Het was een blauwe dag
vandaag,… Zo druk en zoveel van alles en nog wat en daar ging de bel
weer,… We zijn gestuurd door het dodenstation,
daar zouden ze hem afmaken,… Maar hier kunnen we hem afgeven, toch
? Aan zijn hand een klein Yorkietje dat in
volle vertrouwen zijn baasje aankijkt, het baasje dat zijn wereld
uitmaakt, samen met zijn
bazinnetje,… Ze komen binnen, Cocorico wandelt met hen
mee,… 'Ja, meneer, we willen Cocorico
opnemen, laat ons even de papieren in orde brengen’,… We blijven
kalm,… Meneer en madame vertellen dat hun
zoontje allergisch geworden is, en ze moeten kleiner gaan wonen,
kleiner dan voorheen, ‘Begrijp je nu, waarom
we hem moeten laten gaan? We zijn overal geweest maar niemand heeft plaats,
omdat hij reeds 8 jaar is,...' Onze zenuwen
trillen, maar we blijven kalm,… Innerlijk komen alle mogelijke scenario's in beeld maar daar helpen
we Cocorico niet mee,… Plots komt een van onze
oudere vrijwilligers binnen en aanschouwt het hele gebeuren, loopt naar het
kleine hondje,… 'En, wat is er ? Jullie gaan
hem hier toch niet dumpen zeker ? Een hondje dat jullie al 8 jaar hebben, zijn
jullie niet verlegen,... Hoe kunnen jullie dat doen, zijn jullie wel goed bij jullie hoofd?' Victor neemt wijselijk de dame
opzij en ja hoor,… De dumper wordt boos, 'Wat denkt die wel, dat
wijf, wij kunnen hem niet meer houden,…' En
daar kregen we zijn uitgebreid zelfbeklag,… Rustig blijvend hebben we hem laten
uitrazen tot we Cocorico op onze naam hadden
staan, want wat zou er met hem gebeuren als ze hem terug
meenamen,… En toen, toen kwam het,… Ze liepen
richting de poort, zonder enige emotie liepen ze buiten, terwijl Cocorico hen
achterna liep,… Ze duwden hem weg en
glipten de deur uit,… Het kleine
achtjarig, trouwe hondje trachtte hen nog terug te roepen, huilend, met zijn
kleine pootjes krabbend aan de poort, maar ze
waren weg,… Hun probleem was opgelost, Cocorico bleef achter
met een gebroken hartje, zijn wereld stortte in,… Hij stond maar
naar de deur te kijken en te kijken en te kijken,… Tot het avond werd en hij
zijn eerste nacht eenzaam in de refugio moest
doorbrengen,… Cocorico, een lief ventje dat dit zeker niet
verdient,… Onze oudere vrijwilligster die zich liet gaan heb ik
alleen maar gelijk gegeven,… Want gelijk had ze,...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten