Mijn Spaanse maatje, Truffel

Negentien april 2013 was het zover. Samen met drie klasgenoten begon ik aan mijn Spaanse avontuur. Vijf weken stage lopen bij A.C.E. Charity in Spanje! We hadden er allemaal heel lang naar uit gekeken en nu was het eindelijk zover!
Ondanks alle pret beseften we ook dat we nare dingen zouden gaan zien. De honden zitten daar niet zomaar.. Stuk voor stuk zijn ze afgedankt door mensen en hebben de meeste honden verschrikkelijke dingen meegemaakt.

We kwamen op vrijdag aan en hebben toen ook meteen alle andere stagiaires ontmoet. Zaterdag was meteen onze eerste werkdag. Heel spannend allemaal, want je weet toch niet helemaal wat je ervan moet verwachten.
Die zaterdag konden we gelukkig meelopen met een paar andere stagiaires. Het was nog een heel stuk lopen richting de refugio. De eerste ervaring was het lawaai. We liepen op het pad voor de refugio en het geblaf kwam ons tegemoet. De honden waren ’s ochtends allemaal heel luidruchtig, maar naarmate de dag verstreek werden ze rustiger.
Het moment dat we binnenkwamen op de refugio was wel even een shock moment. Zoveel honden, al die lieve oogjes die naar je keken. Nu drong het echt tot me door. Al deze honden zijn stuk voor stuk gedumpt en de meesten zijn abnormaal behandeld door mensen. Wie doet nou zoiets??? Dat is iets wat ik me heel vaak heb afgevraagd. Maar je komt er gewoon niet achter.

Voordat ik naar Spanje vertrok is me door een aantal mensen nog zo gezegd: “Geen hondje meenemen hè!” Waarop ik braaf antwoordde: “Nee hoor!”
We hadden thuis al een hond rondlopen, dus het was niet de bedoeling dat er daar nog één bij zou komen. Ik ben zo iemand die zich heel snel hecht aan een dier en er daarna geen afscheid van kan nemen. Daarom had ik me voorgenomen om me niet teveel aan de honden te hechten. Maar de eerste werkdag ging het al fout!
De eerste dag werkte ik samen met een stagiaire die daar al even liep. Op de afdeling waar wij moesten werken liepen er ongeveer 20 honden los. Daartussen zat Truffel, een hele lieve en rustige hond. Ze hield zich voornamelijk op de achtergrond, maar mij is ze niet ontgaan. Ze kwam bij me kijken en ik was meteen verkocht. Dit hondje moest en zou ik een plekje geven bij iemand. Helaas wist ik dat ik geen hond mocht van mijn ouders. Toevallig wist ik iemand in Nederland die misschien een hond zou willen, bovendien woonde diegene ook nog eens vlakbij ons. Perfect dus.
Helaas… Na een tijdje heen en weer mailen werd het duidelijk dat het niet door zou gaan. Het einde van onze stage naderde en ik had geen plekje voor Truffel kunnen vinden. Het klinkt misschien raar… Maar echt. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen haar daar achter te laten. Dus heb ik heel erg gesmeekt bij mijn ouders. Het eerste antwoord wat ik terug kreeg was “nee”. Hier was ik het helemaal niet mee eens… Dus heb ik nog meer gesmeekt. Uiteindelijk heb ik ze zover gekregen. Ik mocht Truffel adopteren. Het zou mijn eigen hondje worden!! Ik was zo ontzettend blij toen ik hoorde dat het mocht! De tekst van A.C.E. Charity zegt het al: “Je kunt niet alle honden van de wereld redden, maar je kunt wel de wereld van één hond redden.”

Truffel is 31 mei met ons mee terug gevlogen naar Nederland. Ik heb haar dus geen moment hoeven missen, ze mocht meteen mee naar huis! We moesten beiden wennen aan Nederland. Het weer en de omgeving waren natuurlijk heel anders als in Spanje.

Ik heb Truffel inmiddels drie maanden en ben nog steeds ontzettend blij met haar! Ze is een echt maatje geworden. Ze houdt heel erg van kroelen maar is af en toe ook heel erg ondeugend. Ze is veel drukker geworden, in Spanje was ze namelijk heel rustig. Het is een heel lief beestje!
Vanaf het begin hadden we een klik. Natuurlijk zaten er nog veel  meer lieve honden. Maar bij haar wist ik meteen dat het goed zat, zij moest en zou met mij mee gaan naar Nederland.

Het was geweldig om stage te lopen bij A.C.E. Charity. Wat ze daar doen voor al die honden is echt geweldig. Ik heb heel veel respect voor die mensen. Het was even slikken toen we weer naar huis moesten, maar gelukkig heb ik de komende tien jaar nog een mooie herinnering aan deze fantastische tijd. Mijn Spaanse maatje, Truffel.