Hallo, Gina en Mirra zijn samen bij ons komen wonen, Mirra kan niet los, want ze loopt weg. We lossen dit op door naast de fiets lekker te hollen. Nu na vijf keer, begint ze er zowaar lol in te krijgen. Ze holt zo hard, dat ik haar bijna niet bij kan houden. Gina moet ik verschrikkelijk om lachen. De beschrijving, die bij haar stond was, gedwee, volgzaam. Nou volgzaam is ze, dat moet ik beamen. Maar gedwee??????????? Ik zou eerder zeggen, stuiterbal, niet bij te houden, speels, energiek.
Kan natuurlijk zijn, dat ze het erg naar haar zin heeft met de anderen, maar als ik naar haar kijk, wordt ik moe van de energie, die ze uitstraalt. Ik ben blij, dat ik nog een paar stuiterballen heb, kunnen ze elkaar lekker bezig houden. Ik geniet wel erg van hun gespeel, is erg leuk. Gina is in haar enthousiasme nog niet erg zindelijk. Maar dat doet ze zelfs aandoenlijk. Als ze op de mat geplast heeft, voor een open deur naar buiten, komt ze het aan mij zeggen, kijk eens. Ook met het hoopje binnen voor de open deur komt ze erg enthousiast naar mij toe, alsof het een cadeautje is. Mirra speelt wel maar is rustiger, bedaard zou ik willen zeggen. Ze weet precies wat ze wil, naar buiten. Ik ben natuurlijk erg voorzichtig hiermee i.v.m. weglopen. Eigenlijk is dit alles, omdat Rineke mij vraagt een verhaaltje te vertellen voor de blog. Maar er is maar een ding belangrijk, maar dan wordt het verhaaltje te kort, ze zijn lief. En ook erg welkom. Het gaat verder prima, als je jezelf instelt op dieren, gaat alles vanzelf.
Pas je je een beetje aan, de dieren leren een beetje, en na verloop van tijd ben je gewend aan de situatie en gaat het weer zijn gangetje. Niet erg opwindend verhaal, maar zo is het hier nu eenmaal. Groetjes Gerrie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten