Het was een trieste week,… We hadden het erg
druk, maar dat geeft niet en dat trotseren we, maar de pupjes die in een
kooi voor de refugio stonden met zijn zevenen, graatmager en vol met etterende
wonden, vol met teken en vlooien, waren ernstig ziek en zijn allen
gestorven,… Een voor een,…
Of dat al niet genoeg was hebben hierdoor
nog meer pupjes het leven moeten laten, en zitten we allemaal met een wrang
gevoel. We weten niet wie deze pupjes heeft afgezet voor onze poort maar
zij wisten wat er aan de hand was, en wij wisten van niets,… Alles werd
gedaan om hen te redden tot de dierenarts zei dat ze niet meer te redden
waren,… Deze strijd hebben we verloren,…
Nu wordt er alles aan gedaan om onze andere
pupjes veilig en gezond te houden, maar ook de 13 pupjes die in een
doos bij Isabelleke aan de vuilbakken stonden bleken ernstig ziek te
zijn,… Velen van hen hebben een longontsteking, en liggen ook in de
kliniek,…
We geven niet op, dat nooit, maar wat is het
zwaar om telkens weer geconfronteerd te worden met de moedwillige gruwelijkheid
van de mensen
die ons dit aandoen, wetende dat wij een refugio
zijn met levens die kwetsbaar zijn,… Zij gooien hen in de
vuilbak, of in een vieze stinkende doos aan onze deur,… Wij willen redden wat
we kunnen redden en hier wordt alles in het gareel gezet,… En dan komt de
realiteit dat deze strijd niet altijd gewonnen kan worden,…
Het is hard en
altijd onbegrijpelijk als jonge levens je ontglippen,…
