Ze waren onafscheidelijk. Samen gedumpt door een rotslechte jager door wie ze zwaar mishandeld werden. Ze waren doodsbenauwd voor mensen, maar hadden elkaar. Waar de ene ging, ging de andere. Onafscheidelijk... Toen Arti plots heel ziek werd en niet veel later overleed, bleef Febo ontroostbaar achter. Amper een paar dagen later troffen we Febo dood aan in zijn kooi... Hun liefde voor elkaar was zo innig verbonden, ze waren zo dol op mekaar en in elkaar verstrengeld...
Ze hadden zoveel ellende samen overwonnen, maar dat de dood hen uiteenrukte kon Febo niet aan, hij ging zijn liefde achterna...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten