(† 15 mei 2025, op 16,5-jarige leeftijd)
Wat een bijzonder meisje was jij. Zo klein van gestalte,
maar met een karakter dat niemand kon negeren. Je was lief, uniek, schattig –
en soms gewoon een echte trut. Grote honden liepen met een boog om jou heen, en
jij vond dat helemaal vanzelfsprekend. Jij wist precies wat je wou, en we
hielden daar zielsveel van.
Je kwam via adoptie bij ons terecht, en samen hebben we je een leven gegeven dat je verdiende. We reisden met de mobilehome, van plek naar plek, steeds een nieuwe tuin, andere geuren, zoveel indrukken. Je genoot van boottochten, trein, tram, bus, fietskar, restaurantjes, terrasjes – overal ging je mee. Je was er altijd bij, rustig aanwezig, tevreden als je maar bij ons was.
Naarmate je ouder werd, sliep je veel en genoot je in één van je vele mandjes. Je had je rituelen: dagelijks je wandelingen, op tijd je pilletjes, je tandjes gepoetst door mams, op stap met paps in de camionette – dat vond je zalig. Elke dag was er aandacht, zorg en liefde voor jou.
In de laatste vier dagen van je leven hebben we alles geprobeerd om je te helpen eten, maar je was moe. Je lichaam gaf het aan: het was genoeg geweest. Op donderdag 15 mei hebben we je laten gaan. Je vroeg erom. Het was het moeilijkste wat we ooit moesten doen, maar we wilden niet dat je pijn zou lijden.
We hebben naar jou geluisterd, zoals jij altijd naar ons
keek met die zachte, wijze blik.
Lieve Farah, je was eentje uit de duizend. Zo speciaal. Zo
vol liefde.
We zullen je nooit vergeten, lieve klene Spaanse truttie. 😢💔
Geen opmerkingen:
Een reactie posten