Even bijpraten over Pippon (we noemen hem Pippon, met een dubbele p, kun je lekker afkorten tot Pip).
We kunnen wel zeggen: het gaat probleemloos. Hij is woensdagavond uiteindelijk op Rotterdam Airport geland i.p.v. Schiphol, want de vlucht op Amsterdam bleek geen plek meer voor hem te hebben.
Hij vond het even eng om uit de bench te moeten komen, maar na een paar minuutjes kwam hij beduusd tevoorschijn. We hebben hem z’n eigen halsband om gedaan en zijn even wat met hem gaan lopen en toen de auto in. Geen probleem. Hij zat eerst even supereigenwijs op z’n kont uit het raam te kijken en is toen lekker gaan slapen. Thuisgekomen heeft hij het hele huis en de tuin verkend, daarna hebben we nog een kort rondje gelopen. Toen moest hij in z’n eigen bench gaan slapen. We waren benieuwd of het geen nare herinneringen zou oproepen als de deur dichtging (hij had in de woonkamer al wel kennisgemaakt met z’n bench), maar dat viel erg mee. Hij heeft een paar minuutjes met z’n poten aan de deur gerammeld en ging daarna toch maar gewoon liggen. We hebben hem niet meer gehoord. ’s Morgens lag hij prinsheerlijk met z’n poten languit te pitten.
De eerste dag met hem is ver boven verwachting verlopen. Hij heeft lekker z’n brokken gegeten en kent nu al een beetje z’n pies- en poepplekjes. We hebben al een rondje met hem door de stad gewandeld. Winkels in: hij vindt het machtig interessant en zit iedereen zeer nieuwsgierig aan te gapen. Eind van de middag weer even de auto in naar het zgn. hondenbos voor een lekkere wandeling. Daar kwam hij een paar keer (grote) honden tegen: geen probleem. Met eentje begon hij zelfs al te spelen. Aan de lijn lopen heeft hij vast vroeger al geleerd, want hij loopt keurig naast je mee, trekt niet en let op je. We hebben nog geen enkele blaf of jank van hem gehoord ….
’t Is een enorme knuffelkont. Als hij dan zo lekker op z’n rug met al z’n poten wijd gespreid op je schoot ligt te slapen (te snurken), dan is het moeilijk te zeggen wie er meer geniet: hij of wij.
Wat hebben we het enorm getroffen met deze lieve hond! En dan te bedenken dat, als er geen stichting ACE was geweest, hij niet meer uit dat dodingstation was gekomen … Dit meneertje heeft z’n tweede kans zo enorm verdiend. En mooi dat nu weer een andere hond in zijn plaats een plekje in het asiel kan krijgen.
Iedereen bij ACE: ENORM BEDANKT voor al jullie zorg en inzet. Vooral ook Rineke, die afgelopen woensdag heel wat moet hebben geregeld om hem toch nog ’s avonds bij ons in Nederland te krijgen. Petje af!
Hartelijke groet en een lekkere natte neus van Pippon!
Jan Willem en Gerrie
Hier één van de vele fotoos, onder de foto een link om ze allemaal te zien!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten