De lange zomer loopt gelukkig op zijn eind.
De hitte in Spanje was voor vele honden weer dodelijk.
De vele toeristen zijn weer huiswaarts.
De stranden zijn weer stil en verlaten .
Het enige wat de stilte verbreekt is het breken van de golven.
De natuur heeft de regie weer in handen genomen.
De natuur, zo mooi, zo puur, soms zo uitbundig en onvoorspelbaar.
Ze loopt met haar zere pootjes over het koele zand
Kon vanmorgen nog een beetje haar honger stillen uit de container van dat enkele strandbarretje
Ze bibbert, ze huivert, ze huilt.
Haar laatste kindje kon ze vanmorgen niet meer terug vinden nadat ze op zoek was gegaan naar voedsel.
Op de plek waar ze haar baby had achtergelaten stond een man met glazen ogen!!!!
Hij lachte haar uit, gooide een steen naar haar o zo dunne lijfje
Haar tanden heeft ze getoond,gegromd , geblaft maar niks hielp.
Waar heeft ze dit toch aan te danken?
Waarom denkt de mens haar zo te mogen behandelen?
Waarom hebben ze het liefste wat van haarzelf!!!!was afgenomen, haar baby?
Ze kijkt naar de golven op het strand.
Kijkt naar die prachtige horizon waar de zon aan het ondergaan is.
Zou daar nu het beloofde land zijn?
Zouden al haar baby,s daar in vrede mogen leven.
Haar lijfje is moegestreden.
Ze is helemaal op.
Stilletjes kruipt ze in een kuiltje op het strand, achtergelaten door de toeristen.
Ze krult zich helemaal op , sluit haar oogjes en droomt meegenomen te worden op de prachtige schuimkoppen van de golven , ver, ver weg daar waar de zon de horizon nog laat stralen!!!!!!
Zou ze dan eindelijk haar baby,s weer zien????
Aukje van hees
Geen opmerkingen:
Een reactie posten