Hier wat foto s van Ollie voor de blog.
Ollie is nu bijna 3 maanden bij ons en
helemaal gewend. Van een moe onzeker hondje is hij een een actief ondeugend
speels pikkebaasje geworden. Pikken uit mijn pannen gaat hem goed af, denk ik
soep te maken is het mergpijpje met vlees verdwenen. Hij ligt dan onder tafel
heerlijk te knauwen. Myn man wilde het niet geloven, keek in de lege pan
zuchtte en zei zachtjes voor zich uit: "Ik wist wel dat ik op de 3e plaats zou
komen" Ha ha. Ik blij, had toen nog het idee dat ik de leider zou zijn, valse
hoop, dat is natuurlijk Ollie. Hij pikt iedere morgen ons ondergoed af, we
rennen dan al mopperend naar beneden, waar dan een soort toneelspel ontstaat
met in de hoofdrol Ollie. Hij is erg creatief en verzint voor mij de spelletjes:
bal gooien op het zandpad vond hij erg leuk maar opeens was het genoeg voor hem,
hij pakte dan de bal en gooide hem in de greppel. Ik kon op mijn kop gaan staan
maar hij pakte de bal niet. "Jouw beurt", moet hij gedacht hebben. Daar ging ik
dan al glijdend en mopperend de bal halen, Ollie zat dan langs de kant, met zijn
kopie schuin te kijken hoe het ging, hoe ik mij omhoog probeerde te trekken aan
een graspol en hoe toen ik halverwege was, de graspol losliet. Ik opnieuw
geprobeerd, lukte met moeite, mijn handen aan de brandnetels bezeerd enzovoort.
Ik gooide dan toch vol goede moed de bal opnieuw, Ollie pakte hem dan braaf en
gooide hem weer in de greppel. Verdorie! Met mijn witte broek toen al vuil er
weer in en de rest kun je bedenken.
Gelukkig ken ik het spreekwoord van de EZEL,dus ben toen maar naar huis gegaan. En zo doet hij het ook in het bos: vlakbij ons huis pakt hij de bal, gooit hem in het kreupelhout, lokt mij het bos in. Hij weet goed waar de bal is, maar het is weer eens iets anders. Dit keer leuk om vast te zitten tussen de klimop, bramen en meidoorn.
Gelukkig ken ik het spreekwoord van de EZEL,dus ben toen maar naar huis gegaan. En zo doet hij het ook in het bos: vlakbij ons huis pakt hij de bal, gooit hem in het kreupelhout, lokt mij het bos in. Hij weet goed waar de bal is, maar het is weer eens iets anders. Dit keer leuk om vast te zitten tussen de klimop, bramen en meidoorn.
Een
ander spel vindt zich plaats in het water. Ollie was eerst bang om te zwemmen en
durfde het water niet in, maar door andere honden wist hij zijn angsten
overwinnen. Je krijgt hem niet meer het water uit. Nu bracht hij zijn waterspeeltje
steeds terug en dan is het genoeg voor hem. Vervolgens verstopt hij het dan in
het riet. Ik mijn schoenen uit, steunkousen uit, broekspijpen omhoog en zo het
water in. Het gaat dan steeds verder, ook de speeltjes van andere honden
verstopt hij. Na een tijd gaan we dan naar huis, moe, voldaan en drijfnat tot aan
mijn middel. Resorptie is niet te stoppen. Wij hebben geen personal trainer
nodig!
Verder is Ollie dol op onze kleinkinderen, een tweeling van 6 jaar die hier veel zijn. Hij is een keer weggelopen, iedereen in paniek, want de jongens waren naar huis gegaan en Ollie liep ze te zoeken. Ollie werd gevonden in de speeltuin vlakbij huis waar hij de jongens zocht en hij was weer op weg naar huis. Niets aan de hand dus. Verder speelt hij regelmatig met andere honden. Hij is erg lief, beschermend en een fantastische hond. Hy is 3 kilo aangekomen en we zyn allemaal dol op hem. Het leven is 1 groot feest en Ollie zorgt voor de slingers, ons spaanse zonnetje.
Dank je wel PIA en dankje wel ACE namens
Ollie en Familie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten