Een bericht van Dallas (ACE Dao)

Hallo allemaal!

Hierbij even een berichtje van mij, want er is mij de laatste tijd nogal wat overkomen zeg! Vorig jaar rond deze tijd ging mijn bazinnetje ineens voor een tijdje weg. Ze vertelde mij dat ze voor een paar weken ging werken in het buitenland, en ik werd naar een hele leuke plek gebracht met heel veel hondenvriendjes waar ik de hele dag los mocht lopen. Dat ze uiteindelijk niet een paar weken, maar een paar maanden weg is gebleven maakte me eigenlijk niet zoveel uit. Ik heb nog nooit zoveel vriendjes gemaakt, gerend, gespeeld en gegeten (dat was een geweldige bijkomstigheid!), want van al die activiteiten werd ik veeeeel te mager! 😉

Toen mijn bazinnetje terugkwam vertelde ze me dat zij ook een geweldige tijd had gehad, en dat ze volgend jaar terugging. Ik zag de bui al hangen, daarover heb ik van mijn hondenvriendjes bij ACE genoeg verhalen gehoord! Zij zou vertrekken, en ik bereidde me vast voor op wéér veel te lang ergens achter de tralies. Maar nee, dat was niet de bedoeling zei ze... Ik mocht mee!!! En zo begonnen ook mijn voorbereidingen. Omdat we naar Australië zouden gaan (of all places!) moest er nogal wat gebeuren. Gelukkig heb ik nooit een hekel gehad aan de dierenarts, want ik moest er nogal wat keren naar binnen! Volledig lek geprikt en vol gedruppeld, maar helemaal goedgekeurd kon afgelopen februari mijn/onze ongelofelijke reis beginnen. Ik moest in het vliegtuig. Via Singapore, waar ik een dag moest wachten (wat nogal warm was vergeleken bij -4 graden, en in mijn wintervacht), ben ik naar Melbourne gevlogen. Daar aangekomen moest ik eerst 10 dagen in kwaranténe of zoiets, maar dat had mijn bazinnetje al uitgelegd. Omdat ik al mijn prikjes gehad had, zou het niet langer moeten duren. En inderdaad, voor mij duurde het natuurlijk véél te lang, en voor haar denk ik ook want ze had allemaal blije tranen, maar na 10 dagen stond ze daar! Hoeraaa! 

Nu ben ik hier inmiddels bijna 2 maanden, en ik leer allemaal nieuwe dingen. Meerijden achterop de ute (dat zeg je als "joet" en het is een hele grote auto met een open achterkant), zwemmen (wat ik in NL nooit gedurfd heb, maar als mijn bazinnetje mee gaat vind ik het keileuk!), mijn nieuwe kattenvriendje met rust laten (wat ik erg moeilijk vind) en dat ik ab-so-luut niet in de buurt van slangen mag komen! Mijn nieuwe hobby is trouwens kangoeroes opjagen. Die zijn echt grappig, net grote stuiterballen! Ze gaan bijna net zo hard als konijnen, dus ik kan ze helaas niet bijhouden, dat is wel een beetje jammer... 

Ik mag tegenwoordig ook mee naar de boerderij, waar mijn nieuwe hondenvriendinnetje Bess (een gepensioneerde werkhond) me probeert te leren hoe ik de koeien aan moet jagen. Ik mag ook altijd meerennen met de quad, dat is echt helemaal supergeweldig! Dan ga ik echt superhard! Njjjjewwwwwww!!! 😃 En daarna duik ik in de waterbak van de koeien om af te koelen. Ja, het leven hier is zo slecht nog niet... De vliegreis vond ik helemaal niet leuk, en het wachten erna was ook niet alles, maar nu ik hier ben is het de moeite waard geweest! Ik voel me nu een echte wereldhond (maar dat was ik voor mijn bazinnetje altijd al) en ik hoop dat we hier nog heel lang kunnen blijven!

Een hele grote dikke poot van Dallas!

(ACE Dao)