11 Juni 2018
vandaag is het precies een jaar geleden dat wij Hugo ophaalde bij zijn pleeg
gezin in Nederland bij Karin van Poppel in Tilburg en wat was hij bang toen hij
mijn vrouw Linda en mij zag hij kroop gelijk onder de tafelen begon zelf wat
naar mij te grommen als ik in zijn buurt kwam, maar goed Hugo mee naar ons huis
in Sijbekarspel (NH) en onderweg in de auto hield hij zich heerlijk rustig en
bleef braaf zitten met zijn meegenomen speeltjes van Karin in een van zijn
nieuwe manden die we voor hem gekocht hadden en keek hij continue om zich heen
waarschijnlijk zich afvragend van wat er nu weer met hem ging gebeuren, bij ons
thuis aangekomen met z’n staart tussen zijn benen heel voorzichtig een beetje de
kust verkennen, ’s avonds met ons mee naar boven naar de slaapkamerwaar zijn
andere nieuwe mand voor hem klaar stond en daar dook hij wederom gelijk in en
sliep de nacht rustig in zijn mand naast ons, en ja dan de tijd daarna Hugo
moest een heleboel nieuwe dingen ondergaan andere baasjes een ander huis en
omgeving en toen opeens moest hij mee met onze naar camper omgebouwde touringcar
en ging hij mee naar mooie plekken waar hij heerlijk met ons kon lopen en spelen
dat vond hij wel wat maar het was wel eng allemaal hoor, maar de tijd verstrijkt
en wij zijn continue met Hugo in de weer ik heb ook een 924vriendenkring (kijk
maar eens op mijn website www.924vriendenkring.nl) en daarmee ga ik
ook een paar keer per jaar naar Duitsland en uiteraard gaat Hugo mee en ja dan
kwam hij weer in allerlei hotelkamers en moest hij meelopen met een groep
vreemde mensen tjonge jonge wat nieuwe ervaringen allemaal, maar ik moet eerlijk
toegeven het is een kanjer en hij doet het gewoon, en ja toen opeens ging zijn
vrouwtje die normaal gesproken de hele dag bij hem is voor 3 weken op vakantie
en daar zat hij mooi met mij die engerd opgescheept!!! Haha nee hoor ondertussen
was/is hij al behoorlijk aan mij gewend en knuffelen we heel veel maar goed ik
ben buschauffeur en ik moest gewoon werken maar ik had toch wel lange diensten
en ik wou Hugo niet zolang alleen laten dat kan gewoonweg niet hij moet ook op
straat om zijn behoefte te doen, dus tegen de regels van de busmaatschappij in
smokkelde ik Hugo mee op de bus en lag hij op een dekentje naast mijn stoel,
maar wat een ervaringen nu weer een vreemde lange bus en allemaal vreemde mensen
die binnen kwamen hij moet toch wat incasseren die Hugo haha, maar door al deze
ervaringen ging hij wel steeds meer aan andere dingen wennen en hij is ook
vreselijk nieuwsgierig, ondertussen zijn wij verhuisd van het platte land naar
een weer wat bewoondere wereld en bij dit huis hebben we bijna geen achtertuin
maar wel een grote voortuin waar een klein laag hek omheen staat dus wij waren
eigenlijk bang dat Hugo daar overheen zou springen, maar niets is minder waar
alles binnen het hek beschouwd hij als zijn territorium en meneer heeft zelfs
een grote mond naar de mensen die over het trottoir langs lopen haha die macho,
maar owee als ze dan gaan stil staan en hun hand naar hem uitsteken dan vlucht
hij gelijk naar binnen en gaat dan heel heldachtig voor het raam naar hun staan
blaffen haha, ja het jaar is snel gegaan maar Hugo is in dat jaar al ontzettend
bijgekomen en veranderd voor ons is hij helemaal te gek naar anderen is hij nog
wat voorzichtig maar niet echt heel bang meer helaas voor kleine kinderen is hij
nog steeds als de dood als hij die maar hoort dan vlucht hij gelijk naar binnen
in zijn veilige mand, maar goed ook dit zal in de loop der jaren wel wat
bijkomen, in ieder geval zijn wij ontzettend blij met hem en ik weet zeker hij
ook met ons.
groetjes van
Linda en René en een poot van Hugo.
Foto’s van Hugo van verleden jaar tot nu.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten