Luina, 2 januari 2012, en nog steeds hopend op de verlossing, het nieuwe warme mandje, ergens ver van haar verblijf nu, het asiel in Algeciras waar dagen zo lang lijken en mensen nooit tijd hebben om even bezig te zijn met het zwarte vrouwtje in hok 10, haar pootjes dansen in de lucht als ze je ziet, haar staartje doet overuren van geluk als ze je mag begroeten en je even bij haar stil staat,..
dat is onze lieveling, LUINA, een zwartje, zonder kansen, die niet opvalt, niet gezien wordt, maar God, zo de moeite waard is, als er maar eens iemand zijn hartje aan haar gaf, ze zal het belonen met een levenslange vriendschap die jij nooit meer vergeten kan, ....
Fabienne
Geen opmerkingen:
Een reactie posten