Agnes werd ons tweede opvanghondje, weer een Epagneul Breton. Toen ik vorig jaar voor het eerst in de Refugio kwam – ten tijde van de overstroming – viel mij een hond op die ik mocht wassen en een beetje bijknippen. Hij heette Almeria en zat al zo’n 8 maanden in de Refugio. Hij had zo’n zacht karakter dat ik – na overleg met mijn man – besloot om Almeria een extra kans te geven. In augustus 2011 ben ik weer richting Malaga gevlogen, heb hand- en spandiensten verleend in de Refugio en heb Almeria opgehaald en 4 andere honden naar de nieuwe baasjes op Schiphol begeleid. Almeria paste goed bij ons maar ook bij onze twee eigen Beagles. Hij werd binnen 48 uur geadopteerd en woont enkele straten verderop. Hij heeft al twee keer bij ons gelogeerd toen zijn nieuwe baasjes met vakantie waren.
Toen hij opgehaald werd zijn er geen tranen gevloeid maar het is wel even hard om afscheid te nemen van een hondje waar je maanden van tevoren in je hoofd en hart mee bezig geweest bent. Vervolgens ga je hem ophalen, je laat hem wennen in zijn tijdelijke huis, je hecht je aan hem en dan gaat hij weer weg.
Omdat we zo verkikkerd raakten op de zachtheid van de Epagneul besloten we nog een keer een hondje een extra duwtje in de rug te geven. Het werd Agnes, die nu Luna heet. Wat een ongelofelijke lieverd was ze. Bij thuiskomst leek het alsof ze al altijd bij ons gewoond had. De eerste nacht in de bench zonder morren, piepen of blaffen, meteen zindelijk, gehoorzaam, goed eten: een droomhondje. Als wij al geen twee honden gehad hadden, zou Agnes haar gouden mand bij ons gevonden hebben. Ook lieve Agnes werd binnen 48 uur geadopteerd. Zij is meer dan welkom in het gezin van Sylvia en Johan. Zij vielen op het ras en haar uitstraling; Agnes is hun derde Epagneul. Hun huidige hond is ook een Epagneul, een reu, ook uit Spanje maar van een andere organisatie. Deze twee bofkonten kunnen dus een flinke babbel in het Spaans opzetten. Agnes heet nu Luna en heeft een fantastisch warm huis gevonden.
Ook na het afscheid van Agnes bleven we een beetje geknakt achter. Daarvan zijn we ook weer snel hersteld en het gevoel een hondje een extra duwtje richting Gouden Mand gegeven te hebben blijft achter. Fijn dat we voor Almeria (die nu Don heet) en Agnes (die nu Luna heet) iets hebben kunnen betekenen. Hopelijk kunnen we in de toekomst nog een keer een hondje een extra kans geven.
Marjolijn Spoor
Huizen, 3 juni 2012