Moira

10 Februari was het dan zo ver! Ik ging voor 2 maanden naar Spanje om stage te lopen bij A.C.E. Ik had er ontzettend veel zin maar vond het eigenlijk stiekum ook wel een beetje eng, 2 maanden is toch best lang als je nog nooit langer dan 2 weken weg bent geweest van huis. Bij aankomst herkende ik fabienne direct ik had al veel filmpje's van haar opgezocht en heb ontzettend veel respect voor wat ze allemaal doet, dag in dag uit, toen we aan kwamen bij het asiel van A.C.E. werd het me snel te veel. ik ben al een emotioneel persoon maar door die honderden honden die daar zaten brak mijn hart al snel..  het viel me op dat al de honden zo ontzettend blij en lief waren,je had hun dag al goed gemaakt met alleen maar een aai over de bol! Eigenlijk voelde ik me al snel thuis in het apartement en heb gelukkig helemaal geen last gehad van heimwee! Elke student kreeg in de van loop van tijd hun eigen sectie. waar je in een groepje van 2 werkten. Ik had altijd sectie 3 samen met Jamie, een meisje waarmee ik het super naar me zin heb gehad. Veel mee heb gelachen maar ook veel mee heb gehuild. Sommige mensen denken alleen maar aan zon zee en strand. en ik moet je eerlijk vertellen als ik aan spanje dacht. dacht ik dat ook. Maar daar denk ik nu heel ander over! De mensen in spanje denken niet aan de honden. aan wat ze voelen. en aan wat ze allemaal mee maken! iets wat ik nooit zal begrijpen!! Naarmate de dagen voorbij gingen. begon je de honden echt te kennen. Hun namen, Hun karakter, Zo blij je elke ochtend weer te zien! Elke dag weer stonden er weer honden bij de poort. Ieder persoon had wel zijn eigen smoesje! we gaan verhuizen, we hebben er geen tijd meer voor. Voor hun was het maar een hond! als ik aan een hond denk, denk ik aan een levenslange vriend! Iemand die je vrolijk maakt als het tegen zit en je troost wanneer je het moeilijk hebt. Zomaar. achter gelaten bij de poort!! Bij zoveel honden zag je het onbegrip in de ogen! Waar gaat mijn baasje heen? Laat hij mij nu hier achter? En het baasje!! die keek geen eens meer om!!  Sommige honden kwamen zwaar verwaarloosd binnen. zwaar vermagerd, onder de open wonden, stinkend.. maar oh zo lief!! Sommige blikken vergeet je gewoon echt noooit meer.. Neem boots. een hondje wat eindelijk stukje bij stukje minder bang werd. Het had zijn dag moeten zijn want hij ging mee wandelen! wat zijn dag had moeten zijn ging al snel over in een drama!! Een stageloper had een hek open laten staan en boots ontsnapte! Hij werd overreden door een auto... op dat moment leekt het alsof ik in een nachtmerrie zat! maar dat kon niet dit was echt!! alles leek op dat moment in slow motion te gaan... Zijn poten gebroken.en heel veel bloed uit zijn mond. je kon zo zijn botten er uit zien steken.. Ik ging mee naar de dierenarts en zat achterin het busje met boots. en ik kan me de op de dag van vandaag zijn blikken herinderen!! ik weet nog goed toen ik tegen hem zei! HET KOMT GOED BOOTSS.. KOM OP SCHAT HET GAAT GOED KOMEN!! En hij me zo diep in mijn ogen bleef aankijken en heel zachtjes zijn kop tussen mijn benen neer lag!! Tot mijn grote verdriet is hij toen in de nacht overleden omdat hij te veel inwendige bloedingen had :( aan zulke momenten denk ik nog elke dag! net zoals het dodings station.. Als ik het over een dodings station heb in nederland weten zo veel mensen niet wat een dodings station is.. In Spanje in het normaal.. Er zitten er zo veel.. en de mensen verdienen hun geld er mee! Zo ONBEGRIJPELIJK.. 65 euro per hond!! een mens ze beste vriend die die maar kan voorstellen! en ze krijgen er 65 euro voor.. belachelijk!! Toen ik hoorde dat we over een paar dagen naar het dodings station zouden gaan werd ik al zenuwachtig... Hoe zou het er uit zien? welke mensen zouden er werken? maar vooral hoe zouden de honden er daar aan toe zijn??? Toen het eenmaal zo ver was. werd ik zo ontzettend misselijk en zenuwachtig!! de honden van fabienne gingen helemaal tekeer! ze wisten het waar ze waren. ze begonnen te hyperventileren en te hijgen. ze voelde het op een of andere manier aan.. Toen we aankwamen zag het er zo ontzettend mooi uit! Was dit een dodings station?? de mensen die er werkten wisten dat we zouden komen. er waren 3 sectie's in 2 sectie's mochten we geen eens komen. ik wil dus eigenlijk helemaal niet weten hoe het er daar uit zag.. toen in de sectie binnen liep. kon ik mijn emotie's niet meer binnen laten.. Deze honden gaan dood! deze honden krijgen 10 dagen geen eten en drinken.. We kunnen het ons eigen niet voor stellen hoe die aan hun einde gaan komen!! en dan nog het allermoeilijkste welk hondje ga je mee nemen?? we mochten van fabienne per student 1 hond mee nemen.. Dat was een van de moeilijkste keuze's in mijn leven die ik tot nu toe heb moeten maken.. Honden die helemaal weg gekropen zitten en weten van het lot wat hun staat te wachten!!! ik liep langs elke hok.. en elke hond wilde zo graag mee!!! Ze wilde genieten van het leven!! waarom werd hun dit afgenomen!!! Ik denk dat ik wel 10 keer langs te hokken ben langs gelopen ik wist het echt niet!!! en daar zat ze dan" Moira" ik liep langs en ze sprong zo hoog in de tralies had me vast bij me armen, ze wilde niet meer los laten!! ze wilde en moest mee!! Ik moet niet teveel denken aan de honden die we helaas niet hebben kunnen redden :( uiteindeijk hebben we 26 honden gered van de dood! toen we terug waren van het dodings station gingen de dagen voorbij ik had het er ontzettend naar me zin!! Moira bleef me achtervolgen! zou ze het weten?  Ze wilde alleen maar kroelen en met me mee!! Ik heb veel tijd maar haar doorgebracht en wilde haar niet achter laten.. Moira is zo lief en zo ontzettend dankbaar voor alles!! ik denk echt dat ze het weet dat ze gered is!! Ze is heel bijzonder.. en ik heb haar uiteindelijk ook geadopteerd!! Toen het bijna zover was om naar huis te gaan.. Wilde ik eigenlijk helemaal niet!!! al die honden met wie je een band heb opgebouwd! al die mooie momenten!! met pijn in mijn hart heb ik afscheid genomen van alle honden die ik waarscheinelijk nooit meer ga zien!! maar ik hoop het met heel me hart dat ze hopelijk een hele warme thuis hebben gevonden!!! Ik heb ontzettend veel respect voor alle mensen die er werken. en vooral voor de daadkracht van fabienne!!! Veel van Zulke mensen zijn er tegenwoordig niet meer!!

Hopelijk komt er nog een dag dat ik terug ga!!

Laten we hopen..Want ik mis het nog steeds elke dag..

Wilma Lacroix



Dodingstation



Dodingstation

In het dodingstation

Net op tijd gered !