In februari 2012 kreeg ik een foto doorgemaild van mijn schoonzusje Anita
Ketelaars. Een foto van Dolly, een mooie hond met een lieve kop! Mijn dochter
wilde heel graag een hond en al haar smeekbriefjes en haar smekende ogen in
combinatie met de lieve, smekende ogen van Dolly hadden mij zover gekregen om
toch maar eens wat meer informatie op te vragen. Na het bestuderen van de site
van ACE en over en weer gemail ben ik overstag gegaan. We laten Dolly vanuit
Spanje overkomen en mocht het echt zo zijn dat ze niet met kleine kinderen
acodeert dan had ik altijd nog Anita achter de hand die haar eigenlijk dolgraag
zelf wilde.
Zo gezegd zo gedaan, al snel kregen we huisbezoek, want wij moesten eerst wel goedgekeurd worden. Gelukkig ze keurde ons goed en in de meivakantie zou Dolly met het vliegtuig naar Eindhoven komen. Alles werd in het roze aangeschaft want met 4 mannen in huis wilde we weer eens wat roze in huis.
En toen was het zover, op naar Eindhoven Airport met natuurlijk tante Anita, neefje Stephen en Dane en Noelle. We werden meteen opgevangen door iemand van ACE (ik weet helaas haar naam niet meer, ze woont in Best) en samen met haar hebben we gewacht op het moment dat er iemand naar buiten zou komen met de Bench met Dolly erin. Na voor ons gevoel lang wachten was het dan zover daar zat ze dan in haar bench nog wat verward en angstig van alle commotie en de reis. Wij waren zo blij en pinkten allemaal een traantje weg.
We hebben haar mee naar huis genomen en haar daar eerst maar eens met rust gelaten zodat ze rustig kon wennen.
De eerste paar dagen waren echt wennen voor haar, maar het wennen ging eigenlijk zo snel dat na een week je echt kon merken dat ze haar plekje had gevonden. Ze werd aanhankelijk en vrolijk.
Zo gezegd zo gedaan, al snel kregen we huisbezoek, want wij moesten eerst wel goedgekeurd worden. Gelukkig ze keurde ons goed en in de meivakantie zou Dolly met het vliegtuig naar Eindhoven komen. Alles werd in het roze aangeschaft want met 4 mannen in huis wilde we weer eens wat roze in huis.
En toen was het zover, op naar Eindhoven Airport met natuurlijk tante Anita, neefje Stephen en Dane en Noelle. We werden meteen opgevangen door iemand van ACE (ik weet helaas haar naam niet meer, ze woont in Best) en samen met haar hebben we gewacht op het moment dat er iemand naar buiten zou komen met de Bench met Dolly erin. Na voor ons gevoel lang wachten was het dan zover daar zat ze dan in haar bench nog wat verward en angstig van alle commotie en de reis. Wij waren zo blij en pinkten allemaal een traantje weg.
We hebben haar mee naar huis genomen en haar daar eerst maar eens met rust gelaten zodat ze rustig kon wennen.
De eerste paar dagen waren echt wennen voor haar, maar het wennen ging eigenlijk zo snel dat na een week je echt kon merken dat ze haar plekje had gevonden. Ze werd aanhankelijk en vrolijk.
Lopen aan de lijn was nog wennen en los laten lopen durfden we nog niet goed.
Dat gaat nu allemaal al stukken beter.Ook met de baby die net kon kruipen ging
het prima, jammer wel voor Anita, want zij had Dolly ook graag in haar roedel
met 2 andere honden opgenomen. Voor haar zijn we naar Spanje afgereisd om zelf
bij Ace een hond uit te gaan zoeken.
Mijn dochter Noelle ontfermt zich helemaal over Dolly het is echt haar hond, ze laat haar 3 keer per dag uit, door weer en wind, geeft haar eten, maakt haar hok schoon, kamt haar en dit alles zonder ook maar 1 keer te klagen of te mopperen.
Nu na anderhalf jaar kunnen we zeggen dat we nog steeds ontzettend blij zijn met Dolly. Het is een hele lieve hond voor mensen maar ook voor alle dieren. Het is een echt knuffeldier en ze vindt zichzelf ondanks haar grootte een echte schoothond.
Lekker ondeugend is ze ook want zodra wij uit beeld zijn gaat ze op onderzoek uit om te kijken of er ergens nog wat eetbaars is blijven liggen.
Al met al zijn kunnen wij Dolly niet meer missen en zijn wij heel blij dat wij zo'n lieve hond nog een kans hebben mogen geven.
Sylvia Driessen
Mijn dochter Noelle ontfermt zich helemaal over Dolly het is echt haar hond, ze laat haar 3 keer per dag uit, door weer en wind, geeft haar eten, maakt haar hok schoon, kamt haar en dit alles zonder ook maar 1 keer te klagen of te mopperen.
Nu na anderhalf jaar kunnen we zeggen dat we nog steeds ontzettend blij zijn met Dolly. Het is een hele lieve hond voor mensen maar ook voor alle dieren. Het is een echt knuffeldier en ze vindt zichzelf ondanks haar grootte een echte schoothond.
Lekker ondeugend is ze ook want zodra wij uit beeld zijn gaat ze op onderzoek uit om te kijken of er ergens nog wat eetbaars is blijven liggen.
Al met al zijn kunnen wij Dolly niet meer missen en zijn wij heel blij dat wij zo'n lieve hond nog een kans hebben mogen geven.
Sylvia Driessen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten