Het is de laatste tijd enorm alarmerend en verontrustend hoeveel dumpingen en wildgeboortes mekaar opvolgen, alsof het niets is. We zijn vorige week en deze week enkele dodenstations gaan bezoeken en hebben daar enkele levens gered. We zitten nu echter zelf zo vol dat we onze limiet bereikt hebben en moeten wachten tot we weer plaats hebben. Ieder dodenstation moet, ondanks het recent ingevoerde “sacrificio zero", overgaan tot inslapen,… Je kan moeilijk stapelen en stapelen, geen mens kan dat opvolgen.
Er gaat geen dag voorbij of we worden geconfronteerd met levens die op het spel staan. De meesten eindigen in een dodenstation en daar eindigt dan ook onverbiddelijk hun (vaak nog) prille leven. Vandaag gingen we de laatste honden die we konden binnen nemen, halen. Hoe we er behandeld werden laten we maar terzijde, want het heeft geen zin om hier verder op in te gaan, zij hebben de macht. Je mag niets, alleen maar knikken en de honden die zij zeggen "mag" je meenemen na het invullen van een uitgebreide papierwinkel,...
Graag een grote dank je wel aan iedereen die weer mee hielp en zo deze lieverds een kans gaf. Zij zonder stem zijn jou eeuwig dankbaar voor het redden van hun leven!
Nu kan de weg naar een nieuwe thuis beginnen,…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten