Naambordje

Bazinnetje Monique

Op de site:   www.waakbordje.nl  kan je voor 15 of 20 euro geheel naar je eigen smaak een bordje laten maken.

Je kan zelf kiezen uit het lettertype, je eigen tekst toevoegen, je wensen kenbaar maken, en natuurlijk een foto van je huisdier, je kind, familie,  je kan zo gek niet bedenken !!.

Wie weet,  nog een leuk kerstkadootje ??  of gewoon voor jezelf,  dit zijn 2 kanjers !!  Ik vind mijn bordje super gelukt  !!!    Lucky en Diego,  vrienden voor het leven !

Sofie eerder bekend als Prutske

Even een klein berichtje van een absolute alleenheerser van het park te Amstelveen. 

Nu wij haar zo een paar maanden hebben hebben wij al allerlei roepnamen als bijnamen voor haar.

Soms noemen we haar de : politieagent, piranha, horzel, prikmug en soms Edith Piaf omdat ze zo aandoenlijk kan zingen en zielig doen.

Kijk maar naar de foto's dan zie je dat ze een relatie heeft met onze herder `Doortje. Ze kan niet zonder of met haar en Doortje laat alles gedwee ondergaan.

Het is een prinses en zo wil ze ook behandeld worden. 

In een mandje, ik dacht het niet, gewoon tussen ons in onder de dekens en altijd zo liggen dat ze meer ruimte nodig heeft dan twee mensen.

Plasje ophouden s'nachts, ik dacht het niet, er ligt een handdoekje klaar voor haar op grond alwaar ze haar plasje s'nachts doet.

Regen,wind,koude overal heeft ze hekel aan, het enige wat ze wil is thuis bij de kachel op de bank tussen ons in als we tv kijken.

Kortom het was, is en blijft een prinses.

Groetjes,

Mark & Paula

 

 

Het verhaal van BOULE,...

In april 2011 ben ik voor 5 weken als stagiaire gaan werken bij Ace -Charity en meteen de eerste dag zag ik een  heel leuke, ondeugende hond beneden bij de poort zitten. Hij was aan het stoeien met de andere honden en rende als een gek heen en weer. Dat was Boule! Ik was meteen verkocht! In de periode dat ik bij Ace stage liep, heb ik hem steeds beter leren kennen en ben ik erachter gekomen dat hij gek is van vuilnis, je kunt hem een bal geven en daar speelt hij dan graag mee, maar als hij een plastic zak door de lucht ziet vliegen dan is dat helemaal het einde voor hem. Ook is een taartbodem natuurlijk veel lekkerder dan een  kluif!

We werden steeds grotere maatjes en ik nam hem vaak uit lopen, wat als gevolg had dat hij me overal volgde, zo trouw is hij als hij je eenmaal goed leert kennen, hij doet dan alles voor je!  Op een dag wilde hij met me mee door de poort heen, wat ik niet doorhad. Hij glipte mee en rende vervolgens naar de weg, het scheelde maar een haartje of hij was overreden. Gelukkig zag hij op het laatste moment vanuit zijn ooghoeken een plastic zakje door de lucht heen vliegen en ging hij daar achteraan, weg van de auto’s.

Hij is ook gek op water en vind niets heerlijker dan in een zwembadje gaan liggen om af te koelen. Ook met zijn mede hondenvriendjes spelen is een favoriete hobby van Boule. Hij kan met allerlei honden samen, dominante en onderdanige honden is hij gewend omdat deze allemaal in zijn roedel voorkomen. De dominante honden likt hij de bek, de onderdanige honden vraagt hij of ze met hem willen spelen. Naar mensen toe is hij onafhankelijk maar hij zou het niet zonder kunnen stellen, hij vind het heerlijk om op onderzoek uit te gaan maar volgt je ook overal en vind knuffelen heerlijk, op je schoot zitten en genieten van de zon, wie wil dat nou niet?

Jammer genoeg is er nog niemand genoeg op hem gevallen om hem te adopteren en ben ik niet in de mogelijkheid om hem een gouden mandje te geven. Nu, eind november, ben ik voor de tweede keer terug gegaan naar Ace Charity, nu als vrijwilliger, om hun goede werk te ondersteunen met het werken op de refugio, maar ook voor Boule, die in je hart blijft zitten als hij deze eenmaal veroverd heeft, hij raakt niet meer uit je hoofd. Hij heeft na al die maanden nog steeds zijn o zo verdiende gouden mandje niet gevonden. Het zou toch erg zijn als zo’n speelse deugniet zijn jonge jaren moet slijten zonder een liefhebbend baasje? Je zult er een geweldige gezinshond aan hebben. Hij is  jong, intelligent en ondeugend genoeg om veel te  leren.

Wie wil hem zijn gouden mandje bezorgen voor de kerst?

Gizzy voorheen Gizzie

Hallo,
19 november 2011 hebben wij Gizzy opgehaald van schiphol. We moesten best lang wachten, maar Gizzy was het allemaal waard. Het is echt een super lief hondje en we denken dat hij ooit goed op is gevoed omdat hij niks kapot bijt, niet in huis plast, goed aan de riem kan lopen, en ook al los, hij komt gewoon terug! Hij vindt niet al het eten lekker, zijn brokjes eet hij alleen als hij echt honger heeft. Aan veel brokjes ruikt hij en haalt dan heel verwend zijn neus op. Dingen die hij echt lekker vindt neemt hij mee naar z'n mand of ergens anders in huis en laat haar daar liggen totdat hij een paar uur later besluit het op te eten. Hij is een echte knuffelaar. Als je hem even hebt geaaid en hij vindt dat je nog even door moet gaan, drukt hij z'n neusje tegen je hand en vraagt zo om nog meer aandacht. Wandelen & de bal vindt hij geweldig, spelen in de tuin ook. We zijn al met hem naar de trimmer geweest omdat zijn vachtje vol met klitten zit, en een groot deel moet er af! Dinsdag gaat het gebeuren dus dan hebben we dus niet meer zo'n krullebolletje haha.
Het gaat dus super goed met hem en we kunnen hem allemaal al niet meer missen!

Groetjes Marli (12)

Even voorstellen: Coco!

Princesa, Coco,  is na een rustige thuisreis, goed geland in haar nieuwe huis. Ze ziet alles rustig aan, snuffelt rond, en is lief voor alle gezinsleden en ‘kraambezoek’ dat al direct binnen kwam wandelen. Ze vindt het leuk om mee uit te gaan, maar heeft nog niet in de gaten dat dan de plas en poep ook buiten gedaan moet worden (vanochtend na een lange wandeling haar eerste plas buiten, waarvoor uitgebreid geprezen!) De overige plasjes en poep heeft ze nog midden in de kamer gedaan, maar we vertrouwen erop dat ze het snel zal kunnen/willen leren en maken gewoon wat extra ommetjes. Tijdens de wandelingen heeft ze al met een aantal buurthonden kennis gemaakt en dat verloopt allemaal vriendelijk en rustig.

Gisterenavond toen we naar bed gingen en zij in de Bench ging moest ze even zachtjes piepen, maar na een minuutje of vijf lag ze al rustig. Vanochtend super blij toen we beneden kwamen.

groetjes van ons allen!(Fan.Koppelaar)

En dit is nou die gevaarlijke bulterrier ????

Hachi Voorheen Rob

Wij Derek Smit en Giselle Segura Gelink wilde even voor op de blog een verhaaltje achterlaten over onze kleine Hachi!


We hebben Hachi nu sinds Maandag 14 november! We konden hem na het huisbezoek tot onze grote blijdschap heel snel ophalen van schiphol!
Het was een spannende en lange dag maar het was het wachten helemaal waard!

Hij is nu net  anderhalve week bij ons en het gaat heel goed met hem!
In het begin moest hij nog een beetje wennen maar veel sneller dan verwacht kreeg hij al wat meer zelf vertrouwen en heeft hij zijn plekje thuis helemaal gevonden! Hij luistert goed en doet erg z'n best om alles te leren! Hij is nu zindelijk en dat vinden wij erg knap omdat hij het de eerste dagen niet eens buiten durfte te doen! Hij vind het wandelen nu heel fijn en alles is interessant!

We zijn zo blij dat Hachi bij ons is en hij maakt ons gezinnetje echt compleet!

Groetjes Giselle & Derek

Filmpje over de liefde en trouw tussen honden en mensen.

Hallo het is best een lang filmpje maar echt de moeite waard om te kijken.

Ik kon het niet drooghouden !!!

Klik hier

Dank je wel Karin voor het sturen !!

Een Kerstwens van Champ

De kerstwens van….Champ….    

Ze noemen mij hier Champ…..een lachertje vind ik zelf….

Ik voel me hélemaal geen Champ meer…..

Ik heb die naam hier gekregen, waarschijnlijk vonden ze mij er dan wel uitzien als een échte kampioen, en ja, ik heb me ook wel lang zo gevoeld,

Maar éérlijk, niemand ziet mij nog als een champ,

al jaaaaaaaaaaaaaren zit ik hier  achter tralies, momenteel te rillen van de kou,

ik zie de één na de ander hier vertrekken, en IK “ de champ??” zit er nog altijd…

Néén een  doodgewoon zwart hondje, waar iedereen voorbij loopt…dag na dag..maand na maand, jaar na jaar…dat ben IK…..

Ik ben nochtans lief  hoor, voor mens en dier, zoals een échte kampioen het betaamt,en toch…

Waarom ziet niemand mij ?

 Dus ik wil jullie  nog één keer mijn kerstwens laten weten:

Alsjeblief….laat mij terug een champ zijn, jullie kampioen…

voor altijd !!!!!

Champ- sectie D – Hok 4

Bibi

Zeer gelukkig zijn we met ons kleine Bibi meisje. We hebben haar op dinsdag 18 oktober opgehaald in Zaventem. Een traan heb ik gelaten toen ik haar in die grote kist zag zitten, we kenden haar namelijk alleen van een foto en nu was ze er echt....de kleinste die erbij zat. Wat een dotje !

Nu is ze inmiddels bijna 1,5 maand bij ons in Breukelen. En het gaat voorbeeldig. Goed zindelijk en ontzettend lief. Een enorme knuffelkont en we smelten bij haar blik, die oogjes.....zo ondeugend, om op te vreten gewoon. Ze wordt zelfs zo verwend dat ze mee naar bed mag, fout hè ! Het leven met onze 4 katten vergaat Bibi prima. Boven verwachting zelfs. Bibi let goed op dat één van de katten niet in haar mand gaat zitten. Dan is ze er als de kippen bij.

Het klinkt misschien gek, maar een leven zonder Bibi kan ik mij niet meer voorstellen !

Ik hoop dat er nog heel veel hondjes uit Spanje een geweldig liefdevol huis vinden, waar ze de aandacht krijgen die ze verdienen.

Mirjam en Odin

De Reis van Hildi

Hallo,

Wij zijn William & Wietske Mulder en wonen in het hoge noorden van Nederland (Ferwert).

Ongeveer een jaartje geleden kwam mijn vrouw op de site van De Stichting ACE terecht, zij als hele grote dierenvriend las alle verhalen met tranen in haar ogen. Ik als man zie mijn vrouw liever niet verdrietig maar kan het haar ook niet verbieden om de verschrikkelijke verhalen te lezen die bij de meeste honden staan beschreven op de site van ACE.

Na een aantal dagen begint eigenlijk het onvermijdelijke, William zegt ze...als ik ooit weer een Hondje neem dan haal ik hem uit Spanje, dit is verschrikkelijk zegt ze me en probeert mijn aandacht te krijgen voor deze hondjes. Ik heb het een hele tijd kunnen weren maar uiteindelijk na maanden lang, ELKE dag weer....  kijk deze eens...moet je dit zielige verhaal eens lezen...moet je horen....och kijk wat een schatje te hebben gehoord begin ik zelf me ook te verdiepen in de stichting en begin haar te begrijpen. Ze heeft een heel sterk punt, dit is inderdaad verschrikkelijk.

Op een avond, net voor het slapen gaan begint Wietske... William??? hoe sta jij er tegenover als ik zo'n hondje wil adopteren van de stichting?

ik wil zo graag iets goeds voor die honden doen, dit is toch verschrikkelijk hoe ze daar met honden omgaan in Spanje.... al die lieve hondjes die gewoon doodgemaakt worden in die doding stations.... zielig....dat vind jij toch ook??? ik weet dat we niet alles kunnen redden maar elke hond die je redt is er weer één.... zullen wij er ook één adopteren? ik kon geen nee zeggen maar door gezondheidsredenen van wietske en het niet weten hoe het zou klikken met onze eigen dieren heb ik haar voorgesteld om eens te informeren als er ook een mogelijkheid is om eerst eens te beginnen als tijdelijke opvang zodat we eerst wat kunnen wennen en kennis kunnen maken met het werken van de ACE.

Wietske heeft meteen de dag daarop contact opgenomen met de stichting en we kregen al gauw te horen dat die optie er was... na de gebruikelijke keuringen hebben we groen licht gekregen om als tijdelijke opvang aan het werk te gaan voor de stichting...

Begin November was het eindelijk zover, Wietske krijgt een mail van de stichting om een aantal voorkeuren op te geven uit 12 hondjes die wij eventueel tijdelijk in opvang wouden hebben. 2 dagen later al reactie terug met goed nieuws....Als jullie willen, kunnen jullie donderdag 17 November Sola gaan ophalen die savonds op Schiphol gaat aankomen met Transavia.. Wietske helemaal blij (ik stiekem ook wel), eindelijk het doel wat we graag willen...

Helaas was dat van korte duur, ons mooie vooruitzicht werd helaas voor ons maar erg goed voor Sola via de mail afgezegd toen wij die donderdagochtend opende... Sola is geadopteerd en de nieuwe adoptanten willen haar graag zelf op gaan halen van Schiphol (wat begrijpelijk is).. een heel dubbel gevoel, beetje verdrietig maar toch ook weer niet want Sola is gered en heeft een nieuw warm huis.

Meteen heeft Wietske haar mail beantwoord, erg jammer..we hadden er zoveel zin in...natuurlijk ook erg blij voor Sola want die heeft een toekomst. Komen er binnenkort nog nieuwe hondjes deze kant op voor opvang? wij hebben er echt zin in om iets goeds te doen voor de stichting en zo'n hondje op te vangen... 1 dag later kwam daar het verlossende mailtje, Zouden Jullie aankomende zondag "Hildi" ook willen ophalen van Schiphol??? na even gekeken te hebben op de site was ik meteen verkocht..wauw dat hondje is een schatje zij ik tegen Wietske...ook Wietske zag het helemaal zitten... 

Zondagochtend door de zeer dichte mist richting Schiphol om Hildi te gaan halen.. Volgens planning zou ze om 13:40 aankomen, al kijkend naar buiten en luisterend naar de radio werden we iets wat ongerust...geannuleerde vluchten, lange vertragingen...wij zagen de bui al hangen.... eenmaal op Schiphol aangekomen snel op het bord kijken.. 13:35 verwachtte aankomsttijd... en jaja het is gelukkig niet de NS want Hildi is geland om 13:35 zonder vertraging....Spannend hoor!!!!

Na een uurtje wachten was het eindelijk zo ver..de deuren gingen open an daar komen de 2 transport boxen aan.... daar zijn de hondjes, Vladder, Maria Carmen, viv, Leonardo, en de 2 zusjes Garden en Hildi... een brok ik je keel als je ze ziet aankomen...wat is dit mooi om mee te maken. De autorit naar Ferwert kan gaan beginnen... al lopende met Hildi in mijn armen gaan we richting de auto, alle ogen zijn op je gericht...kijk eens wat een lief hondje mama hoor je uit een hoekje en ziet daar een moeder en dochter staan glimlachen en wijzen naar Hildi. Ze begint te rillen....het is ook een hele belevenis, een lange reis van het warme Malaga naar het koude en mistige Friesland.

Eenmaal aangekomen in Ferwert wordt het even spannend, zal onze hond haar accepteren of niet....natuurlijk accepteerde Belle haar...ik had ook niet anders verwacht van ons kleine eigenzinnige pluizenbolletje...De wereld ging open voor Hildi...een huis van binnen...zoveel speelgoed en knuffels....maar de vermoeidheid sloeg al snel toe...savonds een korte maar eerste wandeling in de kou op eigen benen had ze er op zitten plus de lange reis van Spanje naar Friesland dus werd het tijd om te slapen...De bench in en oogjes dicht. (ongelofelijk maar tot smorgens 5:15 niks meer van haar vernomen) De volgende dag begint met wat kleine ongelukjes op het laminaat maar dat kan je een pup van 4 maand ook niet kwalijk nemen...de eerste grote wandeling met meerdere honden zit er aan te komen....lekker richting het bos spelen en gek doen, wat een energieke hond is dit.. een hond die wel graag wil leren en ook best wel gehoorzaam is ondanks ze geen nederlands gewend is en maar 4 maand oud is.. nu na 3 dagen loopt ze "los" met ons als we een blok om gaan, ze gaat zitten voor haar koekjes en begint zelfs al twijfelend het pootje op te tillen...wat een beetje training al niet kan doen met een beestje zoals Hildi.
Erg jammer dat we helaas al snel afscheid van haar moeten nemen maar toch voor Hildi een heel mooi iets....een Vaste toekomst, ze is inmiddels gereserveerd maar zolang die haar nog niet hebben opgehaald blijven we genieten van dit zeer dankbare hondje genaamd "Hildi"

 

 

Opvanghondje Popi naar nieuwe thuis

Met het idee om meer hondjes te kunnen helpen hebben we ons aangemeld als opvanggezin. We hebben al meer honden, waaronder ACE-hondje Jessy (eerst Samantha) die sinds half augustus bij ons is. Op 10 november jl. hebben wij ons eerste opvanghondje Popi opgehaald in Rotterdam. Wat een leuk hondje! Mijn dochter Klaartje, die mee was ophalen zat in de auto al te vragen of we Popi toch echt niet zelf konden houden. Gelukkig had zich een dag eerder al een adoptant gemeld. Na het afwachten van huisbezoek en tekenen van het contract konden de nieuwe baasjes Popi vandaag ophalen. We zullen hem missen, want in de afgelopen twee weken heeft hij zich al een eigen plekje in ons gezin verworven, maar het geeft toch ook veel voldoening om hem mee te zien gaan met zijn nieuwe familie, die hem heel graag in hun gezin willen opnemen.  Al met al een leuke ervaring en na Popi zullen er vast nog wel meer opvanghondjes volgen.

Op de foto zie je Popi in de kruiwagen en Jessy die ernaast staat.

Erna Oosterbaan

Cesar nu Sil genaamd is gelukkig!!!

 

Hoi iedereen

Ik moet dit even laten zien aan Ace.

 

Cesar/Sil is al heel gelukkig op zijn nieuwe plek.

Hij is er nu bijna twee weken en heeft zich al heel goed aangepast.

Van in zijn uppie slapen en af en toe even bij mij komen voor een knuffeltje, is hij nu graag bij de andere honden.

 

Hij komt ook steeds vaker voor een beetje aandacht en geniet dan zo.

Wat zal dat ventje toch tekort gekomen zijn in de eerste tien jaar van zijn leven.

 

s'Avonds voor het slapen gaan mag hij even op bed en dan gaat hij heerlijk spelen met me.

Door de voorpootjes, in de spelhouding, op de rug liggen en dan maar duwen met zijn pootjes tegen mijn hand en heel hard kwispelen. Echt er straalt dan zo'n geluk van het ventje af, daar word ik dan weer heel gelukkig van. Elke dag is genieten met hem.

 

Mijn andere honden vinden het ook een grappig ventje en hij mag al graag op de bank tegen de spaanse Engelse cockers aan liggen. Heerlijk zo'n bank vol honden.

 

Elke dag begrijpt hij de bedoeling van mijn Nederlands een beetje beter en komt al aangesprint bij mijn standaard enthousiaste prrrrrr geroep, want hij zal maar een knuffel/ aaitje missen hé!

 

Vooral een oudje helpen is zo waardevol en hoop dan ook dat er nog vele mensen zijn een oudje een kans willen geven, ze zijn zo dankbaar voor alle liefde die ze krijgen.

De oogjes die gaan stralen en het staartje dat overuren kwispelt, geweldig toch!!

 

Groetjes Bertha

 

 

Chica voorheen Laurel, eindelijk thuis!!!!

Na twee jaar in Spanje in Refugio gezeten te hebben kwam ik over naar een gastgezin in België.

Ik werd uit de roedel, waar ik in Belgie verbleef gehaald en mocht binnen in de keuken. Met m'n staart tussen m'n poten snuffelde ik voorzichtig aan een meisje van 14 jaar en een mevrouw. Ze leken me wel aardig maar aangezien ik toch nooit meegenomen werd, lette ik maar niet te veel op ze. Maar een week later kwamen ze nog een keer en namen me mee uit wandelen. Ik begon al wat meer hoop te krijgen maar ze gingen weer weg. Maar plots waren ze daar weer. Zij deden me een halsband om en namen me mee in de auto. Ik nestelde me lekker tegen het meisje aan en we gingen op reis.

Na een eindje rijden, stapten we uit en gingen we een stukje wandelen. Na een heerlijk stukje rustig wandelen zonder gedoe om me heen gingen we weer verder en toen kwamen we na een hele tijd rijden aan bij een groot mooi huis met een grote tuin met allemaal heerlijke geurtjes. Ik vond het wel heel erg spannend maar ze waren heel lief voor me dus ik vertrouwde het wel, alleen had ik liever niet dat ze me aaiden. Toen zag ik wat er zo interessant rook: die konijnen daar achter in de tuin. Ik vloog er op af maar blijkbaar vond het meisje dat niet zo leuk, ik wel dus daar snapte ik dan weer niks van. Algauw ontmoete ik een klein vriendje in de buurt waar ik heel erg verliefd op ben geworden, hij is zoo schattig en lief en vrolijk. En ook twee vriendinnen vond ik gauw genoeg. Eentje is zo leuk, altijd als ik haar zie gaan we wat leuks doen: naar zee of naar het grote bos lekker rennen en spelen. Het is echt super hier, ondertussen vind ik het ook heerlijk als er bezoek komt en als m'n meisje me aait en die konijnen ach daar moet ik ook gewoon afblijven, dat vind ik wel heel moeilijk maar er valt mee te leven.

Ook zo iets grappigs: ik rende opeens achter een bal aan en toen werd m'n baasje zo blij, dus dat doe ik vaker. Heerlijk om achter die bal aan te rennen. Ze waren ook heel verbaasd dat ik de bal gewoon bij hun terugbracht en in de had aangaf, dat is toch gewoon normaal beleefd gedrag of niet? En nog verbaasder was mijn meisje toen ik luisterde naar "wacht, zit, af, blijf, stop, nee" en "high five". Maar goed, het is hier super leuk ik krijg heerlijk eten. Ik krijg m'n nodige rust, dan kan ik lekker even ongestoord liggen snurken, vooral als ik daarvoor lekker met m'n neus in de wind in het hondenkarretje naar zee ben gereden en daar lekker gerend en gespeeld heb. Ook krijg ik elke zaterdag na m'n puppycursus m'n gekke tien minuutjes zoals mijn meisje dat noemt: dan ga ik lekker keihard rondjes om mijn baasje rennen, dat vind ik super leuk want dan kan ik even al mijn frustratie van al die domme puppy's kwijt. 

De mevrouw van de cursus is ook dol op mij en iedereen vindt mij super lief en de mooiste hond van de wereld. Ik hoop dat al mijn asielgenootjes ook zo'n fijn huisje vinden.

Lieve groetjes en een Pootje,

Chica(voorheen Laurel) en mijn meisje(Jorine)

Bullekes reportage

BULLETJES EN BULLETJES EN BULLETJES,...