Pearl, haar foto ging over vele landen heen nadat iemand haar opmerkte in het dodingstation van Cartama.
Velen zagen de nood, maar gingen er niet heen. De confrontatie was te groot, maar haar leven hing aan een zijde draadje. En ook het leven in haar groeide woekerend voort. Nauwelijks eten, stress en de dood hingen boven haar hoofd. Gedumpt als een stuk vuil, vergeten alsof ze nooit bestaan had.
Haar puppy´s hebben we geaborteerd. Teveel sterven in onze handen, teveel krijgen geen kans op een veilige haven, te veel gaan heen zonder liefde of waardering te hebben gekend.
Mama hebben we Pearl genoemd, een pareltje onder de honden, een zachtaardige gelaten karakter die ondanks de vele miserie die ze kende een dankbaarheid toont en je hele gezicht aflikt. Ze verwerkt nu stilaan alles bij ons, is rustig en stil, kijkt je aan met die mooie trouwe ogen. Het is voorbij. Laat het achter je lieve schat. Jouw mandje staat ergens gespreid, zeker weten, en dit keer ééntje van goud.
Fabienne
Geen opmerkingen:
Een reactie posten