Het verhaal van het zwarte poesje " Kawai "

Een adoptante van een ZWART poesje verteld,...

Lieve mama, ons verhaal begint eigenlijk in een kartonnen doos in de vuilbak. Ik zat daar helemaal vuil en mager. Ze wilden mij niet. Maar ik ging niet opgeven! Iemand moest mij horen voor de vuilkar kwam. Dus ik maar huilen. En ja! Iemand heeft mij gehoord en mee genomen. Deze lieve mevrouw heeft mij helemaal opgeknapt in haar opvangtehuis. En toen was het wachten op iemand om mij te adopteren. Nu, zeker hier in Spanje, willen de mensen geen zwarte poesjes. Ik zou ongeluk brengen. Ik?? Wat mensen eigenlijk niet weten van ons is dat we over het algemeen een heel lief karakter hebben en heel aanhankelijk zijn. Natuurlijk zijn we ook deugnieten en ook hebben we niet snel schrik van dingen. Op een dag kwamen jij, Sebastian, Caesar en Alberto mij halen. Ik was een beetje bang want ik had al zo veel meegemaakt. Maar dat was helemaal niet nodig! Ik ben zo blij met mijn nieuwe thuis! Ik heb nu twee honden en een paar poezen als nieuwe vrienden, een tuin, elke dag eten en enorm veel liefde die ik dubbel en dik terug geef. Dus richt ik mij nu tot jullie mensen die eraan denken een poesje te adopteren. Alstublieft, geef mijn collega's zwarte poesjes ook een kans!! Er zitten er zoveel te wachten altijd!! Ik beloof dat ze allemaal zo lief en speciaal zullen zijn als ik!

Lieve Kawai,

Lief en speciaal ben je inderdaad! Toen ik Eliane van het opvangtehuis opbelde zij ze mij dat jij daar zat en hoe speciaal jij was. Dus wij onmiddellijk naar je toe. Onmiddellijk toen ik je in mijn armen nam, wist ik dat het goed zat. Je kende mij niet en toch was je onmiddellijk zo lief. Toen moest je wel even weg om het eten van een andere poes te gaan stelen. Een volwassen poes, maar daar had jij geen bang van. Dan wist ik het helemaal zeker! Een lieve aanhankelijke deugniet! Er zaten daar zo veel poezen die nog om adoptie wachten en het viel mij op dat het vooral de zwarte waren die naar ons toe kwamen en lief waren. Dus wat je zegt over zwarte poesjes is zeker waar. Ook Eliane die je verzorgd had sinds je in die doos werd gevonden, zag het ook wel zitten. En dat was belangrijk want ze was toch al heel erg aan jou gehecht geraakt. Eens hier thuis, blijf je me elke dag verbazen hoe speciaal je bent. En in heb veel ervaring met poezen! Dus ik wil je langs deze weg extra bedanken voor in ons leven te komen en ik hoop, zoals jij, dat de mensen jouw collega's zwarte poezen ook een kans geven.          Een dikke kus.