van familie Wouters en Kenzo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten