In memoriam Loro

Ik moet tot mijn verdriet meedelen dat Loro maandag 18 nov. is ingeslapen. Hij is toch nog bijna 5 jaar bij ons geweest, terwijl hij al +/_  10 jaar oud was, toen we hem kregen. Hij heeft gelukkig nog een aantal jaren van zijn vrijheid kunnen genieten, na een 10-tal jaren aan de ketting te hebben gelegen. De angst voor anderen is langzaam weggesleten, maar ik bleef toch de enige die hij helemaal vertrouwde. Vooral oudere vrouwen maakten hem angstig. Hij is uiteindelijk overleden aan een erg vergrootte milt, die ook nog eens  zijn borstholte indrong, waardoor hij het steeds benauwder kreeg. De laatste week ging hij steeds sneller achteruit, waardoor ik hem moest laten inslapen. Ik heb nog 2 hond(jes), waarvan de chihuahua hem nog het meest mist, merk ik wel.

Ik heb met veel plezier voor hem gezorgd en hij zal altijd in mijn gedachten zijn.