De best getrainde hond.

Zullen onze Spaanse honden dit ook allemaal kunnen leren?

Kijk hier voor het filmpje.

THE PODENCO MASSACRE - THE HELL IN SPAIN

 De Podenco's hebben het verschrikkelijk zwaar in Spanje. Om het Podencoleed onder de aandacht te brengen hebben wij dit filmpje gemaakt, dit is de realiteit voor Podenco's in Spanje.

 Klik hier om het filmpje te kunnen bekijken, ik waarschuw wel, het zijn afschuwelijke beelden.

Pet pictures

Ik kreeg een stel gekke, leuke foto's van honden en heb er een filmpje van gemaakt.

Ik hoop dat je het leuk vind.

Klik hier om het filmpje te bekijken.

Onze lieve ZAIDA,...

Onze lieve Zaida,.... wie geeft deze lieve schat een kans,... ze zou je een leven lang dankbaar zijn,...

 

Voor meer gegevens klik hier.

Ramon nu een jaar thuis.

Wat een hitte! Even planten gehaald, erin gezet en dan binnen voor een glas fris. Fout! Een leuke spelletje voor Ramon en Cera. Graven in de modder en planten in de lucht gooien. Ramon wou zeker een feestje bouwen voor zijn eerste jaar bij mij. Twee ondeugende hondjes in de Naughty Hoek met een uitdrukking van "Wat Ik!!???".

2 foto's van Ramon een jaar geleden en nu. Verschil is duidelijk denk ik.

Groetjes Jenny

Xavi (vh Remy) komt thuis!

Vandaag 25 juli  hebben Xavi opgehaald van Brussel Airport. Om 10 u vertrokken we vanuit Woudenberg met het gezin die kant op. Broodjes en drinken mee want precies rond lunchtijd zou hij aankomen. In Antwerpen werd er file verwacht, dus uiteraard een alternatieve route dwars door Antwerpen genomen, ons cultuur uitje hadden we hierbij meteen ook gedaan ;-)  Enigszins met stress zat ik naast mijn man want we hadden wel vertraging opgelopen en m'n voicemail was ingesproken door ACE of we al op weg waren. Snapte dat niet helemaal want hij zou er toch pas om 12:45 u zijn? En het was pas 11:50 u.?  Maar goed, meteen ff terug de voicemail ingesproken dat we er bijna zouden zijn. De rest van de reis verliep moeiteloos en daar waren we dan ineens op Brussel Airport. Het was er een drukte van belang. Veel mensen met bordjes van allerlei instellingen, organisaties etc. Zie dan maar ACE/SHIN te vinden....maar gelukkig dat lukte! Er waren nog een moeder met dochter uit Capelle aan de IJssel. Zij kwamen voor de dochter het hondje Robbie ophalen werkelijk een poepie van een hondje! Dat hondje ging een schat van een nieuw baasje krijgen, wat een lieve mensen!  Later kwamen er nog Belgische mensen, zij kwamen voor een enorme lieve Goliath, hadden al ervaring met ACE/SHIN en waren ookal zo aardig en vriendelijk. Na alle passagiers en de bagage kwamen dan eindelijk onze honden! 3 grote honden waarvan er 1-tje blafte..guess who...jawel onze Xavi had er genoeg van, na vanmorgen 6 u in een bench wilde hij er wel uit. De honden trokken heel wat bekijks maar eenmaal buiten met hun reisbenches was er tijd voor de kennismaking. Het kostte even wat moeite om het tuigje om te krijgen; het werd ons dan ook even niet makkelijk gemaakt door een ongeduldige jonge hond, hij wilde ERUIT! En we gaven hem geen ongelijk! Eenmaal goed en wel aan de lijn en in tuig kon ie dan z'n poten strekken en onstuimig kennis maken met zijn nieuwe gezin, wij dus! Helemaal goed, supervriendelijk, sociaal, vrolijk, fit en opgewekt trad ie z'n nieuwe wereld in! Jaaaa, echt een dalmaat zoals wij ze kennen!

Na een laatste pitstop van ons mensen, social talk met de overige medeadoptanten en begeleiders werd er dan aan de terugreis begonnen. Hij sprong alleen niet zelf de auto in, hahaha, snapte ie het nou niet of moest het prinsje erin getild worden...beide bleek  ietwat onrustig was hij in het begin, wat draaien, piepen...tja, wat wil je...ben je net uit die reisbench, zit je nu alweer in een kleine ruimte, achter in de station. Na enige tijd ging ie lekker liggen en hadden we geen kind aan hem, soms waren we zelfs even " vergeten" dat we een hond achterin hadden...zo braaf was hij! Bijna thuis aangekomen, leek Xavi door te hebben er bijna te zijn, hij ging in de auto staan en keek uit het raam naar buiten. Thuis aangekomen kwam ie rustig uit de auto en hebben we hem nog voor alle zekerheid aan de riem het huis en de tuin later verkennen. Zijn onstuimigheid maakte plaats voor rust. We besloten een kleine wandeling te maken, en dat bleek wel nodig. Opgelucht en zonder verdere nood hebben we lekker met hem aangekeuveld. Daarna bijkomen in de tuin, en Xavi de boel laten verkennen, los, hem vertrouwen geven dat hier zijn thuis is. en wat is ie een schatje echt een dalmaat die overal met z'n neus bij wilt zijn, dol op eten, ( hij dook op brussel airport al met z'n neus in mijn tas met broodjes :-)) en na een paar handjes met brokjes ging ie weer vrolijk verder met vrolijk zijn. Hij is superlief en gezellig met de kinderen, en is graag van de partij als er gekookt wordt, in de hoop dat wij knoeien en morsen :-) Nu ligt ie in zijn nieuwe mand, bij te komen van alle indrukken van deze dag. Wat een schat, wat ben ik blij, nu al, met mijn beslissing om voor deze hond te gaan...Xavi is thuis!

ALMA, kleine bandido,...

Alma, een bijzonder lief en klein bandido hondje,...knap en vol met levenslust,...

 

Wie kan onze dierenarts helpen aan de volgende artikelen??

Onze dierenarts gebruikt deze kompressen het meest, zouden jullie ook een stetoscoop kunnen vragen , hebben we ook nodig,

bedankt Fabienne

Ons Ace verhaal Robbie

Ons Ace verhaal.. :)

25 Juli om 6 uur op..
We brengen m'n vader naar z'n werk dan hebben we de extra grote auto.
Het is zover.. Vandaag is DE dag.
We vertrekken vanuit Capelle aan den IJssel richting Brussel.
Ontbijten doen we onderweg en rijden daarna weer gauw door.
Ik kijk naar buiten, maar zie alleen jou en ik vraag me af hoe zacht je vacht aanvoelt en stel me voor hoe onze eerste blikken elkaar gaan kruisen lieve Robbie.

En daar sta ik dan samen met mijn moeder, andere gelukkige adoptanten, goede en vriendelijke begeleiders en een leuk opvanggezin op de luchthaven van Brussel.
Mijn hart in m'n keel en zenuwachtig in de meest positieve zin wachtend op een glimps van jou.
Mijn verloofde is op zijn werk maar in gedachte dicht bij ons.
Je 2 zusjes onze hondjes Pip en Jill zitten thuis al op je te wachten..
Ze voelden dat ik iets belangrijks ging doen toen ik vanochtend wegging.

En daar veel eerder als dat we dachten kwamen jij en nog 2 andere hondjes id kooien naar ons toe gereden.
We kregen allemaal een brok in de keel en ik was nog meer als dat ik al was smoorverliefd toen ik jou voor het eerst zag!
Wat een mooie licht bruine ogen heb je en wat vond je het eng en spannend allemaal.
In de auto ga ik achterin zitten en zet de reisbench met de voorkant naast me en onderweg naar jou nieuwe leven werd je rustig en legde je je kop op m'n hand alsof je wist: I have made it home.

Ik weet niet waar ze is.. Maar ik wil studente Robin bedanken voor het zien van deze lieve jongen en het redden uit het dodingsstation.
En wij willen haar laten weten dat Robbie zijn naam is en zal blijven, de naam die zij hem gegeven heeft omdat dat de naam is die bij hem hoort en vernoemd naar haar.

Robbie, je hebt ons voorgesteld aan deze mooie organisatie en hielp mede Ace-hondje Heidi aan haar sponsors.
Je ligt nu lekker in je mandje met je knuffeltje alsof je weet dat het goed is en je na een zwaar leventje eindelijk op je plekje in slaap valt.

De hondjes van Ace hebben engeltjes op hun schouders. In al die duisternis word er een hand uitgestoken.. Zo prachtig.
Bedankt voor alles wat jullie doen!

Lieve warme groet en geef lieverdje Heidi een dikke knuffel van ons!
Alyssa & Niklaas
Pip, Jill en hun nieuwe broertje Robbie.

 

Kia en Riona

In 2011 was ik op zoek naar een hond.
Op marktplaats gekeken, veel honden gezieno.a. honden van A.C.E.
Een voor mij onbekende stichting.
Kia tegengekomen, een epagneul breton mix, gevonden op een
vuilnisbelt en doodziek.
Veel informatie en foto's en film erbij.
Gelukkig door een prima verzorging snel hersteld.
Huisbezoek gehad en dan begint het lange wachten en kon ik haar na
5  1/2 week in Rotterdam ophalen.
Wat een spanning.
Kia is een geweldige hond, erg lief, gemakkelijk en een prachtige dame.
Helaas kan ze niet loslopen, haar jachtpassie is te groot.
De laatste keer is ze 3 uur weggeweest.
Nu loopt ze aan een hele lange lijn en ook naast de fiets.

Ik heb altijd twee honden gehad.
Dus dit jaar weer op zoek naar een hond.
Moet weer een hond van A.C.E. zijn, door de goede ervaring met Kia.
De keuze is gevallen op Riona, weer een epagneul breton mix.
Ik heb Riona nu drie maanden en het is net of ze al jaren bij me is.
Het gaat prima samen, vaak liggen ze tegen elkaar aan.

Riona kan wel loslopen.
Ze let goed op waar ik ben.
Het is geweldig om haar door de duinen en het bos te zien rennen.
Ik ben heel blij met mijn lieve, prachtige dames.

Alle lof voor A.C.E., bemiddeling, huisbezoek, opvang luchthaven en nazorg.
Mijn dank.

Hartelijke groeten,
Magrith Bol

Sfeerfoto's vandaag..24-7

Hier weer een filmpje over de sfeer in de Refugio vandaag 24-7, met een gezellig muziekje erbij kijkt het nog lekkerder.

Klik hier.

Franse reunie.... Webber, Massa, Jenson en Kimmi

Wat een schatjes allemaal, hopelijk kunnen ze snel naar hun "thuis".

Venti, ik wil naar huis,....

Hallo daar, ik wil naar huis,... mijn naam is VENTI,.....

Venti is inmiddels gereserveerd, dus hopelijk gaat hij snel naar zijn nieuwe thuis!

 

Mijn Luzje.

LUZ MI CARIÑA
(Lydia nr. 5589)
geb. dat. onbekend – ingeslapen 10 juli 2013

Het was een mooie zomerdag….

Luzje kwam op zaterdag 23 juni 2012 bij me wonen.
Ze was heel klein en mager en leek zo kwetsbaar: ze had een oude brandwond op haar rug en aan een van haar voeten miste ze een teen. Ze had een ondervoorbeet waar je U tegen zei, maar ook dat maakte haar mijn kleine Spaanse Schone: mooi van lelijkheid maar oh zo lief en sociaal. En zoals een echte boxer: heel vrij en vrolijk en onbevangen.
Ik wist verder helemaal niets van haar, behalve dat ze gered was uit een dodingsstation en ik haar een lang heerlijk leven zou geven.

Ze genoot van alle aandacht die ze kreeg: de oefeningen en lekkertjes, het kriebelen en spelen.
Als we samen in het bos liepen had ik altijd een rubber stok bij me en daar was ze helemaal idolaat van: ze zag alleen mij en die stok. Had ze hem te pakken dan “sprong” ze weer vrolijk naar me toe om hem aan mijn voeten te leggen. Thuis in de tuin voetbalden we altijd met 2 voetballen en ze wist nooit welke bal ze dan moest kiezen om achteraan te springen. Ze sprong wat af mijn meisje, als het regende sprong ze zelfs de auto in, ze hield niet van “la lluvia”, terwijl ik haar er altijd in moest tillen.
Ik heb heel wat gelachen om haar en werd altijd zo vrolijk van mijn Luluzje.

Hoe wreed kan het leven zijn: het lange heerlijke leven wat ik haar beloofde toen ze bij mij kwam duurde slechts een jaar en 17 dagen, ze had zoveel meer tijd verdiend!
Op 28 juni hoorde ik dat het heel erg mis was met haar nieren en “onze” dokter Frans waarschuwde me dat ik eerder in weken dan in maanden moest denken.
Mijn arme kleine Luzje werd steeds zieker en woensdag 10 juli is ze in mijn armen ingeslapen.

                                                                                                          Het was een vreselijke zomerdag….

Querida pequeña Luluz
Gracias por este año muy alegro.Estas en mi corazón para siempre y nunca te olvidaré!
Sylvia.

Sandy

Sandy is aangekomen 9 april 2013, hier het relaas van haar adoptanten:

Met Sandy gaat het uitstekend goed, ze is helemaal happy en wij zijn happy met haar!!
Ze is met 13 kg bij ons aangekomen en weegt nu 18,6 kg.
De Spaanse roots zitten er toch wel in, haar favoriete bezigheid is toch echt zonnebaden.
Onlangs zijn wij wel nog met haar naar de dierenarts geweest vanwege oormijt, dit is inmiddels door de behandeling al over. In de bijlage staan nog 3 foto's van haar.

Vriendelijke groeten,
Fam. van Riswick/van den Dommhoff

 

Update Tjok en Amber

Het is al weer anderhalve week dat Tjok nu bij ons is en tijd voor een korte
update.
Van het begin af aan was Tjok een fantastische en makkelijke hond. Fijn om
mee te wandelen omdat hij helemaal niet aan de riem trekt, gezellig als we
met zijn allen zijn en blij als we thuiskomen. Precies wat je van een hond
verwacht eigenlijk, en het volkomen logisch dat alle vrijwilligers van hem
zijn gaan houden. We zijn inmiddels met hem bij de dierenarts geweest en het ziet ernaar uit dat hij voor de rest van zijn leven op een dieet moet om
zijn nieren te sparen, als de uitslag van het laboratoriumonderzoek binnen
is weten we hoe streng dat dieet gaat worden.
Zijn gewicht neemt al wat toe, het lijkt erop dat hij 800 gram zwaarder is
geworden maar dat kan natuurlijk ook vocht zijn. Wij hebben het idee dat het
erg schonkige er een beetje vanaf gaat, maar er moeten nog een paar kilo's
bij.
Met Amber gaat het ook prima, die lijkt wel op Tjok gesteld maar moet er ook
weer aan wennen dat zij ons, en het huis moet delen met een tweede hond. Wat ons blijft verbazen is haar moeite om een huis binnen te gaan, zij is
blijkbaar zo gewend geweest om buiten te moeten blijven dat ze het eng vindt om de drempel over te gaan.
De twee honden samen kunnen goed met elkaar opschieten, of in ieder geval
heel vreedzaam naast elkaar voortbestaan. Amber zoekt toenadering tot Tjok,
die daar nog niet erg op reageert. Maar, samen op een bed, samen achterin
onze auto of, samen met mij mee in de stadsbus naar mijn werk, dat gaat
allemaal prima. De foto van de twee honden op het bed kunnen we binnenkort niet meer maken, dat grote bed gaan we omruilen voor twee kleintjes. Wanneer wij ze samen op het bed leggen gaat het goed maar elke hond voor zich gaat het liefst helemaal in het midden liggen en dan heeft de ander toch wat moeite om zijn plekje op te eisen.

Er volgt vast wel weer een nieuw bericht vanuit Arnhem, van twee blije
hondenadoptanten.

 

Mia nu 5 weken "thuis".

Mia is nu ongeveer 5 weken bij ons. Op dit moment ligt ze naast ons op haar plekje die inmiddels al vertrouwd is. 

Zoals verwacht moest Mia heel erg wennen. Daar is ze dan ineens in Nederland bij een stelletje mensen die een rare taal spreken.

Alles deed haar doen opkijken en haar er van weerhouden om veilig een plasje te doen. Een auto, fietser een vogel of sirene in de verte.

In het begin hebben we heel vaak hetzelfde rondje gelopen zodat ze hieraan kon wennen en ze begreep wat hiervan de bedoeling was. Elke dag kennen

we elkaar ietsje beter. Als we naar beneden komen of thuis komen heeft zij geduldig in haar bench gewacht en is ze heel enthousiast om ons te zien. 

Wij hebben wel in de smiezen dat ze haar eigen willetje heeft, de slimmerik. Als wij een groot blok hebben gelopen en Mia in de smiezen heeft dat we naar huis gaan, dan gaat ze zigzaggend voor ons lopen. Hiermee probeert ze ons af te snijden, waarmee ze ons duidelijk probeert te maken dat ze nog wel verder wilt! 

Mia is het nieuwe teefje in het park van Middelburg. Honden komen naar haar toe en willen snuffelen, maar Mia loopt lekker door. Het lijkt haar niet te interesseren. Ze is heel rustig en nu begint het net een beetje te komen dat ze hard gaat rennen. Dit zal met de opbouw van haar energie te maken hebben. Hier zijn we dan ook bewust mee bezig. Wanneer wij een balletje gooien kijkt ze je aan met een blik van: " ja en? '  Hier moeten wij wel om lachen. Spelen doet ze (nog) niet. In de derde week hebben wij Mia pas voor het eerst horen blaffen. Dit was wanneer ik de hond van een vriendin aandacht gaf. Ineens uit het niets liet ze van zich horen. Was ze een beetje jaloers?

Wij zijn erg blij met Mia en wij denken zij ook met ons. Nog een paar leuke foto's

Liefs Mark en Karin uit Middelburg

Hoe brengt een Galgo de zomer door...

Hoe brengt een Galgo de zomer door? 

Wie dit fijne ras een beetje kent weet het wel... voornamelijk plat horizontaal.

Hier zie je Eva, op de ligbank onder de parasol, reclamefolders en haar e-reader bij de hand voor als ze wakker wordt. 

Diego zoekt de schaduw van het huis, zijn kop op de harde stenen... ach het geeft niets, altijd beter dan vroeger. 

En Nova verkiest de koelte binnen. 

Wat een leven.... 

Het is moeilijk voor te stellen dat deze dieren zo'n moeilijk start hebben gehad.  Toch hebben ze alle drie een lange weg moeten gaan om te worden als ze nu zijn. 

Eva, Nova en Diego zijn te bewonderen op de ACE dag! 

Groeten, 

Marianne en Eef