We zijn ontzettend blij met Yoro en zouden hem dan ook voor geen goud willen missen. We waren al langere tijd op zoek naar een hondje.
Begin December kwamen we eigenlijk bij toeval op de site van ACE-CHARITY.
We zagen Yoro en zeiden eigenlijk meteen allebei dat het wel een heel lief hondje leek met van die hele melancholieke oogjes. Na alles eens goed nagelezen te hebben over u organisatie zijn we voor Yoro gegaan.
We hebben van ACE nog iemand op bezoek gehad en 1 januari konden we hem al op halen op vliegveld Eindhoven. Daar zat ie dan heel bang en slapjes (van de rustgevende medicijnen) in zijn Bench.
Hij wilde nog niet lopen aan de riem dus heeft mijn vrouw hem opgepakt en zo zijn we er mee naar huis gereden. Alles was natuurlijk heel vreemd voor hem maar ’s avonds kwam hij al gelijk bij ons liggen.
Ik ben twee nachten bij hem gebleven en de derde nacht toen ik weer boven ging slapen heeft hij heel even gejankt maar voor de rest hebben wij hem nooit meer gehoord.
Eten deed hij al na 1 dag maar je moet wel in de zelfde kamer zijn anders eet hij absoluut niet. Dit is nog steeds zo. Binnen een week was hij helemaal zuiver en nu laten we hem drie keer per dag uit met ’s middags bijna altijd een flinke stevige wandeling. Vooral in de winter vond hij dit prachtig met al die sneeuw. Na een paar weken kon ik hem al gerust los rond laten lopen. Ik hoef maar een keer te roepen blijf en hij gaat rustig zitten te wachten tot dat wij er zijn en of zijn riempje aan doen. Natuurlijk wel regelmatig met een beloning. Zo luistert hij met alles geweldig. Geen enkel probleem!!
Hij kan heel goed alleen zijn maar als we eens een keertje een hele avond weg zijn dan gaat ie meestal een paar uur naar de buurvrouw. Die vind dat prachtig en brengt hem na een paar uur naar huis en als wij dan thuis komen ligt hij meestal heel rustig te slapen.
In April is hij voor de eerste keer gaan logeren en wel voor 3 weken. Ook dat ging heel goed. Zo goed zelfs dat hij mij bijna niet meer kende!! Van af het begin is hij heel sociaal met andere honden. Hij kan werkelijk met elke hond door een deur. Ook met onze poezen gaat het heel goed samen. Hij ligt ’s avonds meestal met de oudste poes op een kussen mooi dicht tegen elkaar aan.
Dan nog wel een wat minder ding. Yoro was vanaf het begin heel erg bang voor andere mensen. Vooral voor mannen. Gelukkig zal hij er nog niet over na denken om te bijten. Maar toch vind ik wel dat dit wat beter bekend had moeten zijn. Wij zijn namelijk nog meer mensen tegen gekomen met adoptie hondjes en dat schijnt nogal veel voor te komen. Langzaam maar zeker begint het gelukkig iets beter te worden maar wat dat betreft zal het waarschijnlijk nooit geen grote held worden.
Voor de rest niets dan goeds over de organisatie en Yoro. We hopen dan ook nog jaren plezier van Yoro te hebben en hij natuurlijk van ons. Hierbij als bijlage ook nog een paar recente foto’s.
Groetjes Saskia en Ad van Pinxten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten