In Spanje wordt weer hard gewerkt.

Nadat er een deel van de berg naar beneden is gekomen door het noodweer zijn ze nu in Spanje weer hard aan de slag om de schade te herstellen

Cesar nu Cees is ook in zijn gouden mand beland, of beter gezegd op zijn gouden bank.

Ik heb Cees(Cesar) geadopteerd en ben erg blij met hem, hij is super vrolijk, leert snel en begint al aardig ondeugend te worden.

 

 

 

Hij had veel te zien hier, een paar cavia's daar zit hij vaak naar te kijken op een stoel, een hamster, die moet hem nog niet. En de kat, die heeft hem goed onder controle.

 

 

De eerste paar dagen was het wel wennen voor Cees, buiten wat angstig (nieuwe omgeving) maar nu gaat het al veel beter. Hij loopt goed naast me, luistert naar mijn comando's en speelt met elke hond die hij tegen komt., aan de lange lijn dat nog wel. In huis is hij erg vermakelijk, hij dendert met zijn speeltjes, bank op bank af, gooit ze in de lucht en vangt ze ook weer op. Verder volgt hij me op de voet waar ik ben is Cees ook. kortom een heerlijke hond.

 

Gozine

Nilos nu Linos in Denemarken

Linos - a marvellous perro de aqua


Linos’ experienced a short stay in the shelter in La Cala de Mijas before he travelled to his new home.
He’s a fantastic looking perro de aqua, a dog in his best age, and things seemed to be going Linos’ way. Only they didn’t.
A few days ago Fabienne told me that there was a perro de aqua in Holland with great problems. He had bitten a member of his adoptive family, and now he had also bitten a member of his foster family. So now Linos was no longer just a beautiful perro de aqua - he was also apparently a dangerous one.
Like Fabienne I think that all dogs must be given a genuine chance. A genuine chance means that we offer the dog time, patience, understanding, love and guidance.
And a genuine chance most certainly means that the dog stays alive.
For Linos’ sake one more foster family was not the solution. We talked about flying Linos to Denmark, but Rineke offered to drive to Denmark with Linos, and 2 days later Rineke and Linos arrived in Denmark.
On the way here Linos was in a transport cage as Rineke didn’t know him. All the way in the car Linos had said little noises. Not loud ones, just little ones as if he tried to speak his frustrations out to Rineke.
We were anxious to find out much more about Linos, and he on the other hand seemed happy to get out of the box after many hours of travelling.
Linos sniffed around in the garden and said hello to the other dogs, and then we went into the house. Nilos was calm, worried, tired and hungry. He kept jumping onto Rineke’s lab - as if he wanted to be reassured that everything was ok. This is the part where I wish that dogs could understand the human language. How do you tell an insecure dog that everything will be ok and that he won’t ever have to worry about a thing anymore?
As the evening went by Linos seemed to relax just a little bit more, and eventually Linos and I had to go home, and Rineke - tired after many hours of driving and worrying about poor Linos - needed her beauty-sleep.
Linos and I left - and a few tears were cried - and finally Linos arrived in his forever home on Thursday night, April 7th.
Linos is a typical perro de aqua; so mentally strong and yet so very dependant on their humans. So intelligent and yet so dependant on our guidance. Such quick learners and yet so fragile when it comes to major changes in their lives.
Linos is a marvellous dog and he’s a beautiful dog - inside and out.
Whatever happened to make him bite, I’ll never know, but he’ll never bite again. This I know just from looking at him.
Thank you Fabienne and thank you Rineke for Linos. My soft spot for the perro de aquas just turned even softer.

Pia

Een hond uit Spanje adopteren, dit maakt het verschil.

Op 26 Januari hebben wij Candy ( nu DICHA) van Zaventem opgehaald.



Sindsdien hebben we enkel plezier met haar gehad.
Ze moest wel aansterken en veel nieuwe indrukken overwinnen, maar ze heeft dat met veel moed gedaan.
Ze is erg lief en ontzettend leergierig en schrander.
Samen met Wiske, onze jack Russell teefje van 6,5 jaar, gaat het prima.

We merken iedere dag, dat haar zelfvertrouwen groeit en we zouden haar niet meer kunnen missen.

Wij zijn zelf verbaasd over de vooruitgang !



Veel groeten en misschien tot op een eventuele ontmoetingsdag 2011?

Miesje en Hans Weijkamp,

Helaas onze lieve beer Francisco moet nog even wachten op een nieuw huisje, zijn geluk was van korte duur.

Sfeerbeelden uit de Refugio

Onze Francisco, een prachtige beer, had vandaag geluk,...hij mag bijna naar huis !!!!

Onze studenten aan het werk

Lita, die een hondje kwam uitzoeken had het moeilijk, wilde ze wel allemaal maar viel uiteindelijk voor RAMSES,

onze magere Rocio moet nog even wachten,...

Donut

Hallo,

Ik ben Donut.

Ik ben 25 augustus 2010 naar Nederland gekomen.  Ik ben dus al een half jaartje hier.

Ik ben met een ander hondje in een box gestopt en in een heel lawaaiig ding terecht gekomen. Toen ik daar uit kwam werd ik opgehaald door vreemde mensen, mijn nieuwe baasjes. En nu ben ik dus al een half jaartje bij ze. En ik wil niet meer weg ….

Gek hoor. Ik verstond helemaal niets van ze. Maar ik ben niet dom, ik begreep best snel wat ze bedoelden en van me vroegen. Ik moest wel wennen. In het begin durfde ik niet zo goed te eten en ook niet zo goed te slapen. Ik kreeg een lekker bed! Daar mocht ik op gaan liggen en op een andere plek lag weer een ander bed, daar mocht ik ook op gaan liggen. Ze zeiden dat ik altijd mocht blijven maar in het begin geloofde ik dat niet. Ik was bang dat ze me na een tijdje weer weg zouden brengen, net als mijn vorige baasjes hadden gedaan. En soms ben ik dat nog even. Dan lopen ze weg en ga ik er toch maar achter aan, je weet maar nooit ….. Maar ze zeggen dat ze heel veel van me houden en me nooit meer kwijt willen!

Ze zeggen dat ik al die tijd dat ik hier nu ben langzaam verander. Ik weet wel dat ik in het begin heel veel jeuk had, al dat wandelen erg leuk maar ook wel een beetje zwaar vond, ik ben tenslotte al 11 en ik was best wel dik. Maar inmiddels ben ik een stuk lichter, ren ik als een jonge kerel en vind ik de wandelingen heerlijk.   En inmiddels slaap ik ook echt heel diep. Ze zeggen dat ik dan droom en dat ik dan ook kan blaffen. Ik kan niet blaffen, ik weet niet hoe dat moet, maar dan blijkbaar wel.

En weet je wat ik fijn vindt? Knuffelen. Aaien, borstelen, lekker tegen iemand gaan zitten. In het begin vond ik dat niet zo hoor, maar nu wel!!

En dus lekker samen zijn. Dat zie je wel hier op de foto.

Dat is een van mijn baasjes die op vakantie in de sneeuw ineens met een heel raar ding om zijn arm liep en vervolgens elke dag met me is gaan wandelen in de bergen. Dat was geweldig!! Hij moest ook oefeningen doen en dat doet hij hier, op mijn matje. Dan ga ik er natuurlijk bij liggen en mee doen, gezellig!!

Ik hoop dat een boel van mijn vriendjes uit Spanje ook zo’n fijn huisje vinden. Het heeft even geduurd voor dit verhaaltje er kwam maar ik vind het wel belangrijk dat andere baasjes weten dat zo’n oud hondje als ik ook een fijn maatje kan zijn!!!

Lassie nu Svegi is eindelijk thuis

Op 4 december 2011 was het zover, we halen ons nieuw hondje op die we wel een andere naam gegeven hebben. Ze stond als Lassie bekend maar hebben haar Sevgi genoemd, wat in Turks betekend:Liefde.

 Na enkele bijt incidenten naar anderen toe is dit verleden tijd, ze moest echt wennen en geniet nu naar volle tevredenheid van haar nieuwe omgeving. Ze is echt een schat van een hond en we zijn enorm dankbaar dat we haar hebben gevonden via jullie stichting en dat we haar een nieuwe kans mogen geven, ze verdient dat echt.

 

Ze voelt zich al helemaal thuis en wijkt geen moment van onze zijde, behalve als onze buurvrouw er is want dan zijn we lucht voor haar(geintje) de buurvrouw heeft altijd wat lekker voor haar dus geef haar eens ongelijk. Ik wens jullie nog veel goeds toe en hoop dat jullie ook voor de andere dieren van jullie stichting een goed en liefdevol huis vinden want dat verdienen ze echt.

 

 

Frank en Piet

Lola Lourdes nu Lola in haar nieuwe huisje

Hallo allemaal,  Hier de eerste foto’s van Lola in een nieuw thuis.  

 

Het afhalen was was heel spannend, alsof we een adoptie kindje kregen. Vol spanning afwachten- en dat duurde vrij lang omdat de bagage transportband

haperde.  Die tijd maakten we contact met de andere ouders  en de contact persoon van ACE- die ons geweldig opving en bij praatte over de gang van zake- Hulde ! 

Na 1 uur kwamen de benches met de hondjes door de deur en konden we begroeten. Lola overtrof onze verwachting !  Het was gelijk liefde op het eerste gezicht. En luisteren, alsof ze nooit anders heeft gedaan.

We zijn eerst naar buiten gegaan, een grasveldje op gezocht en even gelopen en de eerste plas en poep gedaan.  Daarna met de trein naar Eindhoven.     En overal en iedereen op schiphol, op ‘t perron en in de trein waren de bewonderende blikken en complimentjes niet van de lucht.Thuis aangekomen zijn we samen met onze oudere boxer ( 10 jaar) gaan wandelen en dat klikte meteen.

Het valt ons op dat Lola zéér goed luistert, maar voor alle zekerheid lieten we ze de eerste week alleen los op een afgesloten uitloopveld.    

Vanochtend heeft ze met andere honden los gespeeld op een groot open veld

en dat ging geweldig.    

We zijn ontzettend blij dat Lola via A.C.E. bij ons terecht is gekomen en we willen jullie bedanken voor het het goede werk dat jullie doen !!!!!

 

 

Met vriendelijk groet, 

Hans & Sabine van Groesen

Helaas wordt onderstaand filmpje steeds meer werkelijkheid, denk als u een hondje wil adopteren met uw hart maar zeker ook met uw verstand.

Rineke van der Waal

Lady Keka nu Vera is al helemaal gewend in haar nieuwe huisje

Vera voelt zich helemaal thuis bij de Fam. Braakman

Tigui bij zijn nieuwe baasje eindelijk na een heel lang asiel verblijf is ook hij thuis

Helena van Belgie heel hartelijk dank voor je inzet

Nova bij haar eerste diploma uitreiking

Nove en Shan hebben elkaar helemaal gevonden, hier samen bij de eerste diploma uitreiking van Nova

Eindelijk thuis