Jip

Bijna een half jaar woont grote, mooie lieve Jip (voorheen Tammy) nu bij ons.

Vanaf het eerste moment dat we haar mochten begroeten hebben wij haar in ons hart gesloten.

Wát een lieve en trouwe hond!

Ze luistert goed en vindt het heerlijk om met andere honden te spelen.

Drie keer per dag loop ik een uur met haar en ik merk ook dat ze dit nodig heeft. Als ik dat niet doe, drentelt ze de hele tijd om me heen en heeft dan veel te veel energie over.

Als ik met haar wandel komen er vaak mensen naar me toe om te zeggen wat een mooie hond ze het vinden en vragen wat voor ras het is. Mijn antwoord; 'het is niks, maar voor mij is ze alles'.

Onderstaand verhaal typeert Jip ten voeten uit:

Ik kwam samen met Jip een oude meneer met een whippet tegen. Hij vertelde me dat hij al 50 jaar honden uit asiels heeft en het enige wat hij wil is ze nog een goede oude dag bezorgen.

Terwijl ik zo met hem stond te praten had zijn hond zich achter hem verschuilt. De meneer vertelde me dat deze hond extreem bang was (gebruikt voor hondenrennen en nu afgedankt omdat hij 2 seconden te langzaam liep...).

Jip zat rustig te wachten totdat ik uitgepraat was, maar vanuit mijn ooghoeken zag ik Jip heel voorzichtig contact met de hond van de meneer zoeken. Voorzichtig snuffelde ze bij de kop van de hond en legde haar grote kop tegen de hond aan. En tot grote verrassing van de meneer kwam zijn hond in beweging en maakte contact met Jip.

De meneer had tranen in zijn ogen en vertelde dat hij de hond nu 3 jaar had en dat dit voor de allereerste keer was dat zijn hond dit toeliet en contact zocht met een andere hond.

Ook ik was hierna geraakt; onze grote lieve trouwe Jip; wat ben ik trots op je!!