Nova is eindelijk thuis

Op 16 januari kwam ik tegen middennacht aan op Schiphol waar een hoop mensen op mij en mijn lotgenoten stonden te wachten. Toen de deur van mijn kooi open ging was ik erg blij om de stagiaires, met wie ik ben meegereisd, terug te zien en ze kregen een dikke knuffel. Toch mocht ik niet met hen mee naar huis maar moest ik met twee vreemden mee. Tja, dat zag ik niet zo zitten, ik moest eerst weten waar ik was dus heb ik heel Schiphol rond gerend en die twee sleepte ik maar gewoon mee. Daarna moest ik in de auto. Nou, als je uren in een kooi hebt gezeten en je moet in de volgende ijzeren kooi dan snap je wel dat ik dat niet zomaar liet gebeuren. Gelukkig ging één van de twee naast mij zitten en mocht ik er na 20 minuutjes alweer uit om mijn nieuwe huisje te bekijken. Dat was spannend! Er lagen allemaal speeltjes voor mij, een groot kussen en een gekke hond in de spiegel. Nadat ik alles had geroken begreep ik dat die twee eigenlijk best aardig waren kregen ze allebei een knuffel, veel kusjes en daarna ben ik alle speeltjes gaan verzamelen op mijn kussen. Ik was blij met mijn nieuwe huis maar stiekem ook erg zenuwachtig dus plassen durfde ik nog niet buiten. Gelukkig begreep ik na een paar dagen dat ik mijn plasje vaker dan één keer per dag kan doen en dat dat buiten veel fijner is.



Inmiddels gaat het erg goed met me. Ik vind alle geluiden van de grote stad hartstikke leuk want dat betekend dat er iets gaat gebeuren! Als ik in de auto moet betekend het dat we op visite gaan, als ik naar de trimmer ga dan krijg ik lekker veel aandacht, als ik een tram hoor gaan we naar het grote park en als ik netjes ga zitten dan komen de knuffels en snoepjes vanzelf! Wat een leven..


Over twee weken ga ik voor het eerst naar school. Ik hou erg van apporteren dus als mijn baasjes eindelijk begrijpen hoe ze mij dingen aan moeten leren, dan kunnen we daarna nóg leukere spelletjes gaan doen. Soms verzin ik zelf ook een spelletje. Zo ruim ik al mijn speeltjes op en stop ze in het speelgoed-mandje. Soms ruim ik de sloffen van mijn baasje ook maar op. Die laten altijd hun rommel slingeren.




Ik ga elke dag een paar uurtjes naar het park en daar geniet ik van. Sinds kort ren ik naast de fiets naar het park dus dan zijn we er nog sneller! In het park heb veel vrienden en soms zijn we met z'n zevenen elkaars balletjes aan het jatten, dat is echt een leuk spelletje! Alleen op de joggers kan ik mijn poot nog niet helemaal leggen. Ze komen toch ook naar het park om te spelen? Maar wanneer ik ze uitdaag voor een spelletje worden ze boos?? Nou ja, ik laat ze tegenwoordig steeds vaker links liggen, ze willen toch niet mee doen.

Heel erg bedankt lieve mensen van Ace/Shin!!! Zonder jullie had ik nooit een kans gehad om te laten zien wat een lieverd ik ben.



Poot, Nova