Op zaterdag 2 november j.l. heb ik met heel veel pijn in
mijn hart mijn Rudy laten inslapen. Bij alle andere kwalen (hartruisje, artrose
op twee plaatsen, urineverlies waarvoor ik hem al drie jaar een luier omdeed)
nam zijn spierkracht erg af, hij zakte regelmatig door zijn achterpoten. Hij
beet zijn achterpoot kapot, de dierenarts zei, dat dat door pijn kwam. Doordat
de spieren slonken viel hij ook af. Een injectie met anabolen hielp niet en
toen de dierenarts zei, dat hij hoogstens nog twee maanden zou leven, heb ik
besloten niet te wachten totdat hij helemaal zou aftakelen. Hij begon namelijk
ook af en toe heel licht door zijn voorpoten te zakken, het lichamelijke verval
ging dus snel.
Het was een hele moeilijke beslissing maar het was voor hem
het beste en dat moet altijd prioriteit hebben.
Hij hield van iedereen en iedereen hield van hem, het is
vreselijk dat hij niet meer bij me is maar ik ben dankbaar, dat ik de laatste
zeven en een half jaar van zijn leven voor hem heb kunnen zorgen. Hij is voor
altijd in mijn hart.
Ria
Geen opmerkingen:
Een reactie posten