DAGBOEK - Fugi,... Neen, liever niet,...

Fugi,… “Neen, liever niet,…” dacht hij toen hij gedumpt werd door een jager onder de blote hemel,… Hij dwaalde en dwaalde door de velden heen, trotseerde honger en dorst, door dankbaar een vuilbak te onderzoeken en te eten wat deze te bieden had,… Zijn oude lijfje kreeg het alsmaar moeilijker en als mensen hem wilde mee nemen liep hij zelfs dan nog met al zijn krachten weg, om vervolgens ergens te schuilen waar geen mens hem kon zien,… Weken werden echter maanden, en zijn krachten werden alsmaar zwakker,… Zijn moed ruilde in voor wanhoop, honger en dorst,… Onze eindeloze inspanningen om hem toch maar in handen te krijgen werden beloond, uiteindelijk gaf hij zich toch over,… Fugi heeft een paar dagen niet gestopt met eten noch drinken, nu legt hij dankbaar zijn kopje in je hand en kijkt je vol hoop aan,… Hij kon niet meer, en nu hij weet dat het goed zit slaapt hij en slaapt hij,… De constante opgejaagdheid heeft hem zo moe gemaakt,… Het kan nu alleen maar beter worden,… Lieve, kleine oude Podenco,…

Meer informatie over Fugi vind je hier.