Hallo lieve vrienden van Ace,
Zoals jullie misschien wel weten zit ik op dit moment in een minder leuke fase van mijn leven, daar de kanker mij opnieuw wist te vinden, wederom in de vorm van borstkanker.
Afijn, mijn linkerborst is inmiddels al verwijderd en zit nu in de chemo-fase.
Dit valt niet altijd mee om zo maar te zeggen, maar in een moment van twijfel…… vandaar dit gedicht, opgedragen aan mijn allerliefste cockertjes Jordy, Joey en Jaimy.
Zes trouwe donkerbruine hondenogen
Die kijken mij stilletjes aan
Want als de twijfel soms eens toeslaat
Ja, dan komt er even een traan
Maar ineens, drie zachte snuiten
Drogen de tranen van mijn wang
Alsof ze willen zeggen,
Ach vrouwtje, wees toch niet bang
Maar, mijn lieve vriendjes
Weten jullie wel,
Hoezeer jullie mijn verdriet verzachten
Dat ik nog steeds kan slapen
Kan slapen, alle nachten,
Dankzij jullie warme lieve lijfjes
Heel dicht tegen mij aan
En zo kan ik de volgende dag
Er weer even tegenaan
Dus dankjewel mijn lieve vriendjes
Dank je wel voor jullie bestaan
Jullie zijn mijn lichtpuntjes
Mijn lichtpuntjes in mijn leven
Zoveel liefde zoveel trouw
Alleen aan mij gegeven
Dus volg ik Joey, die rent vol goede moed
Het nieuwe jaar in vliegende vaart tegemoet!!
|
“Deze zwarte stip in de sneeuw is kleine Joey die vol vertrouwen het nieuwe jaar tegemoet rent dat ga ik ook doen”.
Dus ik wens allen, ook namens Jordy, Joey en Jaimy hele fijne feestdagen en een goed en gezond Nieuw Jaar.
Tieske Nieland.
|