Het jachtseizoen is bezig en dat is zo
merkbaar op alle vlakken: overal zie je weggegooide podencootjes rondzwerven,
verloren, verlaten, opgegeven en van geen tel…
Eentje meer of minder, wat kan het hen
schelen! Ze kennen zelfs hun eigen honden niet, kenmerken ze met een afgesneden
oor, of een kleur op hun lichaam, of een kenmerk waar
dan ook, dan weten ze na de jacht wie bij wie hoort.
Ook zo kwam Molly bij ons
terecht. Uitgehongerd en koud had ze. Ze is zo mager en heeft een huidprobleem,
maar haar karaktertje is goud waard. Ze is zo dankbaar, zo intens
lief.
Het is een podencootje, waar iemand die het
ras kent, enorm veel van houden kan, zo aanhankelijk, en zo oneindig dankbaar
met het meest eenvoudige...
Klik hier voor meer gegevens over Molly.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten