Update Nobel 19 februari.

Jullie hebben er even op moeten wachten, maar in Nobel zijn geval is geen nieuws goed nieuws!

Op 6 februari heeft hij een  kleine “schoonheidsoperatie “ ondergaan waarbij ze zijn teentje hebben vastgezet aan het andere , zo is z’n voetje wat fijner en heeft hij niet meer zo’n klompvoet.

Toen we hem na de operatie gingen halen, kwam hij al naar ons GELOPEN  z’n vrolijkheid kent geen grenzen, altijd gaat zijn lange staart op en naar zelf bij de dokter op de verzorgtafel ,want dat is ondertussen zijn dikke vriend.

Nu over de wonde onder zijn poot, de huidtransplantatie heeft niet gepakt, nadat we plichtsgetrouw om de dag naar de dierenkliniek reden, om zijn wonde te verzorgen en verband te vervangen,

vonden we Nobeltje  op een morgen in zijn Bench met de windel naast zijn poot, hij had heel het verband eraf geprutst, en ja hoor de stukjes huid had hij er ook af geprutst.

Paniek, warm , koud , zweten , huilen ik heb het allemaal gedaan !

Zo vlug mogelijk naar de  dierenkliniek, daar stond dierenarts Frederick( rechterhand van prof. Verhoeven) al voor ons klaar, mij gekalmeerd, Nobel z’n wond mooi en liefdevol verzorgd, en een afspraak de dag erna bij Prof. Verhoeven.

Om 20u hoorden we weer de vertrouwde stem zeggen, vrienden u mag mij volgen, zet hem maar op de tafel, nadat hij de wond goed bekeek was hij tot onze grote verbazing enthousiast, de stukjes huid zijn er wel af, niks aan te doen dat is de natuur, maar hebben jullie al eens gezien hoe deze wond wil genezen, overal nieuw weefsel te zien , er zit duidelijk nog heel veel leven in de poot, en in dit geval zal de aanhouder winnen.

Moet je tegen ons geen twee keer zeggen, tuurlijk hebben we geduld voor onze vriend doen we toch alles!

Nu moest ik als opvangmama me wel bewijzen, verzorg jij de wond nu maar ik zal toekijken, met Prof. Verhoeven, dierenarts Frederick en papa Marc die allemaal op men vingers keken , begon ik eraan, klein beetje zweten en wat stress maar ja hoor ik ben geslaagd ! hahaha, dit is voor Nobel en voor ons zeer goed nieuws, want nu moeten we nog maar om de 10 dagen op controle.

Onze zwarte prins , weet ondertussen heel goed dat hij niet heel de dag kan spelen met z’n talrijke huisgenoten, maar neemt daar vrede mee, hij rust in zijn grote zetel, met aangepast knabbelmateriaal, kijkend naar buiten of naar tv.

En met de schoen die papa Marc voor hem heeft gemaakt, kan hij mee naar buiten, en de dingen doen die elke hond hier doet.

niet in Spanje maar in Italië zeggen ze : Chi va piano va sano e va lontano !

Marc & Tashke