Lorelai, nu Luna een
straathondje, samen met Rory en hun 8 pupjes, zijn gevonden in een hol in de
grond.
Gelukkig zijn ze gevonden en
gered. Allemaal hebben ze het overleefd.
Na alles wat ze hebben
meegemaakt, zijn Luna en Rory getraumatiseerd en hun vertrouwen in de mens
volledig kwijt.
Eens in het asiel, zorgden ze
voor elkaars pupjes. Ze kregen eten en drinken, aan meer hadden ze nog geen
behoefte.
Toen wij haar verhaal lazen,
wisten we zeker, wij willen Luna een kans geven. Wij gaan haar adopteren, hoe
moeilijk het ook mag zijn….
Alles in orde gebracht, en zo
kwam ze op 30 januari toe in Zaventem. Een heel scenario werd bedacht om haar
thuis te krijgen.
Aanraken liet ze niet toe. We
waren op het ergste voorbereid.
Op 30 Januari rijden we vol
spanning naar Zaventem om onze lieve meid op te wachten.
Toen ze aankwamen, zat ze samen
met een ander hondje in de kooi. Heel spannend om haar eruit te
halen.
Maar eens het deurtje openging,
heeft ze iedereen aangenaam verrast. We konden haar aanraken, haar leibandje aan
doen.
Rampscenario niet nodig
gehad.
Ze liep mooi mee naar de auto en
we reden er mee naar haar nieuwe thuis.
Eens thuis gekomen, heeft ze
buiten kennis gemaakt met ons ander Shin hondje Torres, vroeger
Joske.
Ook dat verliep vlot, en ze
wandelden samen naar binnen.
Eens ze binnen was, kwamen de
angsten terug. Vanaf dat moment, niet meer kunnen
aanraken.
Enkel eten en drinken geven en
in de tuin uitlaten.
We begrepen haar angst en lieten
haar tot rust komen. Zij zou het tempo bepalen.
We hebben de hulp ingeroepen van
therapeuten, want we wilden geen fout begaan en haar bang maken van
ons.
Zo zijn we stilletjes aan
begonnen met trainen met snoepjes.
Eerst een snoepje ergens leggen
en wachten tot ze het kwam halen, dan altijd maar dichter en
dichter.
Na een maand of 3, ging het
steeds beter en nam ze de snoepjes uit onze handen. Grote stappen voor
haar!
Toen dat lukte, kwam ze steeds
dichter bij ons, soms ook bij in de zetel, wel op een veilige afstand, maar ze
zat er toch maar.
We kregen de raad om een
halsband aan te doen, maar ja, hoe doe je dat als je ze niet kan aanraken? Tot
vrienden ons vertelden over de halsband met lus, die kan je van op afstand over
het hoofd laten glijden.
En sindsdien is alles veranderd.
Ik merkte dat als ze de band aan had, ik haar heel zachtjes kon aanraken. Heel
voorzichtig aaien. Eerst schrok ze even, maar daarna ontspande ze, en ze genoot
ervan.
Dag op dag 4 maand bij ons en we
kunnen haar aaien. Zalig!!!
Jammer genoeg zat ze nog in haar
dikke vacht vol klitten, en daar moesten we haar van verlossen. We hebben een
afspraak gemaakt met een ervaren trimster die aan huis komt, ze doet onze Torres
ook en weet hoe ze bange honden moet aanpakken zonder hen een trauma te
bezorgen.
Ondertussen is onze flinke meid
verlost van alle klitten en vilt. Het lijkt wel doordat ze haar vacht kwijt is,
ze ook haar verleden kwijt is.
We kunnen haar aaien wanneer we
dat willen, ze komt veel dichter bij ons. Ze is duidelijk dankbaar dat ze ervan
verlost is.
Vanaf nu alleen nog maar
genieten, samen met Torres. We blijven verder werken aan haar vertrouwen.
We zijn zo blij dat we haar die
kans hebben gegeven, nu mag zij prinses zijn. Alles op haar
tempo.
Maar wat we bereikt hebben was
met liefde en veel geduld.
Lieve groetjes van ons allemaal.
Marc, Maggy, Cedric, Torres en Luna
Geen opmerkingen:
Een reactie posten