Een man uit de buurt staat gekend voor het
“redden” van honden van de straat,… Hij neemt hen mee naar zijn terrein, maar
behalve eten en drinken geven, doet hij niet veel, hij kijkt
verder niet naar hen om,… Om de haverklap worden
de vrouwtjes zwanger en de pupjes volgen mekaar
op,… De buren komen maar pupjes halen,
de gebruikelijke geschenkjes,… Zij die echter niet gezien
worden, sterven vaak een stille maar trieste
dood, door verwaarlozing of slachtoffer van een gevecht,… Het is hard, maar
jammer genoeg de pure realiteit,… Nadat zoveel mensen dit
reeds hadden aangeklaagd, werd er eindelijk eens
gehoor aan gegeven,… Maar zolang ze eten en drinken
krijgen, is er volgens de wet geen nood aan
ingrijpen,… Tot op de dag van vandaag proberen we hier nog steeds in te
grijpen,… De man geeft zijn honden
niet af en, behalve dat hij ons de huid vol scheldt, is er geen
communicatie,… Menta en Polea hadden geluk,… Zij werden
meegenomen als geschenk voor een dochtertje van iemand uit de
buurt, maar toen ze er na enkele weken geen oog meer
voor had, werden de hondjes in een doos aan de vuilbak vlak bij
zijn huis afgezet,… De man
wilde hen niet meer terug want hij had er genoeg, zo zei
hij,… Dankbaar dat we hen tenminste "mochten” redden, hebben
we hen meegenomen,… Deze bijzonder lieve karaktertjes,… Zij hadden
eigenlijk geluk,… Hebben kinderen leren kennen in hun beginfase, een huis en een
tuin,… Nu ze bij ons zijn, zullen we vechten opdat ze ergens geluk
mogen vinden bij een verantwoordelijk baasje,… Hun ouders,
broertjes en zusjes,… Waar komen ze terecht? Wie zal het
zeggen,… Zolang de overheid deze man geen halt toeroept staan we
machteloos,… Het enige dat we kunnen doen, is rustig en met volle moed een
conversatie met hem trachten aan te gaan, om hem zo te overtuigen
dat het zo niet verder kan,…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten