Eventjes een update over Max (voorheen Winner) referentienummer 5554.
Ik zal het proberen kort te houden, maar ik weet nu al dat dat niet gaat lukken....
Zuidlaren, 9 april 2013
Mijn man en ik hadden het uitgebreid besproken, gewikt en gewogen...we wilden heel erg graag een hond verwelkomen in ons gezin...bestaande uit man/vrouw, drie katten, en om het weekend twee kinderen (grote jongens) van mijn man uit een eerdere relatie, 13 en 17 jaar oud.
Maar ja....een hond, waar vandaan dan ???? asiel, fokker?? buitenland??
Ik hoefde (de vrouw, Anieta) niet zo lang te twijfelen, ik heb al eerder een hond uit het buitenland "meegenomen"op een legale manier!!! en wilde graag weer een hond uit het buitenland een goed leven bieden. Via Google....Marktplaats kwam ik op de site van Ace, en bij de foto van Max....we waren gelijk helemaal verkocht!!!! ik heb meteen actie ondernomen en Pia een mailtje gestuurd met informatie over ons, over de situatie waarin Max terecht zou komen en dat we hem graag zouden willen adopteren.
Het huisbezoek vond vrij snel na dit mailtje plaats, en wij hebben dit gesprek als zeer prettig ervaren. Niet alleen wordt gekeken of de situatie goed voor de hond is, ook is er dan de mogelijkheid vragen te stellen, dit is toch erg prettig, en is fijner dan via de mail.
Vrij snel na dit gesprek kregen wij een mailtje van Elvira, dat het huisbezoek was goedgekeurd en dat wij Winner mochten adopteren. Wij helemaal blij!!!
Totdat het mailtje van Pia kwam.....Winner was getest en bleek filaria positief. Hartworm dus....
Wij schrokken enorm, ook omdat wij hier nog nooit van hadden gehoord. We hebben wel getwijfeld of we Max wel wilden adopteren. We waren bang dat we een hond naar Nederland zouden laten komen, die misschien ziek was, zo ziek dat hij misschien wel dood zou kunnen gaan?? Dit zou ik vreselijk vinden, ik was al aan Max gehecht geraakt. Maar Pia wist me gerust te stellen en liet weten dat een behandeling (een behoorlijk pittige behandeling) nodig was...hierna 6 maanden elke maand een pilletje en dat Max verder een normaal leven zou kunnen hebben.
We waren heel erg opgelucht en besloten door te zetten met de adoptie.
Op 4 maart was het dan zover...we mochten Max ophalen uit Weeze (Duitsland).
Enthousiast en zenuwachtig waren we....!
Max kwam samen met Ukkie aan....ze waren blij dat ze uit de kooi mochten.
Toen Max uit de kooi kwam, schrokken we enorm.......hij was erg mager !zie foto
Ook was hij kleiner dan verwacht...maar hij was gelijk enorm lief, en liet gewillig toe dat wij een halsband om deden....hij had enorm honger, en heeft alle hondenkoekjes die ik bij me had, gelijk opgegeten (hij moest ze wel delen van mij met Ukkie).
In de auto ging prima, hij is lekker gaan slapen!
De volgende dag zijn we met hem naar onze dierenarts gegaan, en is hij uitgebreid nagekeken, het viel onze dierenarts natuurlijk ook op dat hij mager was. Ze was trouwens van het hele verhaal op de hoogte, want ik had al contact met haar gehad over Max..ze wist dat hij hartworm had.
Uit alle onderzoeken; bloed, urine, ontlasting bleek dat hij verder goed gezond was, natuurlijk waren we heel erg blij met dat nieuws. Op de terugreis naar huis (5 minuten lopen) voltrok zich een drama (dacht ik), toen we naar huis liepen fietste er een vrouw langs met een teckel...deze begon enorm te blaffen tegen Max, Max schrok hier zo van dat hij zich loswurmde en er vandoor ging!!!!Mijn man ging er snel achteraan, ik dacht echt dat we hem kwijt waren....maar nee hoor, Max liep namelijk gewoon naar huis!!! Hij wist gewoon waar hij woonde, en dat na twee dagen. Bij deze dus ook een waarschuwing, zorg ervoor dat de halsband niet te los zit, want dit kan er dus gebeuren.
We hebben de halsband ook gelijk strakker gezet! Dit was een wijze les voor ons.
We hebben toen, in goed overleg met onze dierenarts besloten om hem eventjes aan te laten sterken, en na ongeveer een week hem te laten inenten tegen de ziekte van Weill en een spray gegeven in de neus tegen kennelhoest.....
Een week na deze spray tegen kennelhoest werd Max ziek....kennelhoest waarschijnlijk. Hij is er knap ziek van geweest, maar nu is hij eigenlijk weer voor 85% beter. Hij hoest nu eigenlijk niet meer gelukkig en is al aardig aangekomen. De reden dat hij zo mager was, was dus wel de hartworm! Hij vindt alles lekker, en geeft toch de voorkeur aan een heerlijk stukje ham of kaas dan zijn eigen brokken. Tja, het is nu al een verwende hond!
Hij is vrolijk, alert speels en superlief !!!!Qua zindelijkheid ging het ook ongelooflijk goed...al na twee dagen was hij zindelijk! Hij leert ontzettend snel en kan nu al zitten op commando en hij geeft een poot op commando, dat laatste wil nog niet helemaal lukken, maar daar gaan we nog aan werken.
Wij zijn dan ook ontzettend blij met Max en hopen nog heel veel jaren van hem te mogen genieten.
Onze drie katten vinden het iets minder allemaal, maar ze beginnen een beetje aan elkaar te wennen. In het begin blafte Max heel erg als hij ze zag, maar dat doet hij nu niet meer. Hij heeft waarschijnlijk wel in de gaten dat ze bij dit gezin horen. De katten reageren ook niet meer zo op hem...ik heb er alle vertrouwen op dat dit goed gaat komen in de toekomst. De kinderen vinden het ook super leuk, en Max vindt de kinderen ook erg leuk, dit klikt ook heel erg goed gelukkig.
Ik hoop dat dit verhaaltje andere mensen over de streep haalt om een hond te adopteren via ACE, een superorganisatie die zich ongelooflijk inzet voor deze kansarme honden!!!!
Bij deze willen wij iedereen bij Ace heel erg bedanken voor het verzorgen van Max...petje af voor jullie !keep up the good work. In het bijzonder wil ik Pia bedanken...de mailtjes heen en weer zijn ontelbaar geweest...telkens weer kwam ik met vragen, en telkens beantwoorde zij ze meteen.
Pia heel erg bedankt!!!!
groetjes,
Michel en Anieta van der Leest, Zuidlaren
en een poot van MAX!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten