Ons ACE-avontuur begon ruim een jaar geleden toen we onze oude hond na 12 jaar
helaas moesten laten gaan. Ons voorgenomen om even een jaar te kijken hoe het
zou bevallen zonder vrolijke 4 voeter in ons midden, begon het bij mij na een
maand al weer te kriebelen. Ik miste de wandelingen en de gezelligheid. Deze
periode viel net in de zomervakantie, dus tijd genoeg om rond te neuzen naar een
nieuwe vriend. Via onze plaatselijke krant kwam ik van het bestaan van ACE te
weten. Er stond een verhaal in over een gezin dat twee honden had "gered" uit
Spanje. Dat sprak me gelijk heel erg aan. Meteen de site opgezocht, en na nog
geen 10 minuten zoeken zag ik het snoetje van Puck (toen nog Sandy). Het was
gelijk liefde op het eerste gezicht, en gelukkig ook bij mijn man en de
kinderen. De zelfde dag nog gemaild, en het hondje stond pre-reservation. Daarna
was het natuurlijk heel spannend of we ook daadwerkelijk de nieuwe baasjes
mochten worden. Een week later kregen we huisbezoek van, toevallig genoeg, de
zelfde vrouw uit het krantenartikel. Het klikte heel leuk en de volgende dag al
kregen we te horen dat de adoptie door mocht gaan. Helemaal super! Na 3 weken
zou Puck met het vliegtuig landen op Eindhoven. Alles gereed gemaakt voor onze
kleine meid, ze kon komen. Het liep helaas een beetje anders... De vlucht waar
Puck mee zou komen was overboekt! Er konden maar 3 honden mee i.p.v 4, en helaas
was Puck als laatste bijgeboekt. We hebben haar uiteindelijk 2 weken later dan
gepland in Amsterdam opgehaald. Wat een leuke dag was dat. Alles supergoed
geregeld, en Puck vonden we gelijk geweldig.
De eerste dagen thuis was ze erg rustig. Ze at wel goed, maar sliep ook heel veel. Als ze maar gezond is dachten wij. Nou, dat was ze! Na een paar dagen wennen kwam ze uit haar schulp en liet ze haar ware aard zien! Vrolijk, uitbundig, lief maar ook heel erg verlatingsangst. We hebben haar echt moeten leren om alleen te zijn, dat ging van eerst een minuut, naar 5 minuten en zo langzaamaan steeds wat langer. Nu gaat het helemaal prima, als ik mijn tas pak gaat ze al in haar bench liggen. Het komt met een beetje geduld dus echt wel goed.
Nu waren we een jaar verder, en terwijl we helemaal blij zijn met ons Puckje zat ik toch steeds weer naar al die mooie koppies op de site te kijken. Al een paar keer een fotootje aan manlief laten zien, maar die had ernstige twijfels over een tweede hond erbij.
Ineens ging bij mij een lichtje branden. Ik had gelezen over het tekort aan opvanggezinnen in Nederland en dat leek me wel wat. Weer in overleg thuis natuurlijk, en ook mijn man vond dit een goed idee. Na contact opgenomen te hebben met ACE hebben we ons ingeschreven als gastgezin. Spannend natuurlijk, want je weet niet wat je in huis gaat krijgen. Na een paar weken radiostilte kreeg ik een telefoontje van Ineke. Ze hadden een herplaatser genaamd Simon. Heel nieuwsgierig gekeken op de site voor een fotootje en daar stond een leuk,stoer Jack Russel achtig hondje op. Leuk koppie stond er op, helemaal prima. Laat maar komen. Drie dagen later werd Simon naar ons gebracht door zijn voormalige bazinnetje. Wauw, wat een heer kwam er uit de auto, hij was veel flinker dan ik had gedacht. Het is eigenlijk meer een Basset gekruist met een Beagle, dat verklaarde de 18kg. die hij op de site had gekregen. Eerst een wandeling gemaakt met onze Puck, maar dat zat gelijk snor met die twee. Ze kunnen het heel goed samen vinden.
Simon is gewoon geweldig. Hij is mooi, grappig, lief, lui maar tijdens zijn wandelingen super actief, lief voor Puck, lief voor kinderen, hij paste zich heel gemakkelijk aan in ons gezin. In het begin een bench geprobeerd, geen probleem zolang het deurtje maar open blijft. Hij blijft er 's nachts lekker in liggen, en als wij weg gaan ook. Als het deurtje dicht gaat raakt hij in paniek. Hij is volledig zindelijk en heeft nog niks gesloopt. In het begin was het even raar dat er zomaar katten binnen lopen, maar als het een kat betreft die niet bang is en niet wegrent gaat het prima. Hij weet nu dat ze erbij horen. Simon houd van wandelen en rennen. Nu er bij ons veel konijnen lopen laat ik hem liever aan de riem, maar bij de omheinde hondenvelden kan hij heerlijk zijn ei kwijt. Hij kan met elke hond goed opschieten mits hij los rondloopt. Aan de riem blaft hij tegen andere honden, maar dat gaat steeds beter. Ik hoop zo voor hem dat er iemand voor hem komt die ziet wat voor een lieverd hij is, en waar hij de rest van zijn leven gelukkig kan zijn. Hij heeft niet meer nodig dat liefde en aandacht, en een baas die niet hele dagen van huis is. Het liefst zou hij een hondenvriend of vriendin hebben, zodat hij nooit helemaal alleen is.
Tot die tijd blijft hij gewoon lekker bij ons, en verwennen wij hem met de knuffels die hij verdiend.
Hopelijk zijn er meer mensen die na het lezen van mijn verhaal overwegen een gasthond te nemen, of dat er iemand denkt; die Simon past bij ons!
Wij vinden ACE echt een top organisatie, met het hart op de juiste plaats.
Wij zijn er 7 september ook bij, tijdens de ACE-dag. Als Simon er dan nog is, komt hij natuurlijk gezellig mee.
De eerste dagen thuis was ze erg rustig. Ze at wel goed, maar sliep ook heel veel. Als ze maar gezond is dachten wij. Nou, dat was ze! Na een paar dagen wennen kwam ze uit haar schulp en liet ze haar ware aard zien! Vrolijk, uitbundig, lief maar ook heel erg verlatingsangst. We hebben haar echt moeten leren om alleen te zijn, dat ging van eerst een minuut, naar 5 minuten en zo langzaamaan steeds wat langer. Nu gaat het helemaal prima, als ik mijn tas pak gaat ze al in haar bench liggen. Het komt met een beetje geduld dus echt wel goed.
Nu waren we een jaar verder, en terwijl we helemaal blij zijn met ons Puckje zat ik toch steeds weer naar al die mooie koppies op de site te kijken. Al een paar keer een fotootje aan manlief laten zien, maar die had ernstige twijfels over een tweede hond erbij.
Ineens ging bij mij een lichtje branden. Ik had gelezen over het tekort aan opvanggezinnen in Nederland en dat leek me wel wat. Weer in overleg thuis natuurlijk, en ook mijn man vond dit een goed idee. Na contact opgenomen te hebben met ACE hebben we ons ingeschreven als gastgezin. Spannend natuurlijk, want je weet niet wat je in huis gaat krijgen. Na een paar weken radiostilte kreeg ik een telefoontje van Ineke. Ze hadden een herplaatser genaamd Simon. Heel nieuwsgierig gekeken op de site voor een fotootje en daar stond een leuk,stoer Jack Russel achtig hondje op. Leuk koppie stond er op, helemaal prima. Laat maar komen. Drie dagen later werd Simon naar ons gebracht door zijn voormalige bazinnetje. Wauw, wat een heer kwam er uit de auto, hij was veel flinker dan ik had gedacht. Het is eigenlijk meer een Basset gekruist met een Beagle, dat verklaarde de 18kg. die hij op de site had gekregen. Eerst een wandeling gemaakt met onze Puck, maar dat zat gelijk snor met die twee. Ze kunnen het heel goed samen vinden.
Simon is gewoon geweldig. Hij is mooi, grappig, lief, lui maar tijdens zijn wandelingen super actief, lief voor Puck, lief voor kinderen, hij paste zich heel gemakkelijk aan in ons gezin. In het begin een bench geprobeerd, geen probleem zolang het deurtje maar open blijft. Hij blijft er 's nachts lekker in liggen, en als wij weg gaan ook. Als het deurtje dicht gaat raakt hij in paniek. Hij is volledig zindelijk en heeft nog niks gesloopt. In het begin was het even raar dat er zomaar katten binnen lopen, maar als het een kat betreft die niet bang is en niet wegrent gaat het prima. Hij weet nu dat ze erbij horen. Simon houd van wandelen en rennen. Nu er bij ons veel konijnen lopen laat ik hem liever aan de riem, maar bij de omheinde hondenvelden kan hij heerlijk zijn ei kwijt. Hij kan met elke hond goed opschieten mits hij los rondloopt. Aan de riem blaft hij tegen andere honden, maar dat gaat steeds beter. Ik hoop zo voor hem dat er iemand voor hem komt die ziet wat voor een lieverd hij is, en waar hij de rest van zijn leven gelukkig kan zijn. Hij heeft niet meer nodig dat liefde en aandacht, en een baas die niet hele dagen van huis is. Het liefst zou hij een hondenvriend of vriendin hebben, zodat hij nooit helemaal alleen is.
Tot die tijd blijft hij gewoon lekker bij ons, en verwennen wij hem met de knuffels die hij verdiend.
Hopelijk zijn er meer mensen die na het lezen van mijn verhaal overwegen een gasthond te nemen, of dat er iemand denkt; die Simon past bij ons!
Wij vinden ACE echt een top organisatie, met het hart op de juiste plaats.
Wij zijn er 7 september ook bij, tijdens de ACE-dag. Als Simon er dan nog is, komt hij natuurlijk gezellig mee.
 |
| Simon |
 |
| Simon en Puck erachter |
 | |
| Samen slapen, heerlijk he!! |
 |
| Samen in de bench, gezellig toch! |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten