Er is ons
gevraagd een klein verslag te maken
over de opvang van geredde
honden/hondjes uit Spanje die nu in Nederland en België verblijven. Aan dit
verzoek willen wij natuurlijk graag meewerken. Ook wij zijn, net als vele
anderen, in contact gekomen met Stichting ACE en zijn onder de indruk van hun
inzet om honden uit de meest ondierlijke omstandigheden
te redden.
Zo kregen wij
eind oktober 2014 een berichtje dat er een Pinchertje was gevonden. Er werd voor
hem een baasje gezocht, om daar nog een fijn leven te hebben na de ellende die
hem naar alle waarschijnlijkheid was aangedaan. Tijdens de
opvang bij ACE kreeg hij de naam Hilario mee.
Bij het zien van
de foto’s waren wij gelijk verkocht. Dat was hem… Het voelde gelijk
goed.... Die moesten wij
een gelukkiger leven kunnen bieden. Wij hebben al drie honden, dus een vierde
was geen probleem. Maar helaas. We
moesten wachten. We konden hem niet direct
adopteren. Stichting ACE ging niet zo maar in op ons verzoek. Eerst werd er een
“onderzoek” naar ons ingesteld. Heel terecht natuurlijk. Je geeft niet zomaar
een hond af aan een ander .Huis bezoek was
super goed gegaan ! Gelukkig kregen
wij te horen dat alle lichten op
groene stonden om “onze” Hilario te mogen
adopteren.
Dan komt het
zware moment. Je moet wachten. Ieder bericht
over Hilario werd door ons
gevolgd. Tussendoor kregen wij een video van ACE waar Hilario op te zien was
tussen tientallen andere honden. Wat een leuk baasje. De video is door ons vele
malen bekeken. Wij kregen er niet genoeg van. Begin december
2014 kregen wij het bericht dat alles in orde was om Hilario naar Nederland
te laten overvliegen.
Vlak voor Kerst
kwam het verlossende bericht. Hilario
zou op tweede
Kerstdag aankomen
op het Rotterdam
Airport. Het was nu
eindelijk zover. Om maar
zeker te zijn dat wij op tijd zouden aankomen zijn we maar vroeg weggegaan. Zo
vroeg dat we zeker
1 uur op het
vliegveld hebben gewacht. Wat waren we
zenuwachtig ! En we waren
niet de enige. Er was ook een echtpaar die al veel eerder daar
was
aangekomen,
maar we werden heel
goed opgevangen door 2 lieve dames van Ace.
Eindelijk gaan
dan de deuren van de aankomsthal open en komen er twee begeleidsters met een
aantal benches en reistas de
aankomsthal binnen. In iedere
bench zit een hond.
Maar géén Hilario. Waarom was
“onze” Hilario niet in één van
die benches?
Waar was "onze"
Hilario ??.
Eén van de
begeleidsters opende de reistas en daar kwam een heel klein lief koppie uit
gestoken. Dáár was onze Hilario. Zo klein dat
hij mee mocht in
een reistas in de cabine
. Wat een klein
lief hondje kwam tevoorschijn. Wij waren meteen verliefd. Dit hondje gaan wij
verwennen tot zijn laatste snik. Wat een schatje.
De dagen er na
moesten wij onze drie honden en Hilario aan elkaar
laten wennen. Die wen periode duurde ongeveer een maand. Langzaam aan werd
Hilario geaccepteerd in
de groep. Daarna een poging gedaan om ze samen uit te laten. Dit ging boven
verwachting goed. Het gaat nu zelfs zo goed, dat Hilario al samen met
één van onze honden samen in een mandje slaapt. Wij hebben de indruk dat
Hilario nu helemaal
opbloeit. De angst in zijn ogen
is
veranderd in een
liefdevolle en tevreden blik. Hij is dankbaar voor de liefde en warmte die wij
hem geven. Al hoe wel het steeds beter gaat is zijn verlatingsangst aanwezig.
Het gaat de goed kant op en merken dat hij ons meer vertrouwd.
Het is een druk
en levendig baasje die overal bij aanwezig moet zijn. Het is een snelle
leerling. Zijn “Nederlands” is al heel goed. Begrijpt alles heel
snel,
twee drie
uitleggen/laten zien en hij weet het.
Onlangs hebben
wij Hilario meegenomen naar
onze halfjaarlijkse club wandeling. Eén Pincher en ongeveer veertige Schotse
Terriers. Wat een feest
voor hem. Jullie raden het al… de aandacht ging alleen maar naar
Hilario. Vele foto’s
zijn er genomen. Hij was het gesprek van die dag.
Voor ons is hij
het gesprek van de hele dag, iedere dag. Dank je wel ACE
!!. Jullie maken
niet alleen een honden leven gelukkig, jullie maken ook
ons leven met een
hond gelukkig !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten