Het is al weer anderhalve week dat Tjok nu bij ons is en tijd voor een korte
update.
Van het begin af aan was Tjok een fantastische en makkelijke hond. Fijn om
mee te wandelen omdat hij helemaal niet aan de riem trekt, gezellig als we
met zijn allen zijn en blij als we thuiskomen. Precies wat je van een hond
verwacht eigenlijk, en het volkomen logisch dat alle vrijwilligers van hem
zijn gaan houden. We zijn inmiddels met hem bij de dierenarts geweest en het ziet ernaar uit dat hij voor de rest van zijn leven op een dieet moet om
zijn nieren te sparen, als de uitslag van het laboratoriumonderzoek binnen
is weten we hoe streng dat dieet gaat worden.
Zijn gewicht neemt al wat toe, het lijkt erop dat hij 800 gram zwaarder is
geworden maar dat kan natuurlijk ook vocht zijn. Wij hebben het idee dat het
erg schonkige er een beetje vanaf gaat, maar er moeten nog een paar kilo's
bij.
Met Amber gaat het ook prima, die lijkt wel op Tjok gesteld maar moet er ook
weer aan wennen dat zij ons, en het huis moet delen met een tweede hond. Wat ons blijft verbazen is haar moeite om een huis binnen te gaan, zij is
blijkbaar zo gewend geweest om buiten te moeten blijven dat ze het eng vindt om de drempel over te gaan.
De twee honden samen kunnen goed met elkaar opschieten, of in ieder geval
heel vreedzaam naast elkaar voortbestaan. Amber zoekt toenadering tot Tjok,
die daar nog niet erg op reageert. Maar, samen op een bed, samen achterin
onze auto of, samen met mij mee in de stadsbus naar mijn werk, dat gaat
allemaal prima. De foto van de twee honden op het bed kunnen we binnenkort niet meer maken, dat grote bed gaan we omruilen voor twee kleintjes. Wanneer wij ze samen op het bed leggen gaat het goed maar elke hond voor zich gaat het liefst helemaal in het midden liggen en dan heeft de ander toch wat moeite om zijn plekje op te eisen.
Er volgt vast wel weer een nieuw bericht vanuit Arnhem, van twee blije
hondenadoptanten.
update.
Van het begin af aan was Tjok een fantastische en makkelijke hond. Fijn om
mee te wandelen omdat hij helemaal niet aan de riem trekt, gezellig als we
met zijn allen zijn en blij als we thuiskomen. Precies wat je van een hond
verwacht eigenlijk, en het volkomen logisch dat alle vrijwilligers van hem
zijn gaan houden. We zijn inmiddels met hem bij de dierenarts geweest en het ziet ernaar uit dat hij voor de rest van zijn leven op een dieet moet om
zijn nieren te sparen, als de uitslag van het laboratoriumonderzoek binnen
is weten we hoe streng dat dieet gaat worden.
Zijn gewicht neemt al wat toe, het lijkt erop dat hij 800 gram zwaarder is
geworden maar dat kan natuurlijk ook vocht zijn. Wij hebben het idee dat het
erg schonkige er een beetje vanaf gaat, maar er moeten nog een paar kilo's
bij.
Met Amber gaat het ook prima, die lijkt wel op Tjok gesteld maar moet er ook
weer aan wennen dat zij ons, en het huis moet delen met een tweede hond. Wat ons blijft verbazen is haar moeite om een huis binnen te gaan, zij is
blijkbaar zo gewend geweest om buiten te moeten blijven dat ze het eng vindt om de drempel over te gaan.
De twee honden samen kunnen goed met elkaar opschieten, of in ieder geval
heel vreedzaam naast elkaar voortbestaan. Amber zoekt toenadering tot Tjok,
die daar nog niet erg op reageert. Maar, samen op een bed, samen achterin
onze auto of, samen met mij mee in de stadsbus naar mijn werk, dat gaat
allemaal prima. De foto van de twee honden op het bed kunnen we binnenkort niet meer maken, dat grote bed gaan we omruilen voor twee kleintjes. Wanneer wij ze samen op het bed leggen gaat het goed maar elke hond voor zich gaat het liefst helemaal in het midden liggen en dan heeft de ander toch wat moeite om zijn plekje op te eisen.
Er volgt vast wel weer een nieuw bericht vanuit Arnhem, van twee blije
hondenadoptanten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten