Hallo allemaal!
Hierbij even een berichtje van mij, want er is mij de laatste tijd
nogal wat overkomen zeg! Vorig jaar rond deze tijd ging mijn bazinnetje ineens
voor een tijdje weg. Ze vertelde mij dat ze voor een paar weken ging werken in
het buitenland, en ik werd naar een hele leuke plek gebracht met heel veel
hondenvriendjes waar ik de hele dag los mocht lopen. Dat ze uiteindelijk niet
een paar weken, maar een paar maanden weg is gebleven maakte me eigenlijk niet
zoveel uit. Ik heb nog nooit zoveel vriendjes gemaakt, gerend, gespeeld en
gegeten (dat was een geweldige bijkomstigheid!), want van al die activiteiten
werd ik veeeeel te mager! 😉
Toen mijn bazinnetje terugkwam vertelde ze me dat zij ook een
geweldige tijd had gehad, en dat ze volgend jaar terugging. Ik zag de bui al
hangen, daarover heb ik van mijn hondenvriendjes bij ACE genoeg verhalen
gehoord! Zij zou vertrekken, en ik bereidde me vast voor op wéér veel te lang
ergens achter de tralies. Maar nee, dat was niet de bedoeling zei ze... Ik mocht
mee!!! En zo begonnen ook mijn voorbereidingen. Omdat we naar Australië zouden
gaan (of all places!) moest er nogal wat gebeuren. Gelukkig heb ik nooit een
hekel gehad aan de dierenarts, want ik moest er nogal wat keren naar binnen!
Volledig lek geprikt en vol gedruppeld, maar helemaal goedgekeurd kon afgelopen
februari mijn/onze ongelofelijke reis beginnen. Ik moest in het vliegtuig. Via Singapore, waar ik een dag moest wachten (wat nogal warm was vergeleken bij
-4 graden, en in mijn
wintervacht), ben ik naar Melbourne gevlogen. Daar
aangekomen moest ik eerst 10 dagen in kwaranténe of zoiets, maar dat had mijn
bazinnetje al uitgelegd. Omdat ik al mijn prikjes gehad had, zou het niet langer
moeten duren. En inderdaad, voor mij duurde het natuurlijk véél te lang, en voor
haar denk ik ook want ze had allemaal blije
tranen, maar na 10 dagen stond ze daar! Hoeraaa!
Nu ben ik hier inmiddels bijna 2 maanden, en
ik leer allemaal nieuwe dingen. Meerijden achterop de ute (dat zeg je als "joet"
en het is een hele grote auto met een open achterkant), zwemmen (wat ik in NL
nooit gedurfd heb, maar als mijn bazinnetje mee gaat vind ik het keileuk!), mijn
nieuwe kattenvriendje met rust laten (wat ik erg
moeilijk vind) en dat ik ab-so-luut niet in de buurt van slangen mag komen! Mijn
nieuwe hobby is trouwens kangoeroes opjagen. Die zijn echt grappig, net grote
stuiterballen! Ze gaan bijna net zo hard als konijnen, dus ik kan ze helaas niet
bijhouden, dat is wel een beetje jammer...
Ik mag tegenwoordig ook mee naar de
boerderij, waar mijn nieuwe hondenvriendinnetje Bess (een gepensioneerde
werkhond) me probeert te leren hoe ik de koeien aan moet jagen. Ik mag ook
altijd meerennen met de quad, dat is echt helemaal supergeweldig! Dan ga ik
echt superhard! Njjjjewwwwwww!!! 😃 En daarna duik ik in
de waterbak van de koeien om af te koelen. Ja, het leven hier is zo slecht nog
niet... De vliegreis vond ik helemaal niet leuk, en het wachten erna was ook
niet alles, maar nu ik hier ben is het de moeite waard geweest! Ik voel me nu
een echte wereldhond (maar dat was ik voor mijn bazinnetje altijd al) en ik hoop
dat we hier nog heel lang kunnen blijven!
Een hele grote dikke poot van
Dallas!
(ACE Dao)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten