Lotje vh Centebaky.

Na het overlijden van onze vorige hond dachten wij; zoveel ‘goeds’ zullen wij nooit meer meemaken. Na enkele maanden van verdriet en gemis stuurde een dochter van ons een mail met daarin een link naar ACE en tja…. Na wat wikken en wegen besloten we dat het urgente hondje Centebaky, nu ons Lotje, bij ons kon komen wonen. Bij het afhalen op het vliegveld kwam ze als laatste uit haar “reisbox” en leek niet van plan zich zomaar gewonnen te geven.

Fleurtje, onze poes, weet altijd wanneer wij er aan komen en zij zat zoals gewoonlijk al te wachten bij de voordeur. Lotje was direct gecharmeerd van die andere rustige viervoeter in huis. Het was liefde op het eerste gezicht. Waar Fleur ging, ging Lotje. De eerste dagen keek ze nog vol argwaan naar ons maar na een paar dagen leek zij al alert te worden bij het horen van “Lotje”. Er kon immers eten komen of buiten spelen met andere honden volgen. Tijdens haar straatzwervers bestaan had zij geleerd met andere honden om te gaan en dat kwam haar nu goed van pas. Gevolg was ook dat zij 2 x zoveel poepte dan wij haar te eten gaven want onderweg schoof er nog van alles in. Een keer zelfs een plastic zakje!

Terug kijkend op de afgelopen drie en een halve maand kunnen wij niet anders concluderen dan dat zij een schat is. Ze vermijdt graag fouten en van zaken die wij haar willen aanleren maken we gewoon een feestje: “Braaaaaf en goeoeoeoed zo”, worden dan ook vaak uitgesproken. We hebben ons moeten aanpassen omdat zij zo heel anders is dan wat we gewend waren. Een te hard uitgesproken neeee! doet haar terug deinzen. Dat wij willen spelen met de poes zonder haar omdat anders de poes wegloopt, begreep ze niet. We hebben haar naast ons op de grond genomen met een arm om haar heen terwijl wij met de poes speelde. Nu blijft ze op afstand liggen en weet dat ook zij aan de beurt komt. Ze heeft zo ontzettend veel geleerd: na uitlaten ETEN, ’s morgen de baas WAKKER MAKEN door gewoon op hem te springen op bed en een wasbeurt uit te delen en ondanks dat in de auto springen aanvankelijk niet lukte doet ze dit nu ook nadat we dit ook met een feestje hebben geïntroduceerd (andere achterdeur ook open en uitnodigen). Ze is en wordt nog regelmatig omgekocht met zo’n lekker klein pens-snoepje.

Lotje loopt al lang los mee en na roepen komt ze aangerend. We wonen misschien wel prettig voor honden want vlak voor ons ligt een brede uitrenstrook waar ze veilig kan spelen en leren. Met de baas gaat zij naar de hondenschool: Lucky in Voorschoten waar ze het heel goed doet. Echt nodig was dit al niet meer maar een getraind oog ziet soms meer dan je zelf ziet. Het eten van straat is nu ook veel minder geworden en de weg weet ze al. Bij het wandelen is de afstand tot ons in groter dan in het begin. Ze heeft duidelijk meer zelfvertrouwen opgebouwd. Wat hebben wij geboft met ons Lotje maar wat sneu dat haar broertje, Buddy, nog niet is geplaatst want hij lijkt in gedrag sprekend op ons Lotje en verdiend het geplaatst te worden. Wie o wie? U krijgt geen spijt!

Henk & Maria