Afgelopen week zijn we voor 4 dagen naar Spanje geweest om daar zowel naar het asiel in Mijas te gaan, echter zijn we dit keer ook naar Algeciras gereden waar zo'n 35% van alle honden van de website van ACE zit. Meestal ga ik voor een paar dagen heen en weer om naar het asiel te gaan en honden over te vliegen, alleen of vergezeld door mijn vriendin. Deze keer echter is mijn vader met me meegegaan. Had natuurlijk alles wel s van ons gehoord, maar hij wilde het ook graag een keer in levende lijve zien.
Op het asiel in Mijas ging alles net als andere keren lekker z'n gangetje, zoals altijd (bijna) vol en bijna elke hond heeft zo zijn/haar trucjes om je aandacht te trekken. Veruit de meeste honden accepteren hun situatie aldaar, ze krijgen schoon drinkwater, eten, hun hokken worden schoongemaakt en... ze leren hier dat er ook heel veel mensen zijn die wel t beste met ze voor hebben en krijgen zo de broodnodige affectie. Wat me altijd opvalt is dat Spaanse honden zowel in het asiel als bij aankomst op Schiphol als definitief bij hun adoptiegezin zulke voorbeeldige honden zijn, groot, klein, jong, oud, allen zijn altijd zo dankbaar. Ondanks wat velen hebben meegemaakt hervinden ze weer gauw hun vertrouwen in de mens op het moment dat ze in het asiel worden opgenomen en ze voelen dat 'goed' is. En voor ieder van hen komt vroeg of laat een baasje. Ook al is het voor sommigen wel errug lang wachten!
Gelukkig zijn er tegenwoordig in vergelijking met een paar jaar geleden altijd veel stagaires gedurende het jaar, hierdoor komen de 'vaste' medewerkers ook toe aan andere klussen zodat het qua voorzieningen en onderhoud steeds weer wat mooier word.
Op maandag zijn we naar Algeciras gegaan. Paqui(zie foto) runt het asiel aldaar samen met een aantal vrijwilligers en sinds kort ook met 2 stagaires van ACE.
Er zaten daar op dat moment zo'n kleine 200 honden, waaronder een stuk of 5 nestjes pups zonder moeder en 3 met, waaronder Enna, de mooie labrador die de dag ervoor bevallen was van 10 pups. Daarvan hadden 2 ervan het niet overleefd, de rest lag lekker dicht bij moeders. Binnenkort gaan ze allen een lange rit tegemoet naar het schone Barcelona, alwaar ze alle 9 worden opgenomen in een fostergezin, totdat zij allen geadopteerd zijn.
Ook hier hadden de honden het over het algemeen prima naar hun zin, velen hier zitten er al een lange tijd, sommigen zitten hier al een kleine 5 jaar en zijn hier geboren als pup.
Zo heb je daar de grote aanhankelijke Giorgina, de kleine wat schuchtere Adyn en natuurlijk ook Dalo. Dalo zit hier ook al 4,5 lang, is echt een voorbeeldhond, rustig, aanhankelijk, luistert heel goed, sociaal met met honden/katten en gek op broodjes ham/kaas! Kortom daar moet toch ook echt een baasje voor zijn, net als voor alle andere honden aldaar.
Diep respect voor Paqui en Romani die hier elke dag! aanwezig zijn om schoon te maken, eten te geven en natuurlijk ook voor medische zaken hun mannetje staan, echt top!
Op de terugweg naar Nederland helaas maar met 3 honden teruggevlogen omdat iemand bij Transavia maar ff besloten heeft/had dat er voortaan in elke transportkooi maar 1 hond mee mag ipv de gebruikelijke 2. Hopelijk verandert deze situatie weer snel, dat is in het belang van de honden en van ACE en andere organisaties aldaar.
Want 1 ding wordt altijd nog duidelijker als je daar geweest bent, dit fantastische werk van de mensen aldaar moet voortgezet worden, dat verdienen alle honden die daar zitten!!!!(zie foto's)
Groeten Nils en padre Jan
 |
| Trotse Enna en haar pups |
 |
| Adyn, wachtend op een baasje |
 |
| mucho de perros! |
 |
| Tranquillo Dalo |
 |
| Paqui en Romani |
 |
| 'oude' Zabu |
 |
| Nestje pups zonder moeder |
 |
| Tasos |
 |
| Tamila |
 |
| Alles schoon, gegeten, ff relaxen |