Wiske.
Aan een vuilcontainer gebonden als oud vuil, zo werd je gevonden....
Wat
voor baas heb je dan gehad, fijn kan het niet geweest zijn voor je. Toen ik
jouw verhaaltje las, wilde ik je zo graag nog een paar fijne jaren geven.
Een angstbijtertje was je, zo werd ons verteld. Wij deinzen daar nooit voor terug, want achter angst schuilt altijd wanhoop en onze ervaring is dat je met veel geduld en liefde daar nog een hoop aan kunt veranderen.
Dat je ons in het begin niet vertrouwde en ook echt doorbeet, vonden wij niet erg. Na verloop van tijd veranderde dit bijten in snappen en daarna nog maar een zacht beetje af en toe.
Je
werd zelfs speels en beet dan zachtjes in mijn handen.
Je
ging steeds meer aan mij hangen en kroop altijd gezellig dicht tegen mij aan op
de bank.
Wij
hebben je moeten laten gaan maar missen je meer dan we kunnen zeggen. Nooit
meer dat blije witte bolletje die aan komt rennen als wij de riemen pakken of
dat blije koppie op de bank.
Lieve Wiske, dank je wel voor de tijd die wij samen hebben mogen doorbrengen, voor het vertrouwen wat je in ons hebt gesteld, voor je altijd vrolijke koppie en de liefde die wij hebben mogen ervaren.
Wij zien elkaar weer!
Marian.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten